Vikan - 30.01.1969, Blaðsíða 12

SMÁSAGA EFTIR ERICK KNIGHT
AM SMALL sannfærðist
ekki um það smám sam-
an að hann gæti flogið —
það kom yfir hann allt í einu.
Hann hafði farið með Mully
um kvöldið niður í Los Ang-
eles til þess að hlusta á systur
Minnie Tekel Upharsin Smith
á samkomu í Musterinu. Sam
hafði ekki langað til að fara,
en áður en lauk varð hann
að viðurkenna, að þetta hefði
reyndar ekki verið svo vit-
laust, og Mully var frá sér
numin af hrifningu.
Eftir fyrsta sálminn, bað
systir Minnie allt kalifornískt
fólk að standa upp og taka
í hendur hinna, er viðstaddir
voru, og segja: „Guð blessi
þig, bróðir eða systir“, eftir
því sem við átti.
Sam varð dálítið hvumsa,
þegar bráðókunnugt fólk fór
að taka í höndina á honum,
en Mully þótti gaman að því.
Þegar systir Minnie bað allt
litlent fólk að standa upp og
segja frá, hvaðan það væri,
fór Mully að leggja að Sam
að gera það. En Sam vildi
ekkert við það eiga. Fólk fór
að hrópa, að það væri frá
Þýzkalandi, Ítalíu, Kína og
Hawaii; það var meira að
segja frá Indlandi.
Loks stóðst Mully ekki
mátið. Llún hnýtti hattband-
inu þétt undir hökuna, reis
á fætur og kallaði eins hátt
og hvin gat: „Herra og frú
Sammywell Small, Powki'-
thorpe Brig, Huddersfield,
Yorksha, England".
Svo settist hún niður, kaf-
rjóð í framan, en allir við-
staddir klöppuðu. Kona frá
Ioway, sem sat næst henni,
gaf sig á tal við hana, og
Mully lýsti því yfir, að Kali-
fornía væri yndislegastii og
vinalegasti staðurinn, sem
þau hjónin hefðu fyrirhitt á
ferð sinni umhverfis jörðna.
Sam reyndi að láta sér fátt
um finnast, en jafnvel hann
fór að leggja við hlustirnar,
þegar systir Minnie hóf ræðu
sína.
Ræðan bar titilinn: „Trúin
ílytur fjöll“. Allt byggist á
trúnni, sagði systir Minnie,
og hún var svo trúuð, að hún
vissi, að færu þessi 5000
systkini niður til San Bern-
hardino, gætu þau flutt
Baldyfjallið, tíu fet nær sjón-
um. Auðvitað væri ekki ráð-
legt að reyna það, því að
mikið rask væri því samfara
að flytja; fjall um tíu fet.
Jarðfallið öðru megin fjalls-
ins gæti legið um ágætis land-
areignir og ruðningurinn hin-
um megin væri skaðlegur
Kaliforníu. Samt sem áður
var trúin dásamleg; ef bræð-
urnir og systurnar voru nógu
trúuð, væri enginn sá hlutur
til, sem þau gætu ekki gert.
Enginn!
Samkomunni lauk með
sálmasöng. Fyrst söng annar
helmingur áheyrenda og síð-
an hinn, til þess að vita, hvor
hefði meiri hljóð. Að ])ví
loknu ruddust allir til dyra.
Þegar Mully og Sam stóðu
á horninu og voru að bíða
eftir strætisvagninum, gat
Mully loksins stunið upp:
„Eg veit nú ekki hvernig þér
hefur líkað, Sammywell, en
mér fannst voða gaman og
ég held að það sé al-huggu-
legasti staðurinn, sem við höf-
um rekist á í ferðalaginu“.
Sam vissi ofurvel, að þessi
ummæli hennar voru þáttur í
árásarherferð þeirri, sem hafði
það markmið, að fá hann til
að vera um kyrrt í Kaliforníu.
Hvorki Mully né Lavina,
dóttir þeirra, létu neitt tæki-
færi ónotað til að hrósa staðn-
um. Vinnie langaði að vera
kyrr, svo að hún gæti orðið
kvikmynd astj arn a; Mully
vildi ekki fara, vegna þess að
hún var svo hrifin af því,
að pálmatré yxu í landi hvítra
manna. Þessvegna voru þær
alltaf að sýna Sam fram á,
að hann ætti ekkert erindi
til Englands, þar eð hann
væri hættur að starfa sökum
aldurs, og væri auk þess
sæmilega efnaður.
Sam þóttist vita, að þær
mundu fá sínu framgengt að
lokum, en þó reyndi hann að
streitast á móti. TTann snýtti
sér og sagði:
„Ójá, það er alls ekki sem
verst hér, þegar öllu er á
botninn hvolft. Þó vildi ég nú
gefa tíu skrotuggur fyrir að
vera kominn heim í Arnar-
krána, í kunningjahópinn,
með ölkrús fyrir framan mig
og arineld til að ylja á mér
endann“.
Mully fussaði. „Sammy-
well, sagði ég þér ekki að fá
þér hreinan vasaklút, áður en
við fórum út í kvöld“!
Sam vissi, að hann mundi
bíða ósigur, ef hann léti liafa
sig út í pex um smámuni, svo
hann stakk bara klútskömm-
inni í vasann og þagði. Mully
hélt áfram að nöldra og narta
í hann — eins og konum er
lagið; og loks hætti Sam að
hlusta á hana — eins og
menn gera undir slíkum kring
umstæðum.
Og meðan liún hélt áfram
að nudda, var hann önnum
kafinn við að hugsa um trúna.
ITann var að velta því íyrir
sér, hvort hópur af samtaka
fólki gæti í raun og veru flutt
fjall úr stað — þótt ekki væri
nema einn eða tvo þumlunga.
Honum fannst auðskilið, að
sá, sem ætlaði að flytja eitt-
hvað með trú, yrði að byrja
á einhverju auðveldara fyrst,
og auka síðan verkefnin, unz
hann legði í fjallið. Strætis-
vagn væri ágætur til að byrja
með — og þar sem hann væri
á hjólum, gæti maður sagt
að það væri sízt til að spilla.
Sam lokaði því augunum
og sagði við sjálfan sig: „Eg
trúi því, að þegar ég opna
augun, verði strætisvagn
kominn“.
ITann liafði ekki fyrr sagt
þetta við sjálfan sig en Molly
rak olnbogann í síðuna á hon-
um svo mælandi: „Vaknaðu,
dauðýflið þitt“!
ITann lauk upp augunum
og þarna stóð strætisvagninn
fyrr framan hann.
Sam varð bæði forviða og
12 VIKAN 5-tbl-