Vikan - 30.07.1970, Blaðsíða 43

Notíð þér
öryggisbelti?
Spurning
um lif og heílsu!
Þrátt fyrir þá almennu viðurkenningu, að öryggis-
"belti bjargi lífum í umferðinni, nota aðeins
.fácir ökumenn og farþegar þetta einfalda en
áhrifamikla öryggistæki.
Til þess að fækka slysum á fólki með áukinni
notkun öryggisbelta hefur Ábyrgð, sem fyrsta
■fcEyggihga-félag á. Islandi, átt frumkvæði að nýrri
og þýðingarmikilli tryggingarhagsbót fyrir alla,
sem tryggja bíla sína hjá Abyrgð.
ABYRGÐ
H
r
Við vitum að slys geta orðið þrátt fyrir notkun
öryggisbelta, en það er staðreynd að meiðslin
verða þá miklu minni.
Ef slys verður og ökumaður og farþegi nota
öryggisbelti við slysatilfellið greiðir Abyrgð
allt að 150.000 krónur við örorku og 50.000
krónur við dauðsfall, framyfir aðrar tryggingar.
Tryggingafélag fyrir bindindismenn
Skúlagötu 63 - Reykjavík - Símar 17455 og 17947
að gætu komið í stand sýn-
ingu fyrir El-myr.
„Ég hef alltaí verið mikill
bjartsýnismaður,“ sagði El-
myr. „Ég horfi altaf framá
við. Ekki af því að ég iðrist
nokkurs. Auðvitað hefði ég
heldur viljað fá viðurkenn-
ingu fyrir mín eigin ekta verk,
en það getur komið. Þetta er
í fvrsta sinn á æfinni sem mér
finnst ég geta valið og hafn-
að. Það gat ég ekki eftir stríð-
ið. Eg kunni ekkert verk,
hafði ekkert vit á viðskiptum
og var alveg laus við slægð-
ina og hörkuna sem þarf til að
olnboga sig áfram. Ég hefði
kannski endað eins og sumir
þessir misheppnuðu listamenn
sem ganga um á kaffi- og veit-
ingahúsum og reyna að selja
túristunum krítarmyndir af
landslagi. Maður sér þá alls-
staðar. I París hitti ég einn
nú í sumar leið, nálægt Notre
Dame, það var gamall hvít-
hærður tékkneskur fóttamað-
ur, og hann kom að borðinu
til okkar og bauð fáeinar and-
litsmyndir á tvo franka stykk-
ið. Vinir minir sneru sér und-
an og afþökkuðu kurteislega.
Ég gaf honum tíu franka fyr-
ir litla vatnslitamynd frá
Montmartre. Hann var rytja,
leifar. Ég þurfti ekki að hugsa
diúpt til að gera mér Ijóst, að
litlu hel'ði munað að eins færi
fyrir mér.
Fangelsið á Ibiza er ekkert
Alcatraz, og Elmyr naut þar
viðeigandi virðingar og vin-
semdar. Hann fékk svo að
segja allt sem hann bað um,
þar á meðal einkaþjón úr hópi
meðfanganna, og varði mest-
um hluta tímans eftir hádegið
í sólstól úti í garði. Ilann sat
inni í tvo mánuði aðeins og
það var ol' stuttur tími til að
vinir hans gleymdu honum.
Hann fékk heimsóknir bæði
fvrir og eftir hádegisverð og
einn daginn sagði hann næst-
um því í kvörtunarrón við
einn vin sinn: „Veiztu hvað,
í gær fékk ég fjórtán heim-
sóknir.“ Vinir hans voru af
þeirri gerð að brot hans vöktu
enga hneykslan meðal þeirra,
og ekki heldur dvöl hans í
fangelsinu.
Tveimur dögum eftir að El-
myr var látinn laus bauð hann
til hádegisverðar nokkrum
beztu vinum sínum, l'lestum
af háum stigum. Flestir voru
nógu háttvísir til að minnast
ekki á síðasta dvalarstað
hans, en ein gömul og góð
vinkona hans gerði það þó.
„En elskan mín góða,“
sagði Elmvr mjög ákveðið,
„þar skjátlast þér. Ég var í
rauninni ekki í fangelsi, ég var
bara tekinn til fanga.“
„Guð hjálpi okkur,“ sagði
þessi kvenmaður og setti upp
skelfingarsvip. „Er Ungverja-
land þá í stríði við Spán?“
En Elmyr lét sem hann
heyrði ekki sneiðina. Hann
bar höfuðið hátt eins og
venjulega.
Þegar vinir hans heimsóttu
hann í fangelsið, færðu þeir
honum hitt og þetta að beiðni
hans, en tvennt bað hann þá
aldrei um að koma með: lista-
verkabækur og málaragræjur.
„Ég þarf að taka mér frí,“
sagði hann að hádegisverðin-
um loknum. I næstu viku
lagði hann af stað frá Ibiza
áleiðis til suðurhluta Portú-
gals, þar sem hann settist að.
Málaratrönur sínar og bóka-
safn um franska tuttugustu-
aldarlist skildi hann eftir á
Ibiza. Hann fór einn um borð
í skipið, sem flutti hann til
Valencia. Svo var að sjá að
Ehnyr væri búinn að kveðja
fyrir fullt og allt.
Nema þá að . . . .
☆
íslenzkar stúlkur...
Framhald af bls. '15
stendur nú til að stofna til
slíks móts sem fvrst.
Þær Arnfriður og Stefania
sögðu að notkun á hárkoll-
um, og þó einkum toppum,
færi mjög mikið i vöxt. Enn-
fremur sögðu þær að litanir
færu elcki lengur illa með
hárið, séu þær vel gerðar,
enda mjög algengt að konur
liti á sér hárið. Mjög mikið
er úm að þær láti skýra sinn
eigin hárlit. Nú er hægt að
fá fram hvaða lit sem er og
ekki lengur hægt að sjá mun
á lituðu og ólituðu hári.
íslenzkar konur sækja tölu-
vert mikið liárgreiðslustofur,
enda liársnyrting óvíða svo
ódýr sem á íslandi. En kon-
ur ættu að gera meira af því
að notfæra sér ráðleggingar,
sem hárgreiðslufólk á að
geta gefið.
Þetta er í fjórða skipti sem
ísledzkir hárgreiðslumeistar-
ar fá hingað erlendan sér-
fræðing til að kynna nýjung-
ar. Voru meistararnir mjög
ánægðir með komu Perry
Wangsmo og telja heimsókn
slíkra manna eill hið gagn-
legasta fvrir stétl sína .. .
Fullkomnasta gardínu-
uppsetning á markaönum
31. tbi. VIKAN 43