Vikan - 04.02.1971, Blaðsíða 10

hef mjög mikinn áliuga á
krystalnum.
— Fyrir hverjum spáð-
irðu fyrst?
— Ég byrjaði á því að
spá fyrir vinkonum mínum,
og þær urðu mjög ánægðar
með þetta og sögðu að þetta
kæmi alltaf fram. Svo lcom
Jökull Jakobsson og bað
mig að spá fyrir árinu, og
ég gerði það, eins og flestir
munu kannast við.
— í það skiptið voru
lagðar fyi'ir þig spurningar
varðandi ýmis mál, sem
líklegt eða öruggt var tal-
ið að yrðu á döfinni á kom-
andi ári. Hafðirðu einbeitt
þér eitthvað að þvi að hugsa
um þessi mál, áður en þú
varst spurð?
— Nei, ég hafði ekkert
hugleitt þau áður, eða ekki
frekar en liver annar. Ég
hafði til dæmis engan sér-
stakan álmga á alþjóða-
málum. En svörin komu til
mín jafnharðan og ég var
spurð.
—- Setjum nú svo að þú
sért að spá fvrir manneskju
og sjáir að eitthvað alvar-
legt eigi eftir að koma fyrir
liana i náinni framtið, til
dæmis að hún sé hráðfeig.
Segirðu henni það þá?
— Ekki ef hún spyr ekki
að því.
— Hefurðu sjálf farið til
spákonu ?
— Nei, aldrei. En mig
langar til að prófa það.
— Trúirðu á hulduver-
ur?
— Hvort huldufólk er til
veit ég ekki. Ég lief aldrei
séð það sjálf. En ég þekki
fólk, sem segist hafa séð
það, og ég efa ekki að það
fari með rétt mál.
— Skiptir engu máli
hvernig fólkið, sem þú spá-
ir fyrir, er fyrirkallað?
-— Ef fólkið er kátt eða
í góðu skapi, þá er gott og
gaman að spá fyi’ir því, en
ef það er eitthvað langt
niðri, þá finnst mér erfið-
ara að komast í samband
við það. Og það er til fólk,
sem kann að leyna mann
einhverju, og ég er ekki bú-
in að vera nógu lengi i
starfinu til að sjá við því.
Ég hef tekið eftir að það
reynir að loka sig inni,
reynir að sýnast annað en
það er. Það er kannski upp-
slillt, og sýnir svo allt ann-
Halldóra hefur gaman
af að hafa gamla muni
nálægt sér. Klukkan á
veggnum er amerísk
og jafngömul sjálfum
Bandaríkjunum.
Þau Guðmundur og
Halldóra ásamt börn-
um sínum þremur
(talið frá hægri), Jóni,
Ingunni og Sigríði.
an karakter þegar maður
fer að tala við það á eftir.
— Það sem fyrir fólk-
inu liggur er þá á einhvern
Iiátt í j)vi sjálfu, úr því að
þú þarft að koniast í sam-
hand við það til að verða
þess vör?
— .Tá, það hlýtur að vera.
— Líður þér ekki mis-
jafnlega, eftir því hvort þú
talar við góða eða vonda
manneskju?
— Mér hefur aldrei lið-
ið beint illa í slíkum tilfell-
um, enda veit ég ekki til
þess að ég hafi ennþá set-
ið andspænis mjög vondri
manneskju.
— En það hljóta þó að
vera til hæði góð og ill öfl.
— Enginn veil hvort
eitthvað illt er til. Ég hef
aldrei reynt það sjálf. Ég
vildi óska að ekkert væri
til, nema það sem gott er.
Ég lief aldrei orðið vör við
neitt illt, hvorki nálægt mér
eða öðrum.
— Hvert er álit þitt á
spiritisma?
10 VIKAN 5- tw.