Vikan - 29.04.1971, Blaðsíða 10

Setið við spil í herbergi listamannsins
held að mér sé óhætt að full-
urða að kostirnir hafa reynzt
fleiri en gallarnir. Svo er fólk
hér sjálfsagt af ýmsum ástæð-
um.“
„Ja, það er þannig,“ greip
Danni fram í, „að þeir sem
voru þreytandi í haust eru enn
meira þreytandi núna og þeir
sem voru góðir vinir í haust
eru enn betri vinir núna. Þetta
hefur svona skýrt línurnar
ákaflega vel og nú veit maður
nokkurn veginn upp á hár hvar
maður hefur hvern og einn.“
„Þið hafið þá þekkzt fyrir?“
„Já. Við eigum það öll sam-
eiginlegt, undanskilin ein
stúlka, að hafa verið á héraðs-
skólanum að Laugum í Reykja-
dal —- á einum eða öðrum
tíma,“ svaraði Helgi og Danni
hélt svo áfram: „Þá hefur það
náttúrlega sitt að segja að
þannig erum við öll hagvön í
heimavist og þekkjum inn á
þetta fyrirkomulag.
Fólk er oft að spyrja okkur
hvort þetta sé ekki erfitt, það
er að segja að búa með alls
konar fólki sem maður er mis-
jafnlega „ástfanginn" af, en ég
verð að segja fyrir mig, að
þetta er ekki eins mikill vandi
og maður hefði haldið. Hér
hafa allir eitthvað prívat; ef
einhver vill vera út af fyrir
sig er alltaf möguleiki á því
og ég gæti til dæmis nefnt því
til sönnunar, að um daginn
kom hér heill kirkjukór í kaffi
og fæstir urðu varir við það.
Hólmfríður á helgidögum.
„Þessi hugmynd," segir
Danni og kveikir sér í pípu
með löngu munnstykki, „er
satt að segja komin frá Helga,
Braga og Hallmundi — að ég
held. HELGI!“ hrópar hann
svo.
Helgi birtist, og við fáum
þær upplýsingar að hann sé 22
ára gamall Kennaraskólanemi.
„Þeir Hallmundur og Bragi
hafa alltaf búið við þriðja
mann síðan Bragi byrjaði í
Kennaraskólanum, haustið
1967,“ segir hann. „Síðan hef-
ur þetta þróazt smátt og smátt
þannig að menn hafa verið að
gera sér betur grein fyrir því
hvað þetta er hagkvæmara, og
á endanum æxlaðist það þann-
ig að við Hallmundur og Bragi
duttum niður á þessa hugmynd.
Og það vorum við sem stóðum
aðallega í því að útvega þetta
húsnæði ásamt Birgi, sumsé
þrír Eyfirðingar og Bragi Þing-
eyingur. Eftir að hugmyndin
var mótuð fórum við austur í
sveit (Þingeyjarsýfslu) til að
kanna undirtektir þar. Þær
voru eins og árangurinn sýnir.“
„Þannig að þetta er ekki
beinlínis gert til að leita nýs
sambýlisforms?"
„Þetta er hreinlega gert út úr
neyð,“ segir Helgi. „En við
gerðum okkur strax í upphafi
grein fyrir kostum og göllum
þessa fyrirkomulags, og ég
Skæruliði og væntanleg prestsfrú: Magga.
Hallmundur kúnstner við höndina
sem missti manninn í stríðinu.
Það var kirkjukór Langholts-
sóknar, en ég syng þar.“
„Og svo erum við sjálf með
kór,“ skaut Magga inn í.
„Já,“ sagði Danni, „við vor-
um búin að syngja svo mikið
— og öll vön kórsöng —■ að
okkur þótti hreinasta óhæfa að
stofna ekki kór, svo nú æfum
við á hverju fimmtudagskvöldi
undir stjórn Jóns Stefánsson-
ar söngstjóra.“
Okkur er boðið meira kaffi
og Helgi lýsir því yfir að hann
megi ekki vera að þessu leng-
ur, hann sé að fara í leikhús.
„Hvað ætlarðu að sjá, Helgi
minn?“ spyr Hódda.
„Syndir annarra,“ svarar
10 VIKAN 17. TBL.