Vikan - 02.12.1971, Side 57

JÓLAGJÖFIN ... frh.
Rjómaísterta -
eftirréttur
eða kaff ibrauð ?
Þér getið valið
Ef til vill vitið þér ekki, að yður býðst
12 manna Emmess ísterta, sem er með tveim
tertubotnum úr kransakökudeigi. — Sú er þó
raunin. Annar botninn er undir ísnum, en. hinn
ofan á. ísinn er með vanillubragði og ispraut-
aðri súkkulaðisósu. Tertan er því sannkallað
kaffibrauð, enda nefnum við hana kaffitertu.
Kaffitertan er fallega skreytt og kostar aðeins
250,00 krónur. Hver skammtur er þvi ekki dýr.
Reglulegar ístertur eru hins vegar bráð-
skemmtilegur eftirréttur, bæði bragðgóður og
fallegt borðskraut i senn. Þær henta vel við
ýmis tækifæri og eru nánast ómissandi ( barna-
afmælum.
Rjóma-fstertur 6 manna terta kr. 125.00.
kosta: g manna terta — 155.00.
12 manna terta — 200.00.
6 manna kaffiterta — 150.00.
12 manna kaffiterta — 250.00.
„Við skulum biðja guð að
gefa okkur fisk, þó að við-höf-
um reyndar beðið hann bæði í
gærkvöldi og í morgun."
Þorkell flökti augunum til
bróður síns og sagði því næst
lágt:
„Við getum reynt.“
„Það er ekkert að reyna. Við
skulum bara trúa því, að hann
gefi okkur fiskinn. Ég ætla
hreinlega að biðja hann upp-
hátt.“ Og Bjarni litli tók ofan
sjóhattinn og bað: „Góði guð, —
gef þú okkur nú fisk í dag, svo
að hún mamma lendi ekki í
vandræðum. Þú gerir þetta nú
fyrir okkur, þó að við höfum
oft verið óþægir og stundum
blótað, — ja, og þó að við
stælumst á sjóinn, en það urð-
um við að gera, eins og þú
sjálfur sérð. Þú lézt son þinn
fiska og fiska vel, og ég veit þú
skilur okkur, sem viljum endi-
lega fá fisk.“ Hann hikaði, en
bætti síðan við: „Við skulum
reyna, reyna, segi ég, að vera
góðir drengir ... Amennl"
Svo setti hann upp sjóhattinn,
beitti öngulinn og fleygði út
færinu, og Þorkell, sem líka
hafði tekið ofan og ekki hafzt
að, meðan Bjarni litli bað, setti
hattinn á höfuðið, tók grunn-
mál og keipaði síðan af káppi.
Brátt brá hann við og tók að
draga:
„Halló, halló!“ æpti hann og
iðaði sér öllum til.
Bjarni litli kinkaði kolli.
„Þarna sérðu, hvort það
skaðaði nokkuð að biðja hann.“
Bjarni tók grunnmál og bætti
við: „Er hann stór — held-
urðu?“
„Já, maður, — hann er vænn.
Hann rykkir hroðalega. Það er
á þrítugu, sem hann stendur,
kunningi.“ Og Þorkell dró eins
hratt og hann gat. Fiskurinn
tók snarpa kippi, og drengurinn
var orðinn rjóður í vöngum,
þegar hann var búinn að tosa
honum að borðinu. Hann leit út
fyrir til þess að sjá, hvernig
stæði í skepnunni. Jú, fiskurinn
hafði kjafttekið, og öngullinn
var niðri í kverkunum. Svo
kippti þá drengurinn feng sín-
um inn í bátinn, vænum, gljá-
fögrum, kviðhvítum fiski. Og
Þorkell tók ofan sjóhattinn og
hrópaði: „Húrra fyrir þeim
fyrsta!“
Nú var Bjarni litli tekinn að
draga, og hann sinnti ekki öðru.
Fiskurinn rykkti kröftuglega í
færið, og stundum drógust
hendurnar á drengnum alveg út
að borðstokknum. En drengur-
inn beit á jaxl og stappaði nið-
ur fæti, og loks kom þar, að
fiskurinn lá í barkanum, stærð-
ar þorskur, miklum mun stærri
en fyrsti fengur Þorkels, sem
nú var að draga annan drátt að
borði.
„Hér er grjótnógur fiskur,"
mælti Þorkell og leit til Höfð-
ans, sem huldi sýn inn í þorpið.
„Bara að einhver sjái okkur nú
ekki og sent verði gagngert
eftir okkur.“
Bjarni litli hleypti brúnum
og sagði hvatlega:
„Við förum ekki, fyrr en bát-
urinn er orðinn hlaðinn.“ Hann
horfði nokkur augnablik íhug-
andi á Þorkel og sagði síðan
lágt og svo sem í trúnaði: „Þó
að einhver sjái hér bát, þá er
ekki víst, að neinum ■ detti í
hug, að við höfum farið út á
sjó. Ég tók, skal ég segja þér,
skautana okkar, sem þú manst
að héngu á þilinu innan við
eldhúsdyrnar, og faldi þá. Svo
hugsa ég, að mamma haldi, að
við höfum stolizt á skauta fram
í dal, af því að hún hefur ekki
viljað lofa okkur að fara þang-
að, síðan hún fór að eiga lítið
handa okkur að borða.“
ÞorkelJ leit með undrun og
aðdáun á bróður sinn:
„Skrambans ári, — nei, ósköp
varstu þar snjall. Hún verður
þá ekki einu sinni hrædd um
okkur — fram að hádeginu að
48. TBL. VIKAN 57