Vikan - 02.12.1971, Qupperneq 64

Jólagjöf frúarinnar
Þessi fallegi stóll er bezta jólagjöfin fyrir
eiginkonuna eða dótturina.
Mismunandi gerðir af sófasettum
fyrirliggjandi
Góð kjör
KAJ PIND
_____ Grettisgötu 46 — Sími 22584
HVAR ER ... frh.
— Nafn mitt er Algayler.
Hann drakk heldur meira úr
glasinu og barþjónninn beið eft-
ir framhaldinu. Hann stóð við
annan enda barborðsins, þannig
að hann gat haft auga með
drengnum úti á götunni. Dreng-
urinn neri saman hondunum, en
það hjálpaði ekkert. Þetta var
drengur sem allir hugsanlegir
erfiðleikar höfðu hert sem stál,
og það var horium enginn of-
raun að standa úti á götunni og-
bíða eftir pabba sínum.
— Algayler, sagði gamli
maðurinn aftur, og hélt svo
áfrarri að tala, en í hálfum
hljóðum. Barþjónninn heyrði
ekki lengur hvað hann sagði, en
það skipti engu máli, því að
hann vissi að héðan af væri allt
í lagi með gamla manninn.
Hann var aftur sokkinn inn í
sjálfan sig og það var einmitt
þar sem hann átti heima.
Kona, sem var fastagestur á
kránni, kom dag hvern um há-
degisbilið inn með rottuhund
í bandi og sagði:
— Það stendur lítill drengur
í.kuldanúm hér fyrir után. Hver
á strákinn?-
Konan horfði á. kráárgestina,-
og hundurimi st'ökk kringum
fætur hennar á meðan hann-
vandist hitanum þar inni.
— Það er engin hsetta, sagði
barþjónninn. Pabbi hans hefur
bara brugðið sér frá eftir ein-
hverju. Hann kemur fljótlega.
— Já, og það er líka vissast
fyrir hann sjálfan, sagði konan.
Ég þoli. alls ekki feður, sern láta
drengina sína standa úti á gagn-
stétt.
— Algayier.sagði'gamli mað-
urinn mjög hátt, ög sneri sér
við.
— Hvað segir þú, þitt gámla-
íyllisvín? sagði konan. Hurid-
urinn hennar gekk að gamla. ■
manninum, kippti í hálsbandið
og skrækti nokkrum sinnum.
— Þetta var ekkert, sagði
barþjórininn, hann var b.ara að
segja hvað hann heitir.
— Já, það var líká öruggast-
fyrir hann, að segja ekkert ann-
áð, sagði konari.
Hundurinn róaðist líka .héld-
ur, en -hélt áfram hoppi sínu,
en það var nú vegna. hitans.
Hann háfði yfir sér teppi, sem
konan festi ■ ævinlega á hann,
þegar kalt var úti, en teppið
skýldi honum ekki alls staðar.
Barþjónninn hellti bjór í glas
handa konurini og hún byrjaði
að drekka úr því, þar sem hún
stóð við barinn. Loks.séttist hún
á barstbl, til að betur færi um
hana, og hundúrinn hætti að
hoppa og fór að litast um þar
inni.
Barþjónninn færði Algayler
nýja bjórflösku ókeypis, og án
þess þeir svo mikið sem horfð-
ust í augu, kom þeim þegjandi
saman um að sættast .á þessum
grundvélli.
Maður einn, karinski hálffer-
tugur, sviphreinn og með vel-
sriyrt yfirskegg kóm inn tun
dyrnar frá 37. stræti og bað unv
glas af viskí' og þegar barþjónn-
inn háfði • helít í glas handa
honurri, sagði hann mjög lágt,
svó enginn annar myndi heyra.
—• Það er víst ekki sonur yð-
ár sem stendur fyrir utan?
Máðurinn lyfti litlu glasinu,
horfði á það, en er hann hafði
heyrt spurninguna, leit hann af
glasinu og á barþjóninn, hvolfdi
svo drykknum snöggt í sig, óg
gekk yfir að glugganum á fram-
hliðinni að horfa á drepginn.
Loks sneri hann .sér að.bar-
þjóninum og hristi höfuðið.
Hann bað um anriari drykk,
fékk hann, og síðan .fór hann út,
framhjá drengnum, sem hann
tók"várla eftir.
Þegar Algayer hafði drukkið
annan bjórinn sinri, byrjaði
hann að dotta. í stólnum, og
konan með rottuhundinn b'yrj-
aði að segja barþjóninum hitt
og þetta um hundinn sinn.
— Ég hef átt Tibby alla hans
ævi, sagði hún, og við höfum
alltaf verið sáman.' Saman
hverja einustu mínútu.
Drengurinn kom inn aftur,
en það lét svo hátt í glyiriskratt-
anum að barþjónninn gat ekki
sagt honum að fara út, nema
með því að hrópa, og því fór
hann til drengsins og leiddi
hann út á hans stað úti á gang-
■ stéttinni.
— Hvar er hann pabbi minn?
sagði Donald Efaw.
,— Hann kemur fljótlega.
Stattu hér og bíddu hans.
Svona fór þessu fram þar til
klukkan var orðin hálf þrjú, en
þá byrjaði að snjóa. Barþjónn-
inn beið þess áð hann fengi
frjálsa’ stund, en fór-þá út og

hofnar cuba caban
ÐO^bmengoó tobaK
Gefió göóum vini vindil- hafiÓ HOFNAR hendi nærri
64 VIKAN 48. TBL