Vikan - 02.12.1971, Qupperneq 74

Blómamynstur
oA '
Kúmteppi úr
Dralon
Ytra og innra borð úr nylon. Stoppuð með Dralon-kembu.
Teppin fást í fjölbreyttu úrvali lita og myristra —
með kögri eða án.
Stærð 2,10 x 2,40 Og verðið er hagstætt.
dralon
BAYER
Úrva/s trefjaefm

py/'''
J^,,þ/...ýfyr', fy/S' v/,;, %//^)^
/ .ék,. JL. í%„. é-/„, &////, %■/„ %,/// 'fy/,,, %/.. 'b/f/t
Á {. p % "// ',. ’f/. 1/. ''// \
j//Z// ./$'//-/ f/t^,. //,,, f///,,,. fa//,, i/,/,. '(//,, ////,,, f////,,/ \
# í '( ’i ’'/ V '!/ ■
AUSTURSTR/ETI
arlegt er þetta samt. Eg finn
tauminn í hendi mér, sé him-
ininn og finn jörðina undir fót-
um mér. En ekki er ég eins og
ég á að mér, það er víst um
það. Fer eg svo að grunda út
það, sem ég hafði séð. Þetta var
ekki barnskista, hugsa ég. Lík-
lega er það gamla konan, sem
er feig. Ekki festir þessi tilgáta
þó rætur og grunda ég enn.
Kistan utan um gömlu konuna
verður máluð svört hugsa ég.
Annað hvort hjónanna? Nei,
það festir ekki rætur heldur;
hvorugt þeirra yrði lagt til í
þessu herbergi, því að svefn-
herbergi þeirra var í hinum
erida loftsins ...
Þegar hér er komið, grípur
mig áköf löngun til að tylla
mér á þúfu andartak. En ég sé
að bóndinn í Bárðarbúð er að
slá ekki langt frá, og segi við
sjálfa mig, að ekki megi ég láta
undan þessari löngun minni, því
að þá haldi hann að eitthvað
gangi að mér. f sömu svifum
færir bóndi sig til á teignum og
snýr nú baki við mér, og ég sezt
á næst.u þúfu, enn í nokkrum
vafa um, hvort ég vaki eða sofi.
Reyni þó að sannfæra sjálfa
mig um, að ég sé vakandi, ann-
ars gæti ég ekki fundið hvefnig
hesturinn kippti í taumlykkj-
una í hendi mér og séð hvernig
hann reif í sig grasið. En undar-
iega leið mér, og ekki veit ég
nema ég hafi fallið sem snöggv-
ast í einskonar dvala, þvi að
mér þykir sem einhver standi
fyrir aftan mig, þar sem ég sat
og mæli hægum rómi: Vertu nú
ákaflega róleg og stillt; það er
hann sonur þinn, sem á þessa
kistu . . .
Við þetta hrekk ég upp, eins
og ég hefði sofnað, en heyri
sömu orðin endurtekin í því, og
sama rómi. Guð minn almátt-
ugur hugsa ég með mér, á hann
Hjörtur minn þá að deyja, vik-
una sem hann verður í Bárðar-
búð . . . Þetta bítur mig fast, en
ég stend upp og held áfram eft-
ir mónum og er staðráðin í að
minnast ekki á þetta við nokk-
urn mann; eigi þetta að verða,
þá fái því ekkert um þokað.
Þetta var á fimmtudegi. Ég hélt
áfram að reiða heim móinn;
færðist þó enn undan því að
koma inn og drekka kaffið og
hélt svo heim undir kvöldið.
Daginn eftir held ég mig heima
og hugsa margt um það, sem
fyrir mig hafði borið við mó-
reiðsluna, en held fast við þann
ásetning minn að minnast ekki
á það við neinn. Á laugardag
kemur maður frá Skjaldartröð
og er að sækja hest út í beitar-
)and í grenndinni. Ég nota
tækifærið og fer að spyrja hann
l-vað þeir hafi nú helzt fyrir
stafni í Skjaldartröð. Telur
hann upp þau störf, sem heim-
ilismenn hafi með höndum, en
minnist hvorki á Hjört né starfa
hans.
— Og hvað er Hjörtur minn
að gera? spyr ég þá.
Hann svarar heldur seinlega,
að Hjörtur sé veikur. Þegar ég
inni hann eftir því hvað að hon-
um gangi, segir hann það vera
óstöðvandi uppsölu, en vill ekki
gera mikið úr þeim veikindum.
Ég fer upp að Skjaldartröð um
kvöldið; var þá haft símasam-
band við lækni, sem telur að
þarna sé um að ræða umgangs-
veiki, sem margir hafi tekið í
Ólafsvík. Er þá farið til Ólafs-
víkur og sótt meðul, en þegar
þau koma ekki að neinu haldi,
verður það úr að iæknirinn er
sóttur. Þegar hann hefur skoð-
að Hjört, kveður hann upp þann
úrskurð, að það sé botnlanga-
spray
net
krystal-
tært
hárlakk
GÆÐI - GOTT VERÐ
Kristján Jóhannesson
heitdverzlun
Laugarnesveg 114.S. 32399
74 VIKAN 48. TBL