Vikan - 02.12.1971, Side 90

GJAFAVÖRUR
KONICA
MYNDAVÉLAR
KVIKMYNDA-
TÖKU OG
SYNINGARVÉLAR
/4>\
SÝNINGARTJÖLD
STÆKKARAR
SEGULBÖND - ÚTVÖRP SJÖNAUKAR
SENDUM í PÖSTKRÖFU
AUSTURSTRÆTI LÆKJARTORGI
Bæjarfógeti leitaðist nú við
að koma á sættum. Bauðst Þor-
valdur þá til þess að greiða Jór-
unni miklu hærri húsaleigu-
styrk en um var samið, gegn því
að hún færi góðfúslega úr hús-
inu næsta dag og afhenti sér
lyklana. Þetta boð skyldi standa
til hádegis.
Morguninn eftir komu þeir
bæjarfógeti og Þorvaldur enn
heim til Jórunnar, en þá var
húsið harðlæst og enginn gegndi
hvernig sem þeir börðu. Þor-
valdur kallaði þá inn um
glugga, að húsið yrði brotið upp,
ef ekki væri opnað þegar í stað.
Þetta hreif, nú var húsið opnað.
Jórunn lá í rúminu og kvaðst
vera mikið veik. Landlæknir
var þá sóttur og sagði hann að
hún væri nú veikari en daginn
áður, og kvaðst hann ráða frá
því að hún væri borin út. Þor-
valdur krafðist þess þá að fá
sér afhenta lykla hússins, en
Jórunn harðneitaði að verða við
því. Þorvaldur bað um úrskurð
bæjarfógeta og varð úrskurð-
urinn á þessa leið: „Lyklarnir
að því umrædda húsi eiga þeg-
ar að afhendast verzlunarfull-
trúa Þorvaldi Stephensen sem
umboðsmanni konsul M. Smith,
og bera honum frá því umráð
yfir húsinu.“ Að því loknu
krafðist Þorvaldur þess að Jór-
unn yrði borin út með valdi,
hvenær sem hún teldist ferðá-
fær. En Jórunn mótmælti harð-
iega úrskurðinum og allri gerð-
inni. Og enn urðu þeir að hverfa
frá.
Nú leið enn vika, en 5. maí
eru þeir bæjarfógeti og Þor-
valdur komnir heim til Jórunn-
ar fyrir hádegi og er réttur sett-
ur þar. Er nú bezt að láta Vil-
hjálm Finsen bæjarfógeta sjálf-
an segja frá því er gerðist, og
er réttargerðin á þessa leið:
„Þorvaldur krafðist þess að
Jórunn yrði borin út í dag og
lagði fram bréf frá landlækni
dagsett í dag.
Jórunn lá í rúminu. Bréf
læknis var lesið fyrir henni og
krafa Þorvalds. Hún kvaðst alls
ekki flutningsfær vegna veik-
inda sinna og mótmælti því að
hún yrði flutt í dag. Lárus
Scheving kvaðst ekkert hafa að
segja sem verjandi hennar, það
væri fógetans að skera úr því
hvort vottorð læknisins ætti að
gilda, eða skýrsla frúarinnar um
veikindi sín.
Þorvaldur krafðist þess að
hún yrði þegar borin út.
Þess ber að geta, að frú Gunn-
laugsson, meðan þetta var bók-
að og frá því fógetaréttur var
settur, hefir haldið áfram að
brúka óþæg orð um beiðandann
og fógetaréttinn, og að óska ills
yfir alla þá sem að þessari fó-
getagerð eiga hlut, og óskaði
hún bókað, að hún vildi ekki
fara úr húsinu fyrr en hún væri
orðin svo frísk að hún gæti sjálf
á sínum eigin fótum gengið eða
þá líka að hún andaðist og börn
hennar yrðu borin út úr því.
Þorvaldur heimtaði úrskurð
og féll hann svo:
„Þar eð landlæknir í vott-
orði sínu í dag hefir álitið
að frú Gunnlaugsson sé flutn-
ingsfær úr húsinu, þegar þess
er gætt hvað meðferðina á
henni snertir, sem í téðu vott-
orði er til greint, geta mótmæli
hennar gegn slíkum flutningi
sem byggð eru á því að hún
veikinda sinna vegna eigi sé
flutningsfær, eigi tekizt til
greina, og hlýtur hún því, sam-
kvæmt kröfu beiðanda, að
fiytjast. úr húsinu.*
Eftir að úrskurðurinn var
lesinn upp, gaf fógeti henni enn
frest til klukkan 2% síðdegis til
að flytjast sjálf úr húsinu, en sé
hún þá eigi farin, verði hún
borin út.
Sama dag kl. 2.45 kom fóget-
inn enn og var Jórunn ekki
flutt.
Húsið var læst og þrátt fyrir
það, að fólkinu fyrir innan var
sagt að ljúka upp, var þó ekki
lokið upp, heldur varð verzl-
unarstjóri Þorvaldur Stephen-
sen að brjóta rúðu og taka úr
glugga, og fór þvi næst einn inn
og sprengdi upp götudyrnar,
hvareftir ennfremur var nauð-
synlegt að sprengja upp dyrn-
ar að herbergi frú Gunnlaugs-
son þar eigi var lokfð upp góð-
viljuglega.
Fógeti gat þess, að hann hefði
rétt í þessu talað við Hjaltalín
landlækni og hann sagt að ekk-
ert væri því til fyrirstöðu veð-
urs vegna að frúin væri flutt
úr húsinu.
Jórunn lá í rúminu og kvaðst
vera svo veik, að ekki mætti
hreyfa sig.
Fógetinn hefur kvatt til fjóra
menn að flytja frú Gunnlaugs-
son, og er þess að geta, að syst-
ir hennar, Guðríður Guðmunds-
dóttir á Grímsstöðum, er til
staðar, og skoraði fógetinn á
hana að aðstoða systur sína til
annað hvort að klæðast, ef hún
gæti það, eða hún flytti sig
sjálf með styrk hennar í næsta
rúm, hvar í hún virðist með
hægasta móti verða flutt. Gaf
fógetinn þeim nokkurn frest til
þessa, en þessi frestur var eigi
notaður.
Fógetinn gaf nú ofangreind-
90 VIKAN 48. TBL