Vikan - 29.03.1972, Blaðsíða 27

ru SVO HVERNIG ÞÚ ERT
PAFAGAUKURINN
Fólk sem hefur gaman af páfagaukum, hröfnum og fleui fuglum
álika er ógjarnan lengi kyrrt á sama stað, það er málskrafsmikið
og litið gefið fyrir að láta aðra komast að. Páfagaukavinii vilja
betra heiminn, að minnsta kosti i orði kveðnu. I framkva^mdinni
verður það svo að þeir reyna að bæta heiminn á svo mörgum
sviðum að þeir koma litlu til teiðar á bverju fyrir sig. Páfagauka-
vinirnir núa saman höndum af ánægju þegar erfiðleikarnir htúgast
upp. Og þeir komast úr ölfum klípum vegna furðumikils hæfiieika
til að strika yfir alit hið iiðna, komast hjá að hlusta á illt umtal,
ennfremur \egna þess að þeir hafa gifurlegt álit á sjálfum sér. Ekki
eru þeir þó án kimnigáfu. Þótt undarlegt kunni að virðast er fólk.
sem elskt er að öpum, gætt svipuðum eiginleikum.
HÖGGORMURINN
Flestum þykja ormar og slöngur óviðfelldin kvikindi, slimug og
ógeðsleg skriðdýr. Sá sem er elskur að ormum er annaðhvort frum-
legur eða langar mikið til að vera það. Ormavinir sem eru raun-
verulega frumlegir eru mjög smekklegir, hafa ákveðinn lifsstíl á
sinn sérstaka hátt. Fáir skilja þá, en þeir eru venjulega svo and-
lega þróaðir að þeim stendur á sama, geta vel lifað einir. Þeir eru
umburðarlyndir og miklir frelsisunnendur. En innst inni eru þeir
einmana. Þeir eru gæddir sterkri eðlisávisun til að finna skvldar
sálir.
SKJALDBAKAN
Liki manni vel við þetta hægfara, hógværa og þögula dýr er maður
sjálfur hægfara, hógvær og þögull. (Hið sama á við um þá. sem
elskir eru að sniglum, kuðungum og öðru álíka). Skjaldbökuvinir
fara að eigin áliti ekki fram á mikið, en i raun og veru krefjast
þeir þess, sem næstum ómögulegt er að veita. Þeir vikja úr vegi,
þora ekki að leggja á djúp ævintýrsins, vifja lifa lifinu á bakvið
þéttasta þyrnirösarkjarr sem aðeins bliðlyndasti og nærgætnasti
prins (eða prinsessa) hættir sér i gegnum. En þeir kref.iast tillits-
semi. Hrjúf orð og grófir brandarar, þótt i beztu meiningu sé, geta
komið tárunum út á skjaldbökuvininum. Ögraðu honum ekki, strjúktu
honum ekki öfugt, þá líkar honum lífið. Og yfirleitt bregst það
ekki að skeldýr þetta finni einhvern, sem er reiðubúinn að hlusta
á það og bera af þvi vonskufyllstu atlögur lífsins.
FISKURSNN
Nú eru til allskonar fiskar, hákarlar, murtur, þorskar, karfar og
sverðfiskar. Og gullfiskar, auðvitað. En sameiginleg öllum fiskavin-
um er mikil þörf fyrir nærgætni, sterk þrá eftir félagsskap og ást.
En jafnframt þessu vilja þeir endilega vera sem frjálsastir, og lenda
þvi i mótsögn við sjálfa sig. Fiskvinurinn er eins og fiskur i vatni
i stórum samkvæmum, en jafnframt oft einmana innst inni. Hann
þarf að slá sér svolitið út til að finna að hann lifi lifinu. Hann
hefur venjulega listrænar gáfur og gott littvtkyn. Hann kann listina
að sjá eitthvað áhugavert og veitandi við allt fólk. Þessvegna verður
lif hans aldi’ei dapurlegt.
HUNDURINN
Hundavinurinn er yfirleitt mjög hreinn og beinn, tryggur og vin-
fastur eins og opin bók og ekki alltaf spennandi. Hann hefur röð
og reglu á flestum hlutum og safnar gjarnan þeim verðmaatum er
mölur og ryð granda. Sé hann mest gefinn fyrir litla hunda er
hann feiminn. Vilji hann heldur hafa hundana stóra vill hann vera
sá sem ákveður — og þá er ekki friðvænlegt að vera á öðru mnáli
en hann. Sækist hann eftir hundum af ræktuðu kyni er hann
snobbaður, eins og maður mátti vita. Hann er áhrifagjarn og enginn
vandi að telja hann á sitt mál, ef maður hefur haldgóð rök. Hann
er mjög örlátur á gæsku sins hjarta og fær ríkulega goldið í sömu
m.vnt -- alveg eins og i ævintýrunum.
KÖTTURINN
Kattavinurinn er dálitið séráparti og vill vera það. EkkerP líkar
honum verr en ef sagt er við hann að hann sé eins og fólk er flest.
Hann er efnishyggjumaður og dýrkar fegurðina af ofstæki. Hann
klæðist ekki hverju sem er. Hann sveltur frekar en að borða hvað
sem er. Hann umgekkst ekki heldur hvern sem er og likar raunar
bezt að vera einn. Hann lætur ekki nema fáeinar manneskjur komast
nálægt sér — en þótt undarlegt kunni að virðast er hann mjög um-
burðarlyndur, þótt það sé á nokkuð ópersónulegan hátt. Hann er
hlédrægur og getur virst dálitið merkilegur með sig. En inn við
heinið er hann hrifandi. Og þótt hann lendi stundum fram af kem-
ur hann alltaf niður á fæturna — eiginleiki sem margir sáröfunda
hann af.
SÖNGFUGLINN
Þeir sem hafa mariuerlur, þresti, svölur og álika fyrir sitt eftirlæti
eru rólegir, þægilegir og miki) snyrtimenni. Þeir eru náttúruunn-
endur, þykir gaman að lifa og vænt um allt sem lifir. Þetta fólk
er nærgætið og hlýlegt við alla — og þarfnast líka nærgætni og
hlýleika. Börn og hundar sækjast eftir að vera i návist þess. Það
er raunsætt, tekur hverjum hlut eins og hann kemur f.vrir og
lætur ekki heillast af skýjaborgum.
BÚRFUGLINN
Þeir sem sækjast eftir að eiga kanarifugla og aðra álíka i búrum
eru forvitnir um allt og alla. Þessi forvitni kemur fram á ýmsan
hátt. Þetta fólk getur orðið óþolandi kjdftaskjóður, en lika fullt af
skilningi gagnvart heiminum og öðru fóíki. EVi það er ekki sérstak-
lega hlýlegt i viðmóti. Það nálgast fremur annað fölk af einskonar
kuldalegri vinsemd. Það er yfirleitt fremur útaf fyrir sig, og vill
vera eitt og fá að hugsa i friði. Það er yfirleitt sæmilega stætt
efnahagslega, þykir gott að búa við öryggi í fjármálum ef annað
skyldi bresta, en ber annars enga sérstaka virðingu fyrir peningum-
RÁNFUGLINN
Þeir sem mest eftirlæti hafa á fuglum sem fljúga einir og hátt,
hauknum, erninum, kondórnum o.s.frv. eru miklir hugsjónamenn,
sem heyra hið innra með sér kall óbyggðanna þegar tunglið gægist
upp fyrir fjallsröndina. Þeir reyna að setja sjálfa sig í spor hömlu-
lausra ævintýramanna og láta sig dreyma um fyrri tíða stigamenn
og vikinga — það er að segja Þá sem tóku frá þeim ríku og gáfu
þeim fátæku, nema hvað. Þeir höfða mjög til móðurtilfinningar og
verndarhvata, eru bráðfyndnir og skemmtilegir. En jafnframt hræði-
lega gleymnir og kærulausir. Varla nokkurt fólk er vinsælla. Og
þeim tekst alltaf að verða sér úti um vini, sem taka af þeim mesta
þunga lifsbyrðarinnar.
13. TBL. VIKAN 27