Vikan - 21.06.1973, Side 44

LátiÖ prenta alls konar aðgöngumiða, kontrol-
númer, afgreiðslumiða ög fleira á rúllupappír.
Eina prentsmiðjan á landinu, sem prentar
slíka miða. Höfum einnig fyrirliggjandi og
útvegum með
stuttum fyrirvara ýmiss konar
afgreiðslubox.
MIDAPRENTUN
LEITIÐ UPPLÝSINGA
HILNIR m
Sfðumúla 12 - Sími 35320
fljnlasl til Knyptalantis al'tur. án
þess að skilja eltir sig nein spor.
Ef maíiur leggur' einhverja
áætlun vandlega. Georg, gerir
maður alltaf ráft fvrir þvi. aft hún
mistakist a6 einhverju leyti. 1
þessu tilviki vissu þeir. að þeir
yrðu að fremja morð á ltaliu,
eftir að hafa Iramið morð i
Engiandi, þá mundi lögreglan
óðar verða á hælunum á þeim.
Augsynilega er fljótast að komast
leiðar sinnar með flugvél. en héð-
an eru engar beinar flugferðir til
Egyptalands. Ef þeir þurfa aö
leita uppi einhverja aðra flugstöð,
þá lengir það timann. sem lög-
reglan hefur til þess að ná i þá.
Þessvegna held ég, að flugferð
komi ekki til mála.
— En fara þeir þá sjóleiðis?
Skip, sem ekki siglir undir
egvpzkum fána, yrði greinilega
ennþá hættulegra en flugvél, og
ennfremur eru skipaferðir svo
strjálar .En næstum allar þessar
hindranir mætti forðast með þvi
að nota skemmtisnekkju, með
egypzkum fána. Þá þyrftu þeir
ekki að sæta neinum
ferðaáætlunum. Jafnskjótt sem
þeir hefðu lokiö verki sinu i
Gorgona, gætu þeir ekið til
hafnarinnar, farið um borð og
siglt af stað Ut Ur höfninni og
verið algjörlega öruggir um sig.
Undir eins og þeir væru komnir Ut
Ur landhelgi, gætu þeir hlegið að
öllu saman.
— Ég gæti nU haft ýmislegt við
þetta að athuga.
— Það gæti ég sannarlega lika,
en við getum bara ekki annað
gert en taka liklegasta kostinn.
Þeir gætu ekið yfir þvert megin-
landið áður en þeir fara heim til
sin — en þar sem þeir komu með
járnbrautarlest og fengu sér bil á
staðnum, og bilstjórinn átti að
aka þeim á stöðina aftur, held ég,
að sá kosturinn komi ekki til
greina. Þeir gætu farið eitthvað
stutt með lest, en það er sama
sem að verða á meginlandinu
eftir morðin. Við skulum lita
öðruvisi á þetta. Þeir hljóta fyrst
og fremst að þarfnast einhvers
farartækis til að sleppa burt, og
það hafa þeir haft tilbUið og þann-
ig úr garði gert, að það veki eng-
an grun. Mér getur ekki dottið
annað betra i hug en einmitt ein-
hverskonar skemmtisnekkja.
— Þetta getur verið rétt hjá
þér. '
— Já, en ég skal gjarna hlusta á
aðrar tilgátur.
Georg þagði.
— Við skulum fara niður á
stöðina, hélt Verrell áfram, - og
vita, hvort við sjáum þar nokkur
spor eftir þá. Bátur af þeirri
stærð, sem þeir þarfnast, getur
ekki lagzt hér, svo að þeir hljóta
að leita annaðhvort austur- eða
vestureftir.
— En þegar þeir nU vita. að við
erum alveg á hælunum á þeim -
gætu þeir þá ekki hala farið á bil.
hvað svo sem þeir kunna að hafa
ætlað sér upphaflega?
— JU. ef þeir hafa ekki strax
getað náð i neina lest. En ef ein-
hver lest hefur verið til reiðu.
mundu þeir þá taka hana? Ég er
að vona. að þeir hali spurzt fyrir.
og við getum þannig fengið að
vita. i hvora áttina þeir hafi ætl-
aö?
Ef við þá lifum nógu lengi til
að frétta eitthvaö. tautaði Georg.
þegar bill kom á móti þeim, sem
ekið var glannalega og 1 neyddi
Verrell til að fara alveg Ut á
vegarbrUnina. þar sem ekki var
annað til varnar en einhverjir
ómerkilegir stólpar, en hundrað
feta hengiflug fyrir neðan.
Þeir náðu til járnbrautarstöðv-
arinnar stundarfjórðungi seinna.
Verrell talaði við afgreiðslu-
manninn. en italskan hjá honum
var ekki nógu góð til þess að hinn
skildi. hvað hann vildi. Sem betur
fór var þarna lika upplýsingastöð
frá ferðaskrifstofu, og miðaldra
kona sem þar var. talaði ágæt-
lega ensku.
HUn talaði við afgreiðslu-
manninn i sima og sagði
siðan Verrell það, sem hUn
hafði komizt að. — Vinir yðar
voru hér áreiðanlega fyrir
skömmu og spurðu um lest til
Monaeo. En þar sem engin lest
fer nærri strax og það ekki nema
hæggeng lest, þá keyptu þeir enga
farseðla. Afgreiðslumaðurinn
man vel eftir þeim og segir, að
einn þeirra hafi verið eitthvað
aumur i handlegg.
— Þakka yður kærlega fyrir,
sagði Verrell, innilega.
— Mér er ekki nema ánægja aö
hjálpa yður, sagði hUn.
Verrell og Georg flýttu sér
aftur að bilnum. — Ennþá er
heppnin með okkur, sagði Verrell
og settist við stýrið.
Georg kveiknaði sér, er hann
settist niður og rak höndina i um
leið. Skyldi Verrell vita, að þeir
voru ekki báðir jafnheppnir?
Verrell ók mjög hratt og það
svo, að hann fékk ttala, sem á
móti kom til að vikja, en það var
talsvert afrek. Hann lagði bílnum
við itölsku landamærin, fór siðan
I sima og tilkynnti lögreglunni
tvöfalt morð i Gorgona.
Lögreglumaöurinn.sem hann
talaði við, brá viö hart, og
heimtaði i æsingi að fá meira að
vita um þetta, en hann svaraði að
hann væri á hraðri ferö og nafn
sitt gæti engu máli skipt. Hann
gerði enda á samtalinu með þvi
að leggja simann á.
Þeir komust hindrunarlaust
gegnum itölsku lögregluna og
tollinn. en franskur
lögreglumaður skipaði þeim
valdsmannlega að stanz.a
44 VIKAN 25. TBL.