Vikan - 28.06.1973, Blaðsíða 42

Pelly! Þú ert meö
þeim alklárustu!
í Ijós, aö hún kæröi sig lítiö um
„þennan Araba og vinnukonuna
hans”.
Bernadette var nú búin aö
missa æskublómann og var
frekar feitlagin, en ávallt glæsi-
lega búin. Hún var leiötogi i
félagsllfinu f Green Hills, viröu-
leg kona slns auögua og valda-
mikla eiginmanns. Hún var eins
og fiskur I vatni meöal heldra
fólksins, Goulds, Regans, Fisks
og Morgansfólksins og annarra
New York búa og þaö datt engum
Ihug aö draga I efa hæfni hennar
og háttvlsi.
Þaö var einn heitan júnldag, aö
Joseph varö eiginlega var viö
börnin sln, I fyrsta sinn frá þvl
þau fæddust.
Hann og Charles Devereaux
voru staddir á Green Hills I
nokkra daga. Joseph sat viö skrif-
boröiö sitt, en Charles stóö viö
gluggann og horföi út á grundina
fyrir framan húsiö. Skyndilega
sagöi hann: — Þetta er fallegur
hópur, ég vildi óska aö aö ég ætti
sjálfur börn.
Joseph leit upp. — Hvaö? sagöi
hann.
— Börnin þín, sagöi Charles. —•
Rory er eins og ungur guö,
grískur guö og telpan er fingerö
og fögur. Hún er regluleg heföar-
mey.
Joseph stóö upp og gekk út aö
glugganum. Hann vissi aö allt,
sem Charles veitti athygli, var
athyglisvert. Charles skipti sér
ekki mikiö af öörum, frekar en
hann sjálfur.
Rory og Ann gengu samhljöa.
Þau voru nú oröin fjórtán ára og
ákaflega samrýmd. Þau leiddust,
eins og ungir elskendur.
Sólin skein á rauöleitt háriö á
Rory og hann gekk létt og liðlega,
eins og ungur dansari. Hann var
mjög friöur og þaö var alvöru-
svipur á ungu andlitinu. Þaö var
greinilegt aö hann var skart-
menni og þaö fór honum vel.
Ann gekk léttilega viö hliö hans
og blár kjóllinn lagöist vel aö
grönnum likamanum, brúnt hárið
var gljáandi og ró yfir fallegu
andlitinu.
Þaö var eins og Joseph tæki nú I
fyrsta sinn eftir þvi hve glæsileg
þau voru, þetta voru hans eigin
börn.
Fyrir aftan þau skeiöaöi Kevin.
Hann var dökkhæröur og dökkur
yfirlitum, þéttvaxinn og alvar-
legur I bragöi. Dökkbrún augu
hans voru mjög athugul.
Joseph var ekki ljóst fyrr en
nokkru slöar, aö ást hans til barn-
anna birtist honum eiginlega
fyrst þennan júnídag. Þetta var
hans fjölskylda. Fram aö þessu
haföi hann veriö svo upptekinn af
sinni fyrri tilveru, að hann hafði
tæplega reiknaö þau sér til-
heyrandi, hann haföi veriö alltof
upptekinn af aö sjá systkinum
slnum farboröa. Þaö var eins og
vonsvikin yfir Sean og Reginu
heföu þurrkaö út alla fjölskyldu-
tilfinningu.
Þegar Bernadette varö vör viö,
aö Joseph haföi skyndilega fengiö
ást á börnum sinum, varö hún
sárgröm og hún fyrirgaf þeim
aldrei. Þessi afbrýöisemi I garö
barnanna varð henni erfið og þaö
lá viö aö hún gæti ekki risiö undir
þeirri þjáningu.
Börnin féllu ljúflega I faöm
föðurins og það var eins og þau
gleymdu henni, sem þó haföi
helgaö þeim llf sitt.
Á fimmtánda afmælisdag
þeirra, sagöi Joseph við Rory I
gamni: .
— Ég er aö hugsa um aö gera
þig að forseta Bandarikjanna
einn góöan veöurdag.
Rory Ieit hugsandi á fööur sinn
og sagöi: — Þaö er víst ekkert
vafamál, aö þú reynir þaö sem
þú getur, pabbi, — ég held ég
reyni þaö meö þér. Þá vissi hann
aö Rory myndi gera honum allt til
hæfis, allt til aö gleöja hann.
Samband hans viö Kevin var
ööru vlsi, en honum þótti mjög
vænt um hann.
• Stundum sagöi hann i glensi viö
yngri son sinn: — Heyröu gamli
minn, ég held þú hafir fæöst meö
alákegg.
Þegar Joseph komst aö þvl aö
börnin hans höföu alltaf elskaö
hann og tilbeðiö, varö hann svo-
litiö skömmustulegur og þaö var
ekki laust'viö aö hann væri tor-
trygginn. En þetta var samt staö-
reynd. Hann haföi ekkert gert, til
aö vinna ást þeirra, en þau sátu
alltaf um færi, til aö tjá honum
ást og virðingu.
Þaö var þegar Courtney var sjö
ára gamall, aö Joseph tók fyrst
eftir Elizabeth Hennessey. Hann
haföi aö vlsu oröiö hennar var, viö
matboröiö og þegar hann rakst á
hana I stór forsalnum. Hún hafði
þá kinkað til hans kolli, heilsað
hæversklega, en eiginlega aldrei
talaö viö hann.
Svo var þaö einn daginn, rétt
fyrir jólafrliö, aö Joseph var á
rölti um gróðurhúsin. Hann hélt
sig vera þar einan, vegna þess aö
garöyrkjumennirnir voru að
boröa og reyndar var vinnudagur
þeirra á enda. Hann sá langar
raöir af blómum I öllum regn-
bogans litum og hugsaöi aö þaö
væri bezt aö athuga þetta allt I
rólegheitum.
Þá heyrði hann aö dyr voru
opnaðar og reiöilega rödd Berna-
dette: — Elizabeth, hvernig
dirfist þú aö klippa niöur rósirnar
mlnar! Þú veizt vel, aö þaö á aö
nota þessar rósir á jólaboröiö! En
sú frekja, að leyfa sér þetta, án
mins leyfis! Þetta var sú rödd,
sem hún notaöi venjulega viö
42 VIKAN 26. TBL.