Vikan - 30.08.1973, Blaðsíða 14

— Siðan ég fékk nýtt fallega
rautt teppi á stofugólfið og setti
ný gluggatjöld fyrir alla glugg-
ana i ibúðinni, hef ég orðið þess
vör, aö ég nýt min ekki eins vel
heima hjá mér og ég gerði áður.
Getur það veriö þessum nýju
hlutum að kenna?
Innanhúsarkitektar segja oft
að velja beri liti með mikilli
varúð. Fram til þessa hefur
manni helzt dottiö i hug, að það
sé vegna þess að þessi og hinn
liturinn sé fallegri en annar og
fari betur. En aö litirnir i
umhverfi okkar hafi áhrif á
andlega heilsu, séu þess
megnugir að stuðla að góðu
hjónabandi — eða eyðileggja
gott hjónaband, geti verið orsök
höfuðkvala og hækkandi
bióðþrýstings, hefði engum
dottið i hug hér áöur fyrr.
Nýlega voru birtar i
Bandarikjunum skýrslur um
rannsóknir á þessu sviði. Helztu
niðurstöður rannsóknanna
voru þessar?-
Konur eru næmari fyrir litum
en karlmenn: þær tauga-
veikluðu og tilfinnganæmu frek-■
ar en þær rólyndu. Það eru
sérstaklega rauðir og blágænir
litir, sem hafa áhrif á okkur. 1
herbergi, þar sem rauöi
liturinn er rikjandi, er hægt að
búast við fimmföldum áhrifum :
1. Blóðþrýstingur hækkar. 2.
Vöðvaviöbrögð verða sneggri. 3.
Eirðarleysi gerir vart við sig.
4. Öþæginda gætir frá umhverf-
inu. 5. Timinn virðist lengi aö
liða.
Taugaveiklað fólk ætti að
varast sem mest rauða liti á
heimilum sinum. Grænir og
bláir litið eru mikið æskilegri.
Þeir eiga að hafa róandi áhrif á
taugarnar, samanber græna
prófborðið.
Einn liður þessara
rannsókna ^ar að búa tvö
herbergi nákvæmlega eins,
nema nota eingöngu daufa liti i
annað an bjarta og hressandi i
hitt. Siöan var sama fólkiö látið
búa i herbergjunum um tima.
Þegar fólkið dvaldist i fyrr-
nefnda herberginu, átti þaö til
að vera óánægt, þreytt og
þrætugjarnt. jafnvel haturs-
fúllt, en i siðarnefnda herberg-
inu varö þetta sama fólk glað-
legra og fannst yfirleitt allt i
sómanum með lifið og
tiiveruna.
Ennfremur segir i skýrslun-
um, að uppáhaldslitur segi tölu-
vert um lyndiseinkenni og
persónuleika okkar. Stúdentum,
sem hafðir voru til rannsókna,
var skipt i tvo hópa, þá sem
kusu daufa liti, og þá sem voru
meira fyrir bjarta og skæra
liti.
1 fyrri hópnum voru aðallega
innhverfir einstaklingar,
þ.e.a.s. þeir sem kjósa að lifa i
sinum eigin hugarheimi og eiga
erfitt með að semja sig að
siðum annarra. Þessi hópur
hafði tilhneigingu til að vera
dómharður, tortrygginn, og
ákaflega óraunsær.
Hinir, sem heldur kusu björtu
litina, reyndust raunsærri,
meiri félagsverur og voru
ekkert fyrir heimspekilegar
ihuganir. En þeir höfðu lika
ákveðnari skoðanir á lifinu og
tilv.erunni.
Sé höfð hliðsjón af niðurstöð-
um þessarra rannsókna er ekki
óliklegt að nýju litirnir i ibúð
þinni hafi töluverð áhrif á þig og
þú ættir að hugleiða hvort þú
getur ekki 'gert eitthvað til
úrbóta.
Ég vil vera frjáls
þau séu sérdeilis hamingju-
söm. Ef maður á við eldheitt
kærleikslif. Þú ert varla svo ein-
föld. Maður verður að taka lifinu
eins og það er, vera ánægður.
— Já, þetta svar er alveg
dæmigert fyrir þig, kæri Sten, þú
ert ánægður méð að hafa góða at-
vinnu, mátulega ábyrgð bæði þar
og heima hjá þér, aldrei of mikið,
aldrei neitt freistandi. Þú, sem
hefur forðazt að fara i sam-
kvæmi, aldrei viljað bjóöa heim
fólki, þú sem þefur verið ánægður
ef þú færö matinn fram borinn og
sjónvarpið i gang. . . En hefur þú
nokkurn tima leitt hugann að þörf
minnifyrir ánægju og skemmtun,
þörfinni fyrir að hitta fólk?
Þú hefur þina vinnu, þar hitt-
irðu nægilegt fólk. Og ég hef
aldrei r'eynt að koma i veg fyrir,
að þú farir út.
Hann hækkaði ekki einu sinni
röddina, Lena fann, að hún var að
verða reið, reglulega reið. En hún
hafði stjórn á skapi sinu. Þau
voru jú tvær fullorðnar mann-
eskjur, þau hlutu að geta talaö
saman, án háarifrildis, annars
mundi það enda eins og venjulega
með þvi að hún gengi út í nokkra
tima eða hún gengi um inni og
skellti hurðum.
— Það er satt, ég hef mina at-
vinnu, og ég hef mitt heimili. Ég
hef heldur ekki kvartað. En ég hef
heldur ekki verið reglulega
ángæð. Og nú Sten, nú finnst mér,
að ég hafi gert mitt. Ég geri eng-
ar tröllauknar kröfur, það eina,
sem ég vil, er að fá frelsi. Ég
þarfnast þess. Ég vil vaxa með
starfi minu, ég vil vera frjáls,
þegar ég vinn, þegar ég ferðast,
þegar ég mæti hugsanlegum
freistingum. Ég vil ekki þurfa að
finna til fjötra, vil ekki þurfa að
standa neinum skuldaskil.
— Þú vilt sem sagt flytja, sagði
Sten. Flytja frá öllu þessu fina.
Ja, ég get ekki staðið i vegi fyrir
þér. Hvernig hefurðu hugsað þér
þetta allt saman? Eiginlega
botna ég ekki neitt i neinu.
— Nei, og ég held að þaö hafir
þú heldur aldrei gert. Hún hellti i
sitt hvort glasið. Ég hef hugsað
mér aö reyna að fá litla ibúð niðri
i bæ, ég þarfnast ekki svo mikils,
þegar ég verð svo mikið á ferða-
lögum, eöa vinn mikiö á skrifstof-
unni. Þið getið búið hér áfram i
einbýlishúsinu, þá veröa bret-
ingarnar ekki jafn erfiöar fyrir
drengina.
— Jæja og hvenær hefurðu
hugsaö þér að flytja?
— Eins fljótt og hægt er. En ég
verö að biða þangað til i sumar-
leyfinu. Þá fara drengirnir
til sumarbúðanna, og þá veröur
skilnaðurinn ekki svo erfiöur. Ég
haföi hugsaö mér að tala við þá i
kvöld eöa á morgun.
Framhald á bls. 37