Vikan - 30.08.1973, Blaðsíða 31

SfSTfNJA
CFTT7R
vel frá öllum pappírum, þegar
þau byggöu hérna. Bæjaryfirvöld
in geta ekki bannað mér að hafa
hér neitt, né tekið nokkurn skap-
aðan hlut héðan, á meðan bærinn
kaupir ekki af mér býlið. Landið
er núna metið á rúmar tiu
milljónir króna, en ég geri ekki
ráð fyrir að ég fái svo mikið fyrir
það, þó að bærinn kaupi. Ég ætla
þó ekki að standa i vegi fyrir
neinum framkvæmdum hérna, ef
ég fæ það verð fyrir eignirnar,
sem ég geri mig ánægðan með.
En áður en gengið verður endan-
lega frá þeim kaupum, býst ég við
að draga ýmislegt fram i dags-
ljósið, sem kann að koma óþægi-
lega við suma.
Annars vildi Stefnir ekki gera
mikið úr þvi, að hann hefði átt i
útistöðum við yfirvöld út af
skepnunum sinum eða eignum,
þó að vissulega hefði ýmislegt
komiðfyrir i samskiptum hans og
yfirvaldanna. Hann sagði, að það
væri ekki vert aö vera að fjarg-
viörast útafhlutum, „sem komið
gætu við hjartað i einhverjum”.
Stefnir var óánægöari meö ann-
an ágang á eignum sinum en
þann, sem hann hefur orðið fyrir
af völdum yfirvaldanna. Hann
sagðist ekki þora að fara að heim-
an án þess að biðja einhvern að
lita eftir þvi, að ekkert gengi úr-
skeiöis á bænum. Einkum væru
þaö unglingar, sem gerðu sér
stundum leik aö þvi að hrekkja
skepnurnar og gengju illa um i
kringum húsin. Komið .hefur
fyrir, að klippt væri á vira og net I
girðingunum kringum túnið og i
vor er leið gerði hópur unglings-
stráka endurteknar árásir á
býliö. Þeir voru vopnaöir teygju-
byssum og gengu svo langt að
brjóta rúðu I ibúðarhúsinu og rota
ungahænu við fæturna á Stefni.
Vissulega er illt til þess að vita,
að friðsamir menn eins og Stefn-
ir, sem una glaðir við sitt, skuli
ekki fá frið fyrir slikum pörupilt-
um. Lögreglunni tókst loks að
hafa hendur i hári þessara
drengja og siðan hefur allt verið
með kyrrum kjörum.
— Krökkunum er ekki of gott
að koma og skoða dýrin, en þvi
miður kunpa þau flest ekki aö
umgangast skepnur og þvi fer oft
svo að þau hrekkja þær i ógáti.
En þrátt fyrir ýmislegt ónæöi,
kann ég ákaflega vel við mig
hérna, enda er ég búinn að eiga
hér heima siðan 1916. ég hef ekki
verið að heiman, nema tvo vetur
sem ég var á Bústöðum hjá syst-
kinunum Ragnari Jónssyni og
Ólafiu Jónsdóttur. Þaö var mikið
myndarfólk. Ragnar er nýlega
dáinn og leið mikiö siðustu mán-
uðina, sem hann liföi, þvi að hann
varð aö láta frá sér allar skepn-
urnar sinar. Ég þarf ekki frekar
en ég vil að láta kindurnar, þó að
ég selji Reykjaborgina, þvi aö ég
get fengið lóð uhdir hús i landinu,
sem fjáreigendafélaginu i
Reykjavik var úthlutað til bygg-
inga. En það eru alltaf innan um
kindur, sem maður getur ekki
sett á afrétt á sumrin. t fyrra var
ég til dæmis með lasburða kind
hérna heima allt sumarið. Hún
flæmdist einu sinni upp I Háaleiti,
en komst hjálparlaust heim aftur.
Núna I sumar gengur móðurlaust
lamb með kúnum hérna i túninu.
Stefnir reynir aö bera sem mest
húsdýraáburð á túnin sin og i
garöana, sem eru töluvert stórir.
Hann segir að þaö spretti betur
undan llfræna áburðinum en þeim
tilbúna, auk þess sem fæðan, sem
upp af honum komi sé hollari og
næringarrikari, en það sem rækt-
aö er með tilbúnum áburði, hvort
sem hún sé ætluð handa dýrum
eöa mönnum.
Stefnir ekur áburðinum út á
túniö Qg i garðana i hjólbörum,
jafnóðum og hann hreinsar undan
skepnunum. Hann hefur tvo
nokkuð stóra kartöflugaröa, sem
hann bæði setur niður I og tekur
upp úr, upp á gamla móðinn. I
fyrra fékk hann I kringum tuttugu
poka af kartöflum upp úr görðun-
um og þaö er þvi ekki að undra þó
hann segðist hafa verið orðinn
þreyttur, þegar hann var búinn aö
ná alki uppskerunni i hús. 1 vor
lét hann vinna stærri garðinn með
vél, en þann minni stakk hann
upp sjálfur með skóflu, þvi aö þar
er ekki hægt að koma vélum að
fyrir trjám, sem Stefnir gróður-
setti heima við húsið fyrir mörg-
um árum, og eru orðin mjög
myndarleg.
Þegar ég heimsótti Stefni i
byrjun ágústmánaðar, var hann
búinn að heyja nær þvi öll túnin.
— Það var óvenju snemmt og
taðan er óvenju góð hjá mér i ár.
Ég er búinn að ná I kringum
hundrað hestum af vel verkaðri
töðu, svo að ég er sæmilega birg-
ur. Ég fæ menn til þess að slá
fyrir mig túnið með.vélum, en svo
sé ég um afganginn með hand-
verkfærum. Það er tiltölulega
auðvelt að heyja túnin hérna, þvi
að þau eru öll mjög stutt frá bæn-
um. Sláttuþyrlurnar eru úrvals
tæki. Þær þyrla heyínu upp i svo
góða garða, að það liggur við að
það þurfi ekki að snerta neitt við
þvi til að það þorni.
Þó að Stefnir hrifist að vissu
leyti af þeirri hagræöingu, sem
felst I tilkomu sláttuþyrla og ann-
arra undraverkfæra tæknialdar,
er hann ráðinn i þvi að breyta bú-
skaparháttum sinum ekki I sam-
ræmi við þær.
— Kannski þetta sé gamaldags
búskapur hjá mér, en ég er
ánægöur með afkomuna. Mitt bú
gefur ekki verr af sér en flest
stærri búin. Ég hef. svipaðar tekj-
ur og illa launaðir verkamennirn-
ir og það nægir mér.
Stefnir verður sextugur i haust.
Framhald á bls. 35