Vikan - 30.08.1973, Blaðsíða 23

*•*
komast, og Lennon/ McCartney
og Bob Dylan. Textar Ray inni-
héldu létta þjóðfélagsádeilu og
átti það sinn þátt i þvi, að hann
varð virtur sem textahöfundur.
Þar sannaðist, sem og oft áður að
þeir sem geta sett i letur
sannverðuga mynd af þjóðfélag-
inu og manninum, lýsingu
kryddaða háði og ádeilu, þeir
öðlast vinsældir. Lag samið sem
létt ádeila á ensku millistéttina,
A Well Respected Man, kom út i
janúar 1966. Það var á plötunni
Kinkdom. Hún kom út, svo að
segja á hælana á fyrstu
„raunverulegu” L.P. plötu
Bitlanna, Rubber Soul. Þvi er
varla hægt að segja, að heppnin
hafi elt Kinks. Það var ekki svo
auðvelt að selja mikið magn af
plötum fyrstu vikurnar eftir að
Bitlarnir höfðu sent eitthvað frá
sér. Þá fór og að verða ljóst, að
Kinks var ekki nógu mikið
auglýst, áróður fyrir hljómsveit-
ina var greinilega ekki nægur, og
samkeppnin var hörð á þeim
árum. En hvað olli? Ray Davis
hafði upphaflega falið utanað-
komandi mönnum að höndla fjár-
mál hljómsveitarinnar svo og
áróðurshliðina. Þeir brugðust
hins vegar gjörsamlega, svo Ray
Davis tók allt að sér sjálfur. Hann
gat hins vegar ekki gert öllu jafn
góð skil og timaleysið kom niður á
áróðri fyrir hljómsveitina. Ray
Davis kom i veg fyrir að þeir
væru sviknir, en tók um leið á sig
þungar byrðar, byrðar sem
seinna reyndust honum ofviða.
Það hafa aldrei farið stórar
sögur af Kinks og Ray Davis.
Mikið hefur verið um hljómsveit-
ina skrifað, en raunverulega er
ekki svo mikið um að skrifa. Af
meðlimum hljómsveitarinnar
hafa aldrei farið stórar sögur.
Ferðalag þeirra i gegnum arin
hefur verið laust við allt sem
kalla mætti æsing, leyndardóma
eða það sem heitir á leikritamáli,
drama. Það er bara tónlistin, sem
eftir er i minningum fólksins.
Ferðalag Ray Davis eftir aðal-
braut rokktónlistarinnar, hefur
skilið eftir sig nöfn, nöfn á lögum,
sem allir sungu og blistruðu hver
upp i annan hér i eina tið. Hver á
ekki endurminningar tengdar
nöfnum eins og Waterloo Sunset,
Dedicated Follower Of Fashion,
Set Me Free, Sunny Afternoon,
Tired Of Waiting, Autumn
Almanac, Dandy, Victoria, I’m
On An Island, Death Of A Clown,
Lola og Supersonic Rocket Ship.
Og þetta eru aðeins nokkur. En
hvers vegna hættir maður, sem á
sér slikan feril og bætir enn við?
Hvers vegna hættir hann að
syngja fyrir aðdáendur sina?
Hvers vegna gefur hann allt upp á
bátinn? Ray Davis sagði eitt sinn
i viðtali, — það var árið 1965:
,,Fólk verður að hafa eitthvað að
tala um. Það er fullt af fólki, sem
næstum vill, að ég hætti bara
vegna þess, að það vill geta
byrjað á nýrri kjaftasögu.” Og
svo gerðist- það. — Rav Davis
hætti
Þegar Ray kom fram á
hljómleikunum á White City,
höfðu vikurnar á undan, verið
æði stormasamar. A undanförn-
um árum hefur hann ásamt
Kinks, verið mikið á ferðalagi, að
mestu i Bandarikjunum. Oreglu-
legt heimilislif þann tima og fyrri
hluta þessa árs, varð þess vald-
andi, að þremur vikum fyrir
hljómleikana á White City, yfir-
gaf kona Ray’s hann, ásamt
tveimur dætrum þeirra. Þegar
hann svo mætti þarna um kvöldið
og gekk fram á sviðið, var
greinilegt, að honum var brugðið.
Hann hafði nokkrum dögum áður,
verið útskrifaður af spitala, en
þangað hafði hann verið fluttur i
slæmu ástandi eftir eiturlyfja-
neyzlu. Hann var vel drukkinn,
þegar hann byrjaði prögrammið
á laginu Victoria. Kinksararnir
voru allir mættir þetta siðasta
kvöld og þeim til aðstoðar voru
þrir blásarar. Bróðir Ray’s, Dave
var þarna, ásamt Mick Avory,
trommuleikara Kinks, og Peter
Quaife, bassaleikara
hljómsveitarinnar Það leið ekki
Framhald á bls. 36
35. TBL. VIKAN 23