Vikan - 15.11.1973, Blaðsíða 44

Jll HÚSIÐ VERZLIÐ ÞAR SEM ÚRVALIÐ ER MESTOG KJÖRIN BEZT Jli HUSIÐ
“ VÖRUVAL Á 5 HÆÐUM 1
tn
tn
Q
öö
•D
X
9
")
CS
c/>
co
Eitt stærsta úrval landsins af hverskonar
húsgögnum og innan stokksmunum.
Hagstæð kjör og greiðsluskilmálar.
Verið velkomin og verzlið þar sem úrvalið
er mest og kjörin bezt.
cn
-H
CD
O
e
c
c«
c/>
o
co
oo
I 3ón Loftsson K.f f
| Hringbraut 121 sími 10 600 §
Jli HÚSIÐ VERZLIÐ ÞAR SEM URVALIÐ ER MESTOG KJÖRIN BEZT Jll HÚSIÐ
gleöi, sem geröi hann órólegan.
Einhver efi læddist aö honum.
Þaö gat veriö, aö þessi herra Lu-
cas yröi ekki eins auöveldur
viöureignar, eins og hún vildi
vera láta. Og svo voru þaö þau
Jesse og Dorothea. Hann var
sjálfur búinn aö tryggja sér sér-
stööu I Gower Street, lát Char-
lotte haföi oröiö til þess, aö litiö.
var á hann sem eins konar hús-
bónda á heimilinu. En ekki gat
hann búizt viö, að tekiö yröi á
móti Lil meö glööu geöi? Gat
hann skýrt stööu sina fyrir Lil?
Hann beit á vörina og var svo
hugsandi á svipinn, aö Lil fór aö
hlæja aö honum.
— ó, vertu ekki svona vand-
ræðalegur, vinur minn! Ég skal
ekki veröa þér til vandræöa! Þú
tekur mig einfaldlega meö þér til
London og kynnir mig fyrir ráö-
andi fólki viu leikhúsin og kemur
mér fyrir i sæmilegu húsnæöi,
þangaö til ég verö sjálf búin aö
hasla mér völl. Ég skal ekki einu
sinni láta sjá mig I þessu dásam-
lega Gower Street. Ég myndi ekki
kæra mig hót um þaö, þaö er vist
ekki of skemmtilegur staöur. Hún
andvarpaöi. — Þú skalt sjá, að
það liöur varla á löngu, þar til ég
verö ein dáöasta leikkona borgar-
innar, og þá munu karlmennirnir
jafnvel ráöast i að brjóta niður
veggi, til aö veröa þess aönjót-
andi, aö lita mig augum.
Þá fór hann aö hlæja, hann gat
alls ekki stillt sig, en þá varö hún
ofsareið. — Þú skalt rétt láta þaö
vera að hlæja að mér! Þú skalt,
sjá, aö ég bæöi vil og get gert þaö
sem ég ætla mér. Þegar ég hefi
ákveðið eitthvað, þá framkvæmi
ég það!
— Þú sagðir einu sinni, aö þú
værir engin léttúöardrós, en sjáöu
nú bara sjálf, hvernig þú hagar
þér! Orðin hrukku út úr honum,
áöur en hann var búinn aö hugsa
sig um, og þegar hann sá hver
áhrif þetta haföi á hana, iöraðist
hann strax oröa sinna.
— 0, Lil, fyrirgeföu mér. Mér
er ekki alvara.
— Jæja, þú sagðir þaö samt. Ég
var þá ekki svo heföarleg I fram-
komu, ekki eins heföarleg og
þessi Dorothea þin! En ég er
samt er.gin hóra! Staöa min hér
er ekki óvirðulegri en þessarar
kvenna viö Covent Garden, sem
allir lita upp til. Þaö er ekkert aö
framkomu minni að finna, Abel!
Ég sagöi þér það fyrir mörgum
árum og ég segi þér þaö enn. Það
er ekki þar meö sagt, að ég gæti
ekki hagsmuna minna, ég gæti
fengið menn til aö giftast mér, ef
ég óskaöi eftir þvi, en þegar ég
vel mér eiginmann, þá ætla ég
lika að velja þann rétta. Ég hefi
lika valið rétt fram að þessu!
Svo gretti hún sig glettnislega.
— Ég skal ekki halda þvi fram, aö
ég hafi lifað eins og nunna siðustu
tvær vikur, en siöan hann fékk
þessa aökenningu af slagi, hefir
hann yfirleitt varla getaö hréyft
sig, hann hefir legið i rúminu,
eiginlega hálf dauður.
Hún hristi sig alla. — Hann
veröur varla nokkurri konu til
ánægju héöan af. Hvað segiröu
nú, Abel? Förum við saman til
London á morgun? Ég get veriö
tilbúin klukkan átta I fyrramáliö.
Mig langar til aö koma til London
aö morgni dags, góöi Abel...
Hún var aö sjálfsögðu Lil og
sjálfri sér lik, en hann elskaði
hana af öllu hjarta og vildi allt
fyrir hana gera, en þó....
— Hvað um herra Lucas, hann
er þó velgerðarmaöur þinn? Þú
getur ekki yfirgefiö hann svona
allt i einu, sagöi hann.
Hún yppti kæruleysislega öxl-
um. — Hvers vegna ekki? Hvers
getur maður i hand aðstööu kraf-
izt af hjákonu sinni. Ég segi þér
satt, hann veit varla hvort ég er
hér eða ekki.
— Það getur veriö, aö hann hafi
borið til þin heitar tilfinningar,
heitari en menn venjulega hafa
gagnvart hjákonum, sagði Abel
nokkuð máttleysislega vegna
þess aö hann haföi siður en svo á
móti þvi, að taka hana meö sér til
London, en hann gat ekki alls
kostar skotiö frá sér óþægindatil-
finningunni.
— Það er auðvelt aö elska þig,
Lil, ég hefi elskað þig alla tiö. Þaö
getur lika verið, aö hann....
Hún hló nú glaðlega. — Er þaö?
Elsku Abel! og .ú dregur i efa, að
ég geti haslað mér völl innan leik-
húsanna. Þú ert skrýtinn, Abel,
en ég eiska þig. Hún sagði þetta
nokkuð kæruleysislega og strauk
létt yfir varir hans með fingrun-
um. Hjarta hans tók kipp, en svo
varð hann vonsvikinn, þvi að hún
tritlaöi fram og aftur um stofuna,
eirðarlaus og yfirborðslega áköf.
— Ég tek þetta meö mér og
þetta.... sagði hún, um leið og hún
snerti ýmsa muni, sem þarna
voru til skrauts. Hann virti hana
vel fyrir sér, gat ekki fengið nóg
af þvi að horfa á hana og dást að
henni og hann varö aö beita sig
hörðu, til aö horfast aftur i augu
við raunveruleikann.
— Væri þaö kannski til bóta, ef
ég talaði viö þennan Lucas þinn,
— ef ég segi honum, að þú eigir
vini I London, sem lengi séu búnir
að reyna aö hafa upp á þér og nú,
þegar...
Hún var hálf fyrtin, þegar hún
svaraði: — Nei, þess gerist ekki
þörf, Abel! Ég fullvissa þig um,
að það er ekki nauösynlegt! Eg
skal sjálf sjá um karlinn, hann er
svo utan við sig, að hann skilur
ekki það sem sagt er viö hann. Þú
þarft ekki áð hafa áhyggjur af
þvi! Nú er bezt að þú farir til
gistihússins i Edenbridge og á
leiðinni þangað getur þú pantað
tvö sæti i póstvagninum handa
44 VIKAN 46. TBL.