Vikan - 17.07.1975, Blaðsíða 32

gráklædd kona krjúpandi viö
vegarmerkið.
Hver gat hafa týnt eyrnalokkn-
um, ef það var ekíri Rósa frænka
sjálf? Og farþegi Babbits, sem
hafði spurt um Saxelby Mill og
svo stigiö af vagninum svona
langt í burtu, i stað þess að láta
hann aka með sig alla leið. Hver
gat þaö verið önnur en Rósa
frænka? Eftir öll þessi ár , hafði
hún komið að krossgötunum og
svo» horfið, eins og jörðin hefði
gleypt hana og ekki skilið eftir
nein merki, nema þennan litla
hlut úr gulli í grasinu. Hvers
vegna gat hún ekki komið til okk-
ar? Það var jafn undarlegt, að
hún hafði verið þarna við kross-
göturnar, eins og að ekkert skildi
spyrjast til hennar siðar.
Ég klæddi mig með skjálfandi
höndum og flýttimér út i garðinn.
Þokuslæðan lá ennþá yfir ánni, en
á stöku stað glitti þó i vatnið.
Nú var ég alveg viss um, að það
haföi verið Rósa frænka, sem
hafði komið með Babbit þennan
þriðjudagsmorgun. Það hafði
verið i dögun á miðvikudegi
fyrsta mai, sem Lucy haföi séö
hana; og sfðar um daginn hafði
stjúpmóðir okkar komið.
Ég settist á minn vanastað milli
runnanna og reyndi að koma
skipulagi á minningar minar frá
þessum siðustu tveim árum. En
mér fannst þetta allt svo rugl-
ingslegt. Ég virti fyrir mér þröst,
sem var rétt Við fætur mér og
hamaðist á snigilskel, með svo
mikilli atorku, að áhugi minn á
þessu vaknaði; og þá.....skyndi-
lega kom ég auga á lukkusteininn
I hrúgu af múrsteinsbrotum. Mér
fannst þetta mikið happ og á-
byggilega góður fyrirboði. Mark
Aylward hafði gefið mér þetta af
góðum hug, það hlaut að boða
gott, að ég skildi finna þetta i ein-
manaleik minum.
Ég tók steininn, lagði hann upp
að vanganum og svo hélt ég hon-
um i lófa mér, svo ég gat séð lif-
linuna i gegnum gatið. Þetta var
einsog að hitta gamlan og góðan
vin. Og mér varð um leið ljóst,
hvert ég átti að snúa mér. Ég
vissi að Mark gæti hjálpað mér.
Traust mitt til Marks og von um
skilning af hans hálfu yljaði mér,
svo að ég varð alveg-róleg.
Ég gekk inn i eldhúsið, ákveðn-
um skrefum og fékk mér góöan
morgunverð. Svo fann ég gamla
tösku, sem faðir minn hafði átt,
setti I hana svolitið brauð, kalt
kjöt, herðasjal og sokka til skipt-
anna.
Ég hengdi töskuna á öxl mér og
stakk eina gullpeningnum sem ég
átti I vasann og lagði svo af stað
upp hæðina.
Eins og venjulega fannst mér
ég geta andað léttar, þegar ég
kom upp i hæðina. Það var ekki
fyrr en ég kom að runnaflækju
rétt ofan við vegarmerkið, að ég
fann til einhverra ónota. Það gat
veriö kjánalegtaf mér, að setjast
einmitt þarna til að hvila mig á
þeim stað, sem Cissy hafði séð
grátandi konu; en þarna var flat-
ur steinn i skjóli, svo að ég tók
upp bita úr malpoka mlnum og
fékk mér vatn úr læknum, sem
sitraöi þarna rétt hjá.
Það hlaut að hafa verið Rósa
frænka okkar, sem hafði kropið
þarna grátandi, aðeins hálftima
gang frá okkur, ættingjum sinum.
Þessar hugsamr oreyttu eigin-
lega eöli feröarinnar. í fyrstu
hafði ég lagt af staö , eingöngu i
þeim tilg. að finna Mark. En nú
fylgdiméreftirhugsuninum þessa
konu, sem haföi fariö einmitt
þessa leið fyrir tveim árum. Eða
höfðu konumar verið tvær? Ég
nam staðar og leit yfir þökin á
húsunum i Cross Gap, grænu
röndina meðfram ánni og kirkju-
turninn.
Ég skokkaði áfram, gegnum
þorpið og svo upp brekkuna. Þeg-
ar ég var komin upp á næstu
brekkubrún, sneri ég til vesturs.
Ég tók eftir þvl,að stór ský hrönn-
uðust upp og skuggar þeirra
breyttu landslaginu.
Um hádegisbilið tók ég upp svo-
litinn kjötbita, en gat varla kyngt
honum. Vegurinn fram undan var
svo óralangur og mér var ljóst að
ég hafði ekki lagt nema litinn
hluta leiöarinnar að, baki. Það
eina sem hélt i mér kjarkinum,
var aö ég varð að fá einhverja
vitneskju um það, hvað orðið
haföi af þessari dularfullu konu;
og ég varð ennþá ákveðnari i þvi,
að finna Mark Aylward.
Ég stóð þvi upp og hélt á bratt-
ann. Ég reyndi að telja sjálfri
mér trú um, að frá næsta hæðar-
ási hlyti ég að sjá Kindlehope.
En þar skiptist vegurinn aftur og
lá meðfram endalausum hæöar-
drögum, þar sem ekki voru nokk-
ur vegarmerki og ekkert bar vott
um búsetu manna.
Hugur minn hvarflaði að dánu
konunni, sem hafði fundist i
skurðinum.
Það var orðið miklu kaldara,
enda fór að rigna og eftir stundar-
korn var ég orðin holdvot Blautt
hárið hékk niður með kinnunum
undan hattbarðinu. Ég varð að
taka á þvi sem átti, til að mjakast
áfram. Ég varð æ daprari og vissi
eiginlega ekki hvers vegna mér
var svo mikið i mun, að komast til
Kindlehope. Ég mundi vel hvað
Mark hafði sagt: „Við bjuggum
eins og molbúar, en nú er þetta
allt annað Hf.”
Ég nam skyndilega staðar og
minntist þess, að ég haföi séð
Mark rlöa að leikfangaborðinu á
markaðnum og kaupa brúðu. Það
var sennilegt, að Mark væri nú
kvæntur.
Þessi hugsun svipti mig allri
von. Ég var komin að svolitilli
laut innan um smávaxin furutré
og heiðagróöur. Ég dróst áfram,
en svo gafst ég upp á göngunni og
hné niður i blautt grasið. Ég man
að ég tók upp lukkusteininn og
hélt honum i lófa minum og horfði
á hann gegnum tárin, sem nú
runnu niður kinnar minar. En
svo varð allt dimmt.
Þegar ég rankaði við mér, sá ég
einhverja hreyfingu öðrum megin
við mig og sá svo að þetta var
fjárhópur. Þegar kindurnar voru
komnar allt I kringum mig, fann
ég frekar en ég sæi, dökka veru
beygja sig yfir mig.
— Ellen! Elsku Eilen! sagði
rödd, sem ég þekkti svo vel.
Ég heyrði einhvern flauta hátt
og aörar raddir og skrölt I vagn-
hjólum. Svo fann ég að mér var
lyft upp af sterkum örmum.
Blómaval, garðgróðurhúsið
Eigum ennþá til allar stærðir af vinsælu
ál-gróðurhúsunum.
STÆRÐIR:
Breidd 2,54 cm X lengd 1,93 cm.
Breidd 2,54 cm X lengd 2,54 cm.
Breidd 2,54 cm X lengd 3,16 cm.
Breidd 2,54 cm X lengd 3,78 cm.
Góðir greiðsluskilmálar.
blómouc
so
Gróðurhúsið v/Sigtún Símar 36770 — 86340
32 VIKAN 29. TBL.