Vikan - 18.03.1976, Síða 36

KJÚKLINGURINN
Hún var sunnudagskjúklingur,
enn á lífi einvörðungu vegna þess,
að klukkan var ekki orðin níu. Hún
virtist vera í fullkomnu jafnvægi.
Frá því kvöldið áður hafði hún
legið úti í horninu á eldhúsinu.
Hún leit ekki á neinn, og enginn
virti hana viðlits. Þegar þau völdu
hana úr hópnum, þreifuðu þau
vandlega á bringunni og lærun-
um, en þau gátu samt ekki gert
sér almennilega grein fyrir því,
hvort hún var vel í holdum eða
mögur. Engum hafði dottið í hug,
að hún yrði til vandræða.
Því kom öllum það mjög á
óvart, þegar hún breiddi út per-
visna vængina, þandi út brjóstið
og flögraði upp á skjólvegginn
á veröndinni hjá nágrannanum —
þurfti að vísu tvær atrennur til. Þar
hikaði hún andartak, en tók sig
svo þunglamalega á loft og náði
fótfestu á þakinu. Þar tvísté hún
eins og ónýtur vindhani. Fjölskyld-
an stóð fyrir neðan og starði á
hádegisverðinn sinn við hliðina á
reykháfnum. Heimilisfaðirinn,
sem gerði sér Ijósa grein fyrir
nauðsyn hæfilegrar hreyfingar og
enn betri grein fyrir því, að matur
er mannsins megin, klæddist í
skyndi baðfötum sínum og ákvað
að veita kjúklingnum eftirför. Var-
lega klifraði hann upp á þakið og
nálgaðist kjúklinginn. Kjúklingur-
inn beið átekta, en flögraði því
næst hikandi undan böðli sínum.
Eltingaleikurinn hófst fyrir alvöru,
og báðum aðilum hitnaði í hamsi.
Þau stukku af þaki á þak, og brátt
voru þau komin á enda húsa-
lengjunnar. Kjúklingurinn barðist
fyrir lífi sínu og varð að taka
skyndilega ákvörðun upp á eigin
spýtur. Húsbóndanum þótti held-
Smásaga eftir
brasilíska höfundinn
Clarice ,
Lispector
Suður-amerískar bókmenntir eru lítt kunnar hérlendis, enda hefur mjög
lítið verið þýtt af þeim á íslensku. Hér birtist smásaga brasilísku skáld-
konunnar Clarice Lispector, sem fjallar á gamansaman hátt um líf kjúkl-
ings. Portúgalska er þjóðtunga brasilíubúa og Lispector skrifar á því máli,
en íslenska þýðingin er gerð eftir enskri þýðingu sögunnar.
ur betur gott til veiðar og hugðist
hreint ekki láta bráðina ganga sér
úr greipum.
Hún stóð alein uppi í heiminum,
foreldralaus einstæðingur. Á flótt-
anum flögraði hún ýmist upp á
mæni eða niður undir þakskegg
svo henni gafst tími til að kasta
mæðinni meðan ógnvaldur henn-
ar klifraði með erfiðismunum upp
og niður þakið. Þá leit hún út fyrir
að vera svo frjáls.
Svolítið heimsk kannski og um-
komulaus, en frjáls. Ekki eins sig-
urviss og svartbakur eða hrafn
hefði verið, en frjáls fugl eigi að
síður. Hvað var það eiginlega í fari
hennar, sem gerði hana að sjálf-
stæðri veru? Getur það yfirleitt
átt sér stað, að kjúklingur sé sjálf-
stæður einstaklingur? Hafa ber í
huga, að kjúklingur er ekki sjálf-
stæður í þeim skilningi, að hann
taki sjálfur afgerandi ákvarðanir
um framtíð sína. Hún gerði sér
þetta Ijóst, og þar sem hún trúði
sjálf ekki meira en svo á flóttatil-
raun sína, var flótti hennar enn
örvæntingarfyllri en ella. Hún var
viss um það eitt, að ef hún dæi
fæddist annar kjúklingur í hennar
stað, nákvæmlega eins og hún,
og hún yrði eitt með honum.
Loks, þegar hún uggði ekki að sér
eitt andartak, var hún gripin.
Fiðrið á henni aflagaðist allt,
þegar húsbóndinn greip þéttings-
fast um hálsinn á henni og niður
á brjóstið. Hann bar hana sigri
36 VIKAN 12. TBL.