Vikan - 01.04.1976, Side 32

kristalsísaumi. Hann glitraði allur
og minnti á döggfallið gras og
Mariannc óskaði þess hcitast. að
cinhvcrn tíma myndi hcnni lánast
að eignast slíkan kjól. Hún rétti
hævcrsklega fram höndina og ætl-
aði að sncrta kjólinn, cn hrökk
í kút cr hún heyrði dömuklæð-
skcrann segja í vandlætingartón.
..Ætlast yðar tign til þcss, að ég
saumi kjól handa lesara yðar? Ég?
Leroy? Nei...fyrr dett ég dauður
niður!”
Áður en Marianne náði að reið-
ast þessari móðgun var henni snúið
hálfhring. Hattböndin voru leyst,
en sjálfum hattinum fleygt út í
horn. Unga aðstoðarstúlkan gerði
líka sitt og þreif af henni kápuna,
en madame Talleyrand vandaði
Zebra hreinsar ofninn
á svipstundu.
Ofnhreinsarinn
frá Zebra.
Leroy ekki kveðjurnar. Það var
greinilega ekki fyrir hvaða hund
sem var að gelta upp í hana.
,,Hún er minn lesari, Leroy og
ekki síður mikilvæg en þessar hálf-
gildings hertogafrúr og greifynjur
yðar. Horfið bara á hana! Ég xtl-
ast til þess, að þessi fegurð verði
dregin almennilega fram í dags-
Ijósið.”
Klxðskcrinn varð hugsi og hann
gekk yfir til Marianne og stansaði
fyrir framan hana. Því nxst virti
hann hana fyrir sér frá öllum hlið-
um rétt eins og hann væri að skoða
myndastyttu.
..Farið úr þessum hræðilega
kjól,” skipaði hann loksins. ..Sveita
þefinn af honum leggur langar
leiðir.”
Áður en hún gat rekið upp svo
mikið sem stunu, stóð Marianne
þarna á undirpilsunum einum
saman. Ósjálfrátt brá hún hönd-
unum fyrir barm sér, en lét þxr
falla aftur eftir að Leroy hafði
slegið til hennar.
,,Þegar kona er með barm eins og
þér, mam’selle, þá hylur hún hann
ekki, heldur sýnir hann rétt eins og
um dýrmxtan gimstein sé að ræða.
Hennar tign hefur rétt að mæla.
Þér eruð hrífandi, cn ég sé í hendi
mér, að þér getið orðið enn feg-
urri. Þvílíkur vöxtur. Þvílikt hár.
Þvílíkir fætur. Já, fxturnir, sam-
kvxmt nýjustu tísku eru fæturnir
allt. Kjólarnir eru þess háttar, að
fæturnir njóta sín að því marki að
það er næstum ósiðsamlegt...sem
minnir mig á,” hann snéri sér að
furstafrúnni, ,,hefur hennar tign
heyrt það nýjasta? Markgreifafrúin
af Visconti heldur því fram að læri
hennar séu einum of fyrirferðar-
mikil og hefur fengið Coutaud til
þess að útbúa handa sér eins konar
lifstykki, sem hún er mcð á báðum
fótum. Fráleitt! Allir koma til með
að halda að hún sé með tréfætur.
En hún er líka ein sú þrákelkn-
asta manneskja , sem ég hef þekkt. ’ ’
Furstafrúin og klæðskerinn skipt-
ust nú á slúðursögum, en
mam’selle Minetta tók fram sjal
skreytt ensku ísaumi og mjóum,
STIL-HÚSGÖGN'
AUÐBREKKU 63 KÓPAVOGI SlMI 44600
hittir beint i mark
TODDY sófasettió er sniöiö
fyrir unga tolkiö
Verö aöeins kr. 109.000
Góóir greiösluskilmálar.
Sendum hvert á land sem er.
bláum borðum. Hún lagði sjalið
yfir stólbak. En þótt Leroy rabbaði
við frúna sat hann þó ekki auðum
höndum. Hann tók nákvæmt mál
af Marianne og inn á milli krass-
andi slúðursagna gaf hann aðstoðar-
stúlku sinni upp tölurnar, sem hún
skrifaði jafnharðan niður I minnis-
bók. Eftir allan þennan orðaflaum
og tilfæringar var Marianne enn
hálfviðutan. Hann sagði henni að
klæða sig, en bætti síðan við.
,,Hvað á ég að sauma á made-
moiselle?”
„Fullkominn alfatnað og þér
sömuleiðis mademoiselle Minette.
Hún á ekkert og eitthvað af þessu
verður að vera tilbúið fyrir kvöldið.
Ég er búin að bjóða fólki til kvöld-
verðar.”
,,Fyrir kvöldið? En það cr óhugs-
andi!" •
,,Ég helt að það orð fyrirfyndist
ekki í yðar orðaforða, Leroy."
,,Nei, venjulega ekki yðar tign,
en þér vcrðið að gæta þess, að ég
er að drukkna í pöntunum og...”
,,Ég vil fá kjól í kvöld.
Sem snöggvast hélt Marianne, að
klæðskerinn myndi bresta í grát,
en þá hallaði önnur aðstoðarstúlkan
sér að honum og hvíslaði einhverju
í eyra hans. Strax birti yfir honum.
, Ja, kannski! Mam'selle Palmyre
minnti mig á, að við eigum einn
hvítan kjól, hann cr einfaldur en
mjög fallegur. • Hertogaynjan af
Rovige pantaði hann hjá okkur og
ef til vill ... ”
,,Sendið mér þá hvíta kjólinn,”
sagði furstafrúin án hiks. ,,Ég vona
að þér látið mig ganga fyrir. En
lofið mér nú að sjá nýjasta sköp-
unarverk yðar. Fanny, farið með
mademoiselle Marianne til herberg-
is hennar.”
Marianne rölti lafmóð og undr-
andi á eftir þjónustustúlkunni og
henni hafði ekki einu sinni gefist
ráðrúm til þess að bera fram þakkir
sínar við hina sérvitru furstafrú,
sem aðeins fimm minútum eftir að
þær höfðu verið kynntar hafði
pantað handa henni alklæðnað, rétt
eins og ekkert væri sjálfsagðara og
það hjá fremsta tiskufrömuði París-
arborgar. Þetta var eins og i draumi
og hún var að því komin að klípa
sjálfa sig til þess að fullvissa sig um
að svo væri ekki. En fyrst þetta var
svona Ijúfur draumur ákvað hún
að láta hann vara eins lengi og
unnt væri. Þetta var allt mjög und-
arlegt. Hún hafði komið hingað
skömmustuleg og full grunsemda,
óttaðist jafnvel að lenda í einhvers
konar hræðilegum ævintýrum cins
og þeim var lýst af einum af hennar
uppáhaldshöfundum mrs. Radcliffe
en fram til þessa hafði talið ekki
snúist um annað cn satín og knipp-
linga.
Framhald í næsta blaði.
32 VIKAN 14. TBL.