Vikan - 19.08.1976, Blaðsíða 16

leikhúsin, en það útilokar auðvitað
ekki, að ávinningur geti verið að fá
ný verk sýnd hjá áhugafélögum,
og það útilokar heldur ekki, að verk
finni síðar leið inn í atvinnuleik-
húsin.
— Geturðu sagt mér eitthvað fri,
Só/arferð, eða er þér illa við að tjú
þig um verkið, áður en það hefu>
verið sýnt?
G.: Umgerð verksins er sólarferð.
Það segir frá hjónum — reyndar
tvennum —, sem fara til Costa
del Sol. Efnislega fjallar leikritið
um hjónabandið.
— Undanfarin ár og áratugi hafa
risið uþþ afgerandi stefnur og
aðferðir — eins konar kerfi — í
leikhúsmennt. Talað er um aðferðir
Brechts og Grotowskys. Hvað viljið
þið segja um fyrirbœri afþessu tagi?
K.: Við vorum einmitt spurð mikið
um þetta atriði í sýningaferðunum
með Inúk. Flestir vildu fá að vita
eftir hvaða kerfi við ynnum. Okkur
þótti skemmtilegt að geta svarað
því til, að við ynnum ekki eftir
neinu ákvcðnu kerfi. Fastformuð
kerfi og aðferðir geta nefnilega
orðið dragbítar á listinni. Eitt
nærtækasta dæmið er aðferð Brechts
sem hefur orðið mörgum leikhús-
manninum fjötur um fót. Eins
hefur aðferð Grotowskys staðið
vissum hópum fyrir þrifum. Ég
átti þess kost að kynnast aðferðum
hans fyrir tíu árum, þegar hann var
að byrja að vinna eftir slnum
leiðum, og mér fannst alveg með
ólíkindum, hve vlða áhrifa hans
gætti I þeim sýningum, sem við
sáum I Inúkferðunum. Þau stóðu
sýningum einstakra hópa beinllnis
fyrir þrifum. Islenskt leikhúsfólk
hefur aldrei staðnað I ákveðnum
aðferðum og ég held þvl fram, að
það sé kostur, enda hafa erlendir
leikstjórar, sem hér hafa komið og
unnið, haft orð á því, hve auðvelt sé
að fá leikarana til að vinna eftir
nýjum leiðum; þeir séu svo mót-
tækilegir. Ég held þetta sé mest því
að þakka, að við vinnum ekki eftir
neinu ákveðnu kerfi I Islensku
leikhúsi.
G.: Æskilegasta kerfið hlýtur að
vera það sem hverju sinni hentar
hverri sýningu og boðskap hennar.
K.: Einmitt. I leikhúsinu a að vera
stöðug bylting eins og Mao segir
eiga að vera í þjóðfélaginu.
Tról.
16 VIKAN 34. TBL.