Vikan - 08.06.1978, Blaðsíða 44

Lll-LÍ Kragh þóttist vita erindi dótttir
sinnar. áðnr en hún kom inn i stot'una til
hennar.
Peninga enn á nv.
Það voru innan við l'jórtán dagar
siðan hún ..lánaði" dóttur sinni 1000 kr.
og nú voru þæt sjálfsagt uppurnar eins
og óll ónnur Ján". sem Nanna halði
fengið hjá henni gegnum tiðina. Þetta
var orðin ansi álitleg upphæð. Lilli hafði
tekið það saman fyrir nokkrum dögum.
og nú skipti upphæðin þúsundum.
Hún hafði þóekki niestar áhyggjur af
peningunum. Nanna var þegar allt kom
til alls erfingi auðæfanna. Hún var
einkadóttir þcirra Páls. og það yrði vist
sannarlega nóg eftir. þegar hún hlyti arf
Hún drakk teið sitt hægt, og Lilli
reyndi að lctta andrúmsloftið með þvi að
tala álram unt fri og ferðalög. en hún
hafði það á (ilfinningunni. að Nanna
væri alls ekki að hlusta. Hún virtist vcra
mcð hugann bundinn við eitthvaö
ákveðið. eitthvað. sem hún gæti ekki
hætt aðhugsa um.
Lilli vonaði. að nú væri Nanna endan-
lega búin að taka ákvörðun um að fara
frá Ottó. Hún hugleiddi. hvernig best
væri að fitja upp á þessu viðkvæma
máli.en brast kjark.
Skyndilega stóð Nanna á fætur og
kvaddi. Lilli fylgdi henni til dyra og veif-
og nú var hún horfin. Það var enginn
vafi lengur. Nanna hafði átt þetta crindi.
Hvaðætlaði hún scr mcð byssuna?
Lilli varð hugsað til staðfcstulegs
augnaráðs dóttur sinnar. og fyrst datt
henni i hug. að hún ætlaði scr að skjóta
Ottó. en sú hugsun vék strax fyrir ann-
arri.
Ætlaöi Nanna aðskjóta sjáll'a sig?
Hún lann. hvernig skelfingin náði á
henni tökum. og hún varð að bcila öllu
sinu þreki til að missa ekki stjórn á
gcrðum sinum. Hún varð að aka sam
stundis til Nönnu, en áður en hún hafði
snúiðsér við. hringdi síminn.
að betla endalaust fé og sóaði þvi i
gegndarlaust svall og munað.
Lilli vissi, hvar hann var vanur að
eyða kvöldunum.
Vinkona hcnnar hafði frætt hana á
þvi. að hann héldi aðallega til á Bikini-
barnum og ein af ncktardansmeyjunum
væri fylgikona hans. Sjálfsagt var
Nönnu kunnugt um þelta. Fólk var nú
einu sinni svo „tillitssamt" að segja frá
sliku.
— Tylltu þér. Nanna, sagði hún þýð-
lega. — ég aclla að biðja Jenný að hita
okkur tesopa. Má bjóða þér eitthvert
meðlæti?
— Nei takk. mamma. svaraði Nanna
tómlega.
Lilli Kragh gekk fram til að tala við
stúlkuna. Þegar hún kom inn aftur. stóð
Nanna við skattholið.
. Lilli hrökk við. þegar hún sá það.
Þarna geymdi hún peninga sina og
bankabækur. og skúlfan var ólæst. Hún
tók eftir þvi. að veski Nönnu stóð opið.
Gat hugsast, að Nanna væri svo djúpt
sokkin. að hún rændi sina eigin móður?
— Hvernig liður Ottó? spurði hún og
reyndiaðveraeðlileg.
— Ottó liður bara vel. svaraði
Nanna, án þess að lita á móður sina.
Hún sagði þetta svoeinkennilega. það
var eitlhvað i raddblæ hennar. sem Lilli
kannaðist ekki við. Eitthvað. sem vakti
ugg-
— Komdu og sestu. Nanna. sagði
hún bliðlega.
Nanna seltisl i sófann og lagði veskið
við hlið sér. Hún hafði lokað þvi. og Lilli
tók eftir þvi. að það var orðið fyrir-
fcrðarmeira en áður.
Voru það peningarnir úr skattholinu?
Eða bankabækurnar?
Hún var sannl'ærð um. að Nanna
hafði tckið eitthvað i skatlholinu. cn
hún hafði sig ekki i að spyrja beint.
En hún varð að tala um hjónaband
hennar við hana.
Hún mátti til með að gera henni skilj-
anlegt. að svona gæti þetta ekki gengið
tillengdar. Hún varðað fá frelsi.
Bara að hún hefði kjark til að tala
hreinskilnislega. en þetta var of við
kvæmt mál til þess. Nanna var eins og
sært dýr. ef einhver áræddi að finna að
Ottó. Bara að hún gæti fengið hana til
að taka sér Iri um tima. Ef til vill gæti
hún þá áttað sig ögn og séð hlutina i
rétlu Ijósi.
— Mér hefur dottið i hug að fara eitt-
hvert suður á bóginn. Nanna. sagði hún
og horfði rannsakandi á dóttur sina, —
gætir þú ekki hugsað þér að koma með
mér i nokkurra vikna ferðalag? Það er
svo leiðinlegt að lerðast ein og allt of
langt siðan þú hefur tekið þér fri.
En Nanna hristi höfuðið.
— Nei. takk mamma. svaraði hún
hæglátlega. — ég get það ekki.
— Hvers vegna ckki? spurði Lilli
biðjandi.
Nanna dróandann djúpt.
— Það er svo margt. sem ég þarf að
gera.ansaði hún.
Smásaga eftir Thyge Borg.
Móðurdst
Lillí þráði það heitast af öllu að lifa þann dag
að sjá dóttur sína hamingjusama á ný. Nanna,
dóttir hennar, var á valdi miskunnarlauss
þorpara, sem hún var gift og elskaði, þrátt fyrir
allar hans misgjörðir. Lillí bjargaði framtíð
hennar og gerði það eina rétta.
inn.
En það var ekki Nanna sem naut góðs
af peningunum. Það var Ottó Beck.
eiginmaður hennar. Maðurinn varósvif
inn þorpari. og Nanna var á valdi hans.
Ef til vill trúði Nanna þvi. að hún elsk-
aði hann. en Lilli kallaði tilfinningar
hennar álög. og Ottó notfærði sér út i
\stu æsar það vald. sem hann hafði.
Hann vildi lifa i lystisemdum og heimt-
aði stöðugt meira fé sér til handa.
En Lilli vonaði. að frelsið væri
skammt undan.
Fyrir u.þ.h. hálfu ári hafði Ottó
lengið hjartaáfall. og læknirinn hafði
eindregið ráðlagt honum að hal'a hægt
um sig og varast ofnotkun áfengis.
En Oltó hafði aðvaranir læknisins að
engu... sem betur ler. hugsaði Lilli mcð
sjálfri sér. Nanna myndi ekki losna úr
álögum. fyrr en \ið dauða Ottós. Þvi
lyrr sem dauðinn sækti hann heim. þvi
meiri möguleika hafði hún á að glcyma
honum og l’inna raunverulega og sanna
lifshamingju.
Biðtiminn var Lilli Kragh langur.
Hún þráði svo heitt að l'á aðsjá stúlkuna
sina hamingjusama og glaða.
Það hringdi. og Lilli hcyrði. að þjón-
ustustúlkan fór og opnaði fyrir Nönnu.
Áður en hún kom inn i stofuna. hafði
hún ákveðið. að hún skyldi lá þá upp-
hæð. sern hún færi l'ram á.
Lilli tók brosandi á móti dóttur sinni.
— Góðan daginn. Nanna. sagði hún
oggekk til móts við hana. — þaðergam-
an aðsjá þig. Hvcrnig liður?
En þegar Lilli lcit i augu dóltur sinn-
ar. sá hún. að hún var örvæntingarfull
og niðurbrotin. Augnaráð hennar var þó
ákveðið. svo virtist scm hún hefði tekið
óhagganlcga ákvörðun.
Hvað þýddi þetta?
Gat hugsasi, að Nanna hefði loksins
ákvcðið aðskilja?
Jenny kom inn með lcbakkann og
hcllti i bollana.
Hönd Nönnu skalf. þegar hún tók við
bollanum.
>Þær sátu þegjandi um stund. Þögnin
var þrúgandi. og Lilli óskaði þess
næstum. að hún bæði um pcninga. og þá
ætlaði hún að njóta þess að sjá alvarlegt
andlitið brosa á ný. þcgar hún játaði bón
hennar.
En Nanna baðekki um pcninga.
aði á eftir hcnni. þegar hún ók l'rá hús-
inu. Það hafði vottað fyrir brosi rétt sem
snöggvast i teknu og þreyiulegu andliti
Nönnu. en það bros slokknaði strax. Svo
var hún horfin.
LlLLÍ reyndi að stilla sig um að ganga
að skattholinu til að áðgæta, hvort
Nanna hefði tekið eitthvað. Nanna var
ekki þjófur.
Ekki nema Ottó hefði tekist að gera
hana aðþjófi.
En hún gat ekki látið vera að opna
skúffuna. Henni létti. þegar hún sá, að
allt var óhreyft. Þarna lá allt eins og hún
hafði gengið frá þvi.
Hún gekk yfir að boröinu og fékk sér
tebolla og settist hugsandi niður við
gluggann. Hún gat ekki hægt að hugsa
um veskið hennar Nönnu. Hún hafði
sctt eitthvað i það. og veskið var opið.
þegar hún stóð við skattholið. Hún hug-
leiddi. hvað það gæti verió, sem hefði
vakið áhuga hcnnar, og fór yfir það i
huganum. hvað geymt var i skúffunum.
Svo reis hún snögglega á fætur og gckk
hröðum skrefum að skattholinu á ný og
rykkti fram skúffunni undir pcninga
skúffunni.
Hún var tóm.
Þarna lá vcnjulega litil skammbyssa.
Lilli hraðaði sér og tók upp tólið.
Hún stóð þegjandi eitt andartak. áður
en hún gaf sig til kynna. Mannsrödd
svaraði.
— Gott kvöld. frú Kragh. sagði
maðurinn, — þér talið við Thomsen
lækni. Ég er hjá dóttur yðar...
— Hefur eitthvað komið fyrir? spurði
Lilli meðandköfum.
Það leið drykklöng stund. áður en
læknirinnsvaraði.
— Ekkert. scm ekki má bæta. ansaði
hann loks. — dóttir yðar er veik. Ég
hringi til yðar til að vita. hvort þér vitið.
hvar maðurinn hennar er?
Lilli vissi það vel. en hún vildi ekki
svara.
— Hvað hefur komið fyrir dóttur
mina? spurði hún aftur.
Læknirinn reyndi aftur að komast hjá
— Góóan daginn. mamma, sagði
hún og gekk inn i stofuna. Hún stóð og
horfði á myndina af föður sinum eitt
andartak. Hún hafði dýrkað föður sinn
og það hafði vcrið sár reynsla fyrir hana.
er hún missti hann lyrir nokkrum árum.
Föðurmissinn hafði hún bætt sér upp
með þvi að halla sér æ meira að Ottó.
sem notfærði sér sannarlega bætta
aðstöðu sina. Hann hafði fengið hana til