Vikan - 08.06.1978, Blaðsíða 25

Morgcm
Kane
ÆVINTYRIÐ UM MORGAN KANE
Morqan Kane ha'kurriiir knmd ií! r mill|Ontim emtakd r Evrópu oy
Q.irulitrikjunum Bok.iflokkurinn er yoóri leió með <ió veróa eitt
vmsriMustíi lestriirefnió um ArtH»risk<i vestrió sem ut hefur komió til
þess«i
A Islensku hofst utyof.i hokfinn«i 1976 oy fást þ«*r rtlsstaóar þer sem
h«*fkur oy bloó selj.ist
PRENTHUSIÐ SF
Barónsstiy 11 b
Simi 26380
Og skyndilega vissi hann, hvað það
var.
Anne hlakkaði ekkert til. Eða ef svo
var, þá skyggði einhver sterkari tilfinn-
ing þará. Dapurleiki? Söknuður?
Hann tók eftir þvi, að hann starði á
hana. „Hvað — hvað verðið þið lengi i
burtu?” Babbitt enn kominn til skjal-
anna.
Hún brosti dauflega, eins og hún vissi,
hvað hann var að gera. „Ég er ekki
viss,” sagði hún alvarleg. „Anthony
hefur engar fastar áætlanir um það.”
„Ég skil.” Hann leit niður á teppið og
leið ömurlega. Hann varð að binda endi
á þetta. Hann gat ekki látið Anne fara í
þeirri trú að hann væri algert fifl. Senda
hana burt núna. „Frú Blake . ..” hóf
hann máls. /
„Já?"
Hann reyndi að gera sig léttan i máli.
„Ég fékk þig reyndar til að koma hingað
á fölskum forsendum. Þú þurftir ekkert
að hitta mig aftur. Mig langaði bara —
tilaðkveðja.”
Þó furðulegt mætti virðast, leit út
fyrir að hún slakaði betur á. „Ég veit
það,” sagði hún hljóðlega. „Mig langaði
lika til að kveðja.” Eitthvað í rödd henn-
arsnart hann á ný.
Hún var að rísa á fætur. „Judd . . ."
Hún leit á hann og hélt augum hans
með sínum, og hann sá það i augum
hennar, sem hún hlaut að sjá í augum
hans. Þar var spegilmynd af straumi,
sem var svo sterkur, að hann virtist
næstum likamlegur. Hann hreyfði sig
nær henni, en nam staðar. Hann gat
ekki látið hana flækjast inn i hættuna,
sem umkringdi hann.
Þegar hann mælti, hafði hann næst-
um stjórn á rödd sinni. „Sendu mér kort
frá Róm."
Hún horfði lengi á hann. „Gættu þín,
Judd."
Hann kinkaði kolli. þvi hann treysti
ekki röddsinni.
Oghúnvarhorfin.
Siminn hringdi þrisvar áður en Judd
heyrði til hans. Hann svaraði.
„Ert þetta þú, doksi?" Þetta var
Moody. Rödd hans stökk þvi næst út úr
símtólinu og var skræk af ákafa. „Ertu
einn?”
„Já."
Það var einhver annarlegur keimur af
ákafa Moody, sem Judd kom ekki fyrir
sig. Varkárni? Ótti?
„Doksi — manstu að ég sagði þér að
ég hefði hugmynd um það, hverstæði að
bæki þessu?"
„Já.. .”
„Ég hafði á réttu aðstanda."
Judd rann kalt vatn milli skinns og
hörunds. „Veistu. hver drap Hanson og
Carol?"
„Já. Ég veit hver. Og ég veit hvers
vegna. Þú ert næstur, doksi."
„Segðu mér —”
„Ekki i síma." sagði Moody. „Við
verðum að hittast einhvers staðar og
tala um þetta. Komdu einn.”
KOMDU EINN!
„Ertu að hlusta?” spurði rödd Moody.
„Já,” flýtti Judd sér að segja. Hvað
var það, sem Angeli hafði sagt? Hvað
sem þu gerir. læknir. ekki hitla hann
einn. „Hvers vegna getum við ekki hist
hér?” spurði hann til að draga tímann.
„Ég held að ég sé eltur. Mér tókst að
hrista þá af mér. Ég hringi frá Fimm-
stjörnu kjötpökkunarfélaginu. Það er á
Tuttugustu-og-þriðju götu. fyrir vestan
Tiundu breiðgötu, rétt hjá höfninni."
Judd fannst erfitt að trúa því, að
Moody væri að lokka hann i gildru.
Hann ákvað að reyna hann. „Ég kem
með Angeli.”
Rödd Moodys var hvöss. „Komdu
ekki með neinn. Komdu einn.”
Þarna var það þá.
Judd hugsaði um feita litla Búddhann
hinum megin á simalínunni. Sakleysis-
legi vinurinn hans, sem setti upp fimm-
tiu dollara á dag og allan kostnað fyrir
að leiða hann til slátrunar.
Judd hafði stjórn á rödd sinni. „Gott
og vel," sagði hann. „Ég kem eins og
skot." Hann reyndi eitt kveðjuskot.
„Ertu viss um, að þú vitir hver stendur á
bak við þetta, Moody?"
„Pottþéttur, doksi. Hefurðu ein
hvern tímann heyrt um Don Vinton?"
Og Moody lagði á.
Judd stóð kyrr. og reyndi að lægja til-
finningaofviðrið, sem geisaði innra með
honum. Hann leitaði að heimasima
Angelis og hringdi þangað. Síminn
hringdi fimm sinnum, og Judd varð
skyndilega gripinn ofsahræðslu um að
Angeli væri ekki heima. Þorði hann að
fara einn að hitta Moody?
Siðan heyrði hann nefmælta rödd
Angeli. „Halló?”
„Judd Stevens.. Moody hringdi rétt
áðan.”
Rödd Angelis lifnaði öll við. „Hvað
^agði hann?”
Framhald í næsta blaði.
Ö)S
tí I
M «
O 1
d !
o>|
O s
m ;e
Ö>^
:0
Hand
san
Mýkir, græðir og
verndar hörundió.
Handsan er handáburður
í háum gæóaflokki
og ekki fitukenndur.
Handsan er Wella vara
og fæst í næstu búó.
Hand
Hand
san
san
HANDCREAM
l’SSSSS’
Hand
san

%
Heildsölubirgóir:
Halldór Jónsson hf.
Sími 86066.
23. TBL. VIKAN 25