Vikan - 22.06.1978, Blaðsíða 24

yppti öxlum og setti lyftuna i gang. Ibúð
Judds var á fimnitu hæð. Ef hópurinn
fór úl á undan honunt var hann í Ijótri
klipu. Ef hau fóru út á eftir honum hafði
hann l'æri á að koniast inn í íbúð sina.
hlaða upp varnargarði og hringja á
hjálp.
„Hvaða hæð?”
Litla Ijóshærða konan IJissaði. „Ég
veit ekki. Iivað maðurinn ntinn segði. ef
liann vissi. að ég er að bjóða tveim
ókunnugum mönnunt upp í ibúðina
mina." Hún snéri sér að lyftuverðinum.
„Tiundu."
Judd andaði l'rá sér og skildi. að hann
hafði haldið niðri i sér andanum. Hann
var fljótmæltur. „Fimmtu."
Lyftuvörðurinn leit á hann rólega og
cins og hann vissi allt. og hleVpti honum
út á fimmtu hæð. Judd fór út. Lyftu-
dyrnar lokuðust.
Judd gekk i átt að ibúð sinni óstöðugur
á fótunum af kvölum. Hann tók upp
lykilinn sinn. lauk upp og fór inn. Hjarta
hans barðist ört. Hann hal'ði i mesta lagi
fimm mínútur til stefnu. áður en þeir
kæniu til aðdrepa hann. Hann lokaði og
fór að koma keðjunni fyrir. Hún datt i
sundur i höndununt á honunt. Hann
skoðaði hana og sá. að hún hafði verið
söguð i sundur. Hann þevtti henni frá
sér og gekk i áttina að simanunt. Skyndi-
legur svimi greip hann. Hann stóð þarna
og barðist við kvalirnar með lokuð augu
á meðan dýrmætur timi leið. Hann gekk
aftur af stað i átt til simans með mikilli
áreynslu. og hreyfði sig hægt. Sá eini.
sem hann gat hringt i. var Angeli. en
Angeli var veikur heima hjá sér. Auk
þess — hvað gat hann sagt? Þad eru
komnir nýr dyravördur <>n nýr lyjlu■
vördur ny ég held. a<) þeir ælli ad clrepa
mig? Hann gerði sér smátt og smátt
grein fyrir þvi, að hann stóð með simtól-
ið i hendinni. stóð þarna stjarfur og of
dasaður til að gera nokkuð. Heilahrist-
ingur. hugsaði hann. Boyd hefði getað
drepið mig, þrátt fyrir allt. Þeir myndu
ganga inn og finna hann svona — hjálp-
arvana. Hann minntist svipsins i augum
stærri mannsins. Hann varð að leika á
þá. konia þeim úr jafnvægi. En Guð
minn góður — hvernig?
Hann kveikti á litla sjónvarpstækinu,
sem sýndi anddyrið. Það var autt. Kval-
irnar snéru aftur. bylgjuðust urn hann.
drógu úr honunt allan mátt. Hann
neyddi þreyttan hug sinn til að einbeita
sér að vandamálinu. Þetta var neyðar-
tilfelli ... já ... neyðartilfelli. Hann
varð að gera neyðarráðstafanir. Já .. .
sjón hans var aftur orðin óskýr. Augu
hans störðu á símann. Neyðartilfelli .. .
Hann færði skifuna alveg upp að auguni
sinum. svo hann sæi til að lesa tölurnar.
Hægt og með miklurn erfiðismunum
snéri hann skifunni. Þegar siminn
hringdi i fimmta sinn svaraði einhver.
Judd talaði. og rödd hans var drafandi
og þvoglumælt. Hann lók eftir hreyf-
ingu á sjónvarpsskerminunt. Mennirnir
tveir voru komnir úr einkennisbúning-
unum og gengu yfir anddyrið i átt til
lyftunnar.
Timi hansvará þrotum.
Mennirnir tveir gengu hljóðlaust i átt
að ibúð Judds og tóku sér stöðu sitt
hvorum megin við dyrnar. Stærri mað-
urinn. Rocky, reyndi dyrnar hljóðlega.
Þær voru læstar. Hann tók upp plötu.
sem hann festi vandlega yfir lásinn.
Hann kinkaði kolli til bróður síns. og
báðir mennirnir tóku opp byssur með
hljóðdeyfum á. Rocky þrýsti spjaldinu
að lásnuni. og ýtti dyrunum opnum
áreynslulaust og nijög hægt. Þeir gengu
inn i stofuna með byssurnar mundaðar.
Þar sáu þeir þrennar lokaðar dyr. Judd
var hvergi sýnilegur. Minni bróðirinn,
Nick, reyndi l'yrstu dyrnar. Þær voru
læstar. Hann brosti til bróður sins, setti
hlaupið á byssunni við lásinn og hleypti
af. Dyrnar opnuðust hávaðalaust inn i
24VIKAN 25. TBL.