Vikan - 04.01.1979, Qupperneq 50

GLA UMGOSINN
„Hvernig ætti það að vera öðruvísi?
Þú veist það vel, að pabbi og Saar
lávarður sömdu svo um fyrir mörgum
árum.”
Augnlokin huldu augu hans aftur.
„En gamaldags af þér!” stundi sir
Richard.
„Ekki misskilja mig, Richard! Ef þér
líkar ekki við Melissu, þá er málið úr
sögunni. En þér líkar við hana — eða, ef
þér líkar ekki við hana, þá hef ég að
minnsta kosti aldrei heyrt þig segja það!
Það sem mömmu og mér finnst — og
George líka — er, að það sé timi til
kominn, að þú farir að setjast í helgan
stein.”
Stingandi augnaráð ásakaði Trevor
lávarð. „ET TU, BRUTE?” sagði sir
Richard.
„Ég sver, að ég hef aldrei sagt neitt
slíkt!” sagði George og svelgdist á vín-
inu. „Þetta kemur allt frá Louisu. Það
getur vel verið, að ég hafi sagst vera
sammála henni. Þú veist, hvemig
þetta er, Richard!”
„Ég veit,” samsinnti sir Richard og
andvarpið. „Þú líka, mamma?”
„Ó, Richard, ég lifi aðeins til þess að
sjá þig vel kvæntan, með börnin þín í
kringum þig!” sagði lafði Wyndham með
titrandi röddu.
Það fór auðsjáanlegur hrollur um
glaumgosann. „Börnin mín í kringum
mig... Já, einmitt, frú. Vinsamlegast
haldiðáfram!”
„Það er skylda þín gagnvart nafninu,”
hélt móðir hans áfram. „Þú ert síðastur
af Wyndham niðjunum, því það er ekki
að búast við því, að Lucius föðurbróðir
þinn eigi eftir að kvænast á gamals aldri.
Og svo er Melissa, þessi indæla stúlka,
einmitt rétta konan fyrir þig! Svo
myndarleg, svo ágæt — ætt, uppeldi: allt
hiðákjósanlegasta!"
„Ah — ég biðst afsökunar, frú, en
flokkið þér Saar og Cedric, svo að maður
minnist nú ekki á Beverly, undir allt
. þetta?”
„Það er einmitt þetta, sem ég hef
verið að segja!” greip George fram í.
„Það er allt í lagi, eins og ég sagði, ef
maður kærir sig um að kvænast ísjaka,
þá er það allt í lagi mín vegna, en þið
getið ekki sagt, að Saar sé ákjósanlegur
tengdafaðir, fjárinn hafi það! Og hvað
með þessa elskulegu bræður, þeir eiga
eftir að gera Richard gjaldþrota innan
árs!”
„Della!” sagði Louisa, „auðvitað
myndi Richard hjálpa þeim úr verstu
kröggunum, en ég fæ ekki séð, að hann
þurfi að gerast ábyrgur fyrir þeirra
skuldum!”
„Þú hughreystir mig, Louisa,” sagði
sir Richard.
Hún leit á hann. „Ég held, að það sé
tími til kominn að vera hreinskilinn,
Richard. Eftir ár verður fólk farið að
tala um, að þú sért að leika þér að
Melissu, því að þú veist, að samband
ykkar er altalað. Ef þú hefðir valið þér
eitthvert annað konuefni fyrir fimm til
tíu árum, þá horfði málið allt öðruvísi
við. En svo framarlega sem mér er kunn-
ugt, þá hefur þú aldrei gefið neinni ást
þína, og nú ert þú þritugur maðurinn
svo gott sem heitbundinn Melissu, en
ekkert er fastákveðið.”
Þó að lafði Wyndham væri á allan
hátt sammála dóttur sinni, fannst henni
samt, að hún yrði að verja son sinn, sem
hún gerði með því að minna Louisu á,
að Richard væri aðeins tuttugu og níu
ára.
„Mamma, Richard verður þrjátíu ára
innan sex mánaða. Því að ég,” sagði
Louisa og tók á öllu viljaþreki, „er orðin
þrjátíuogeinsárs.”
„Louisa, ég kemst við!” sagði sir
Richard. „Ég er viss um, að aðeins hin
innilegasta systurást hefur getað fengið
þig til þess að gera slíka játningu.”
Hún gat ekki dregið fram bros, en
sagði með eins mikilli alvöru og hún gat:
„Þetta er ekkert gamanmál. Þú ert ekki
lengur á æskuskeiði, og þú veist það eins
vel og ég, að það er skylda þín að huga
alvarlega að hjónabandi.”
„Einkennilegt,” muldraði sir Richard,
„aðskylda manns skuli undantekningar-
laust vera svo ógeðfelld.” „Ég veit,”
stundi George. „Það er alveg sattt.”
„Bull og vitleysa! Þið gerið einfalda
hluti alltof flókna!” sagði Louisa. „Ef ég
væri að þröngva þér til þess að kvænast
einhverri rómantiskri stúlku, sem vildi
alltaf, að þú elskaðir hana og gréti úr sér
augun í hvert sinn sem þú færir að
skemmta þér án hennar, þá hefðir þú
ástæðu til þess að kvarta. En Melissa —
já, George, hún er ísjaki, en segðu mér
þá, hvað er Richard annað en það sama?
Melissa mun aldrei ergja þig á þennan
hátt.”
Richard leit á hana óræðu augnaráði.
Siðan gekk hann að borðinu og fékk sér
annað glas af Madeira.
Louisa sagði með varnarrómi: „Ég
býst ekki við, að þú viljir alltaf hafa
hana hangandi um hálsinn á þér, er
það?”
„Nei, allsekki.”
„Og þú ert ekki ástfanginn af neinni
annarri konu, er það?”
„Ekki heldur.”
„Nú, jæja! Ef þú hefðir þann ávana
að verða sífellt ástfanginn af nýrri og
nýrri stúlku, þá horfði málið öðruvísi
við. En það er auðséð á þér, að þú ert
kaldasta, afskiptalausasta og sjálfselsk-
asta vera á jörðinni, Richard, og þér á
eftir að finnast Melissa ágætur félagi.”
Ógreinilegt kvakhljóð, sem benti til
mótmæla, kom frá George, og varð til
þess, að sir Richard veifaði hendinni til
madeiraflöskunnar. „Hjálpaðu þér
sjálfur, George.”
„Ég verð nú að segja það, að það er
alls ekki fallegt af þér að tala svona við
hann bróður þinn,” sagði lafði Wynd-
ham. „Ekki það að þú ert sjálfselskur,
Richard, það hef ég margoft sagt þér, en
svo er einnig um meirihlutann af mann-
kyninu! Hvar sem þú ferð verður þú
alltaf fyrir vanþakklæti.”
„Ef ég hef gert Richard rangt til, bið
ég hann sjálfviljug afsökunar,” sagði
Louisa.
„Mjög vel mælt hjá þér, kæra systir.
Þú hefur alls ekki gert mér neitt rangt
til. Vert þú ekki svona neyðarlegur á
svipinn, George, ég fullvissa þig um, að
ég þarfnast engrar samúðar. Segðu mér.
Louisa: Hefur þú ástæðu til þess að ætla,
að Melissa vænti min á biðilsbuxun-
um?”
„Auðvitað. Hún er búin að bíða þess í
fimm ár."
Sir Richard virtist eilítið undrandi.
„Vesalings stúlkan!” sagði hann. „Ég
hlýt að hafa verið ótrúlega sljór.”
Móðir hans og systir litu hvor á aðra.
„Þýðir þetta það, að þú ætlir að fara að
hugsa alvarlega um hjónaband?” spurði
Louisa.
Hann leit hugsandi á hana. „Ég býst
við, að svo verði að vera.”
„Ég verð nú að segja mitt álit,” sagði
George og bauð konu sinni byrginn, „ég
myndi líta betur í kringum mig eftir ein-
hverri eftirsóknarverðari stúlku! Guð
veit, að það eru tugir af þeim um alla
borgina! Framhald í næsta blaði.
LINGUAPHONE-umboóió
Hljódfærahús Reykjavíkur
Laugavegi 96 - Sími 13656
10 Vlkan X. tbl