Vikan - 17.05.1979, Blaðsíða 46

Útdráttur:
Luke Owen hafði alltaf litið á föður
sinn sem hörkutól, gjörsneyddan
tilfinningasemi. Hann hafði dáð föður
sinn, rétt eins og allir aðrir í Zambiu,
sem kynnst höfðu þessum dugnaðar-
forki, sem fyrir þrjátiu árum kom
þangað frá Wales og byggði upp
þennan búgarð úr nánast engu. En þeir
feðgar höfðu aldrei staðið nálægt hvor
öðrum. Enoch Owen hafði aldrei borið
tilfinningar sinar á borö. Aldrei fyrr en
á banabeðinum. Orðaslitur hans um
löngu liðna atburði sögðu Luke ekki
margt. En hann skildi, að það var
eitthvað, sem hvíldi þungt á föður hans
og hafði hvflt á honum öll þessi ár í
Afríku. „Farðu til Wales, Luke! Segðu
þeim, að það hafi ekki verið mín sök.”
Eftir lát föður sins sökkti Luke sér
niður i dagbækur hans, en hann var
litlu nær um þann atburð, sem virtist
hafa rænt Enoch Owen sálarrö. Það
var ekki um annað að ræða en að fara
til Wales og reyna að komast til botns
í málinu.
Eleanor hafði ekki verið sú eina. sem
erfitt var að kveðja. Hönd hans þreifaði
ósjálfrátt á litlunt fil, sem hékk um háls
hans. Skilnaðargjöf frá Kareemu, hinni
tryggu bústýru föður hans.
Þetta hafði verið óvænt gjöf. Hann
og Kareenta höfðu aldrei verið nánir
vinir, þau höfðu aldrei verið jafnákomin
hvort öðru og hún og faðir hennar höfðu
verið.
Þegar hann sagði henni, að hann
hefði hugsað sér að fara i frí til Wales,
hafði hann séð það á augum hennar, að
hún trúði honum ekki.
„Einkabækur mr. Enochs. Þú ferð
þeirra vegna." Þetta var ekki spurning,
heldur staðhæfing. Hún yfirgaf
herbergið hljóðlega. Nokkrum mínútum
síðar kom hún inn aftur.
Hún rétti honuni feimnislega litla úl-
skorna filabeinsfílinn.
„Berðu hann alltaf.... hann boðar
gæfu."
Þar sem hann nú sat þarna um borð 1
flugvélinni, fann hann til einkennilegrar
einmanakenndar og dapurleika. Hann
þvingaði huga sinn inn á raunhæfari
brautir. Hann hafði yfirgefið búgarðinn
í traustum höndum Kareemu. Öll raun-
veruleg vandamál lágu framundan.
ÞaD var fyrst seint sama kvöld, sem
Luke lét skrá sig inn á hótelið í London.
Það fyrsta, sem hann hafði gert eftir
lendinguna. var að finna kort yfir Wales
og leigja bíl daginn eftir.
Hann fékk sér steypibað inni á her-
berginu og fór að því loknu í baðkápu.
Hann breiddi úr kortinu á borðið og tók
fram litla dagbók. Þar hafði hann
skrifað niður þær fátæklegu upplýsing
ar, sem hann hafði yfir að ráða um
fortíð föður síns.
Staður:
Abermorvent (Glantorganshire).
Tími: 1920-1946.
Starf: Kolanámumaður.
46 Vlkan 20. tbl.