Vikan


Vikan - 17.05.1979, Blaðsíða 55

Vikan - 17.05.1979, Blaðsíða 55
ára vonleysi um heilsu barnsins. Síðan hefur Árni litli tekið hægum en stöðugum framförum, og er móðir hans ekki í minnsta vafa um að þessi ótrúlegi bati eigi einungis rætur sínar að rekja til þeirrar hjálpar sem hinir framliðnu læknar hafi veitt barninu fyrir milli- göngu og tilstilli miðilsins Jónínu Magnúsdóttur. í vörslu Morguns (timarits sem ég er ritstjóri fyrir) er langt bréf frá foreldrum í Kópavogi, sem rekja þar næstum ótrúlega sjúkdómssögu dóttur sinnar sem fæddist 1957. Þessi telpa hafði alla tíð verið þjökuð af margvíslegum sjúkdómseinkennum: höfuðverk, magakrampa, sjóntruflunum og riðu. Hún hafði leitað margra lækna til þess að fá einhverja bót þessara margvíslegu sjúkdómseinkenna, en allt var það unnið fyrir gýg. Hver læknirinn fyrir sig virtist hafa sina eigin skoðun á þessum sjúkdómum og ráðleggingar voru i samræmi við það, oft á tíðum lyf sem svo reyndust hafa óheillavænlegar aukaverkanir. Skýringar læknanna og sérfræðinganna voru ýmist umgangspest, migrene, þrýstingur á innri eyrun, heilahimnubólga eða eitthvað enn annað. Þessu fylgdu svo tilheyrandi prófanir, rannsóknir og mælingar. En allt varð þetta til einskis. Það kom ekki að neinum notum. Um tíma var talið koma til mála að gera á stúlkunni heilauppskurð, en frá því var þó horfið. Telpan hélt áfram að þjást og kúgast og bættu sífelldar læknaskoðanir og ótal tegundir lyfja ekkert úr þessu ömurlega ástandi. Þetta var eðlilega farið að koma mjög niður á skólanámi stúlkunnar, sem meðal annars var nú orðið með öllu ókleift að stunda leikfimi og sund og átti vitanlega í hinum mestu erfiðleikum með námið yfirleitt, sökum sifelldra þjáninga. Þegar komið var með telpuna til Jónínu kveið hún mjög fyrir landsprófi, sem þá stóð fyrir dyrum hjá henni í skólanum, enda var hún enn mjög þjáð. En það er skemmst frá því að segja, að Jónínu tókst að byggja upp nýjan kraft með stúlkunni svo henni tókst að ljúka námi sínu með sóma, eins og heilbrigð væri. Síðan gat hún einnig tekið upp sund og leikfimi. Og eftir prófið hafði hún nægan kraft til þess að vinna langan vinnudag í frystihúsi af miklum dugnaði. Siðan þessi andlega lækning hófst varð hún ekki vör við nein sjúkdómseinkenni, að því undanskildu að hún fékk einu sinni nokkuð þungan höfuðverk sem þó hvarf von bráðar. Eins og öllum er ljóst eru allar rannsóknir á jressum dásamlegu hliðum miðilsgáfunnar enn á algjöru frumstigi hér hjá okkur á íslandi. En við höfum að minnsta kosti þegar eignast ágætlega menntaðan dulsálarfræðing, þar sem er dr. Erlendur Haraldsson, sem þegar hefur gefið út fyrstu bókina um kannanir sínar á dulrænum hæfileikum íslendinga og trú okkar á þá. I kjölfar þessara rannsókna þurfa að fara vísindalegar rannsóknir á hæfileikunum sjálfum. En slíkt kostar mikið fé og má þvi búast við að þetta taki sinn tíma. Hins vegar ber okkur að sýna áhuga á þessum málum og láta þann áhuga i ljós. Með því getum við flýtt fyrir að hafist sé handa. Við erum að leita sannleikans í þessum efnum sem öðrum og hljótum því að fagna hvers konar rannsóknum vísindanna á þessum mikilsverðu efnum. Erlendis hafa nokkrar ítarlegar rannsóknir verið gerðar á sjúklingum einstakra huglækna. i bók sinni, Þessa heims og annars minnist dr. Erlendur á þrjár slikar. Þekktur huglæknir i Þýskalandi, Kurt Trampler að nafni (jafnframt dr. i verkfræði), fór þess á leit við háskólann í Freiburg að láta rannsaka lækningar sínar eftir að hann lenti i málaferlum. Fylgst var með 650 sjúklingum hans um 14 mánaða skeið, bæði með læknisfræðilegri athugun og sálfræðilegum prófum. 61% sjúklinganna töldusig finna bata. Má segja að þeir sem ekki trúa þvi að andleg lækning geti átt sér stað, til dæmis fyrir tilstilli framliðinna lækna eða annarra, telji að árangur sé eingöngu afleiðing sterkrar trúar á lækninguna eða sefjunarmáttar hins andlega læknis. Um þetta verður hver að gera upp hug sinn fyrir sig, en hitt er víst að flestir þeirra sem hlotið hafa með þessum hætti dásamlega lækningu, eftir að hafa fengið þann dóm að þeir væru með ólæknandi sjúkdóm, eru ekki i neinum vafa um að þeir hafa fengið lækningu með þeim hætti að þar duga engar venjulegar læknisfræðilegar útskýringar. Endir. 20. tbl. Vifcan 55
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.