Vikan - 28.06.1984, Blaðsíða 38

iu Daglegt líf Dóru
Texti: Dóra Stefánsdóttir
Teikning: Hólmfríður Benediktsdóttir
Hópurinn sem vantar
Þaö slokknaði á græna ljósinu
og kviknaöi á því rauða. Eg hægði
á mér og nam að lokum alveg
staðar með annan fótinn uppi á
gangstéttarkanti, hinn á pedalan-
um á hjólinu. Sólin skein og ég var
ekki ein á ferð.
Allt í kringum mig var fólk á
hjólum sem einnig beið eftir hinu
græna ljósi. Eg haföi svo oft hjólað
þessa leiö að ég hætti að virða
fyrir mér húsin, trén og blómin og
fór að virða samferðafólk mitt
fyrir mér.
Þegar ég hjóla lengi í sömu átt
finnst mér nærri eins og ég sé búin
að eignast hóp af nýjum vinum,
fólkiö sem er á sömu leið á sínum
hjólum. Allir hjóla á svipuöum
hraða, það þýðir ekkert annað.
Umferðarljós eru á hverjum ein-
ustu gatnamótum og það eru örlög
að lenda alltaf á rauðu hversu
mikið sem maöur sperrist viö aö
hjóla hratt. Þeir sem hjóla hrað-
ast þurfa bara að bíða lengst.
Þar sem ég beiö þarna eftir
ljósaskiptunum fór ég að hugleiða
hvaða fólk þaö væri sem hjólaöi
um hér í Kaupmannahöfn. Það
eru ekki allir.
Börn á öllum aldri hjóla mikið.
Eg hef séð börn sem ég get ekki
ímyndað mér að séu mikiö eldri en
fjögurra ára á agnarlitlum
hjólum. Börnin byrja raunar
miklu fyrr því mæður meö börn í
sérstökum barnastólum á hjólun-
um eru mjög algeng sjón.
Börnin halda áfram aö hjóla upp
eftir öllum unglingsárum. Eftir
því sem þau eldast veröa hjólin
fínni og dýrari. Unglingarnir eru á
tíu eöa fimmtán gíra hjólum sem
hægt er að hjóla á á óskaplegum
hraöa, svo miklum að ég hef ein-
staka sinnum séð ungling hverfa
yfir á grænu ljósi þó aö löngu sé
komið rautt þegar ég kem að
gatnamótunum.
Svo eru það konurnar, á öllum
aldri, yfir áttrætt meira að segja.
I fyrstu fannst mér skrýtið aö sjá
gamlar konur þjóta um borgina á
hjólum, jafnvel klyfjaöar þungum
körfum sem þær hengdu á hjólin.
Þær virtust hins vegar ekkert
finna fyrir þyngslunum. Öllum
öðrum þótti þetta greinilega sjálf-
sagt og eölilegt líka.
Þegar ég var búin að horfa
nægju mína á konurnar fór ég að
leita aö körlunum en komst að því
að þá vantaði nærri því alveg í hóp
okkar hjólafólksins. Einn og einn
upp undir þrítugt sást á ferð og
svo aftur nokkrir komnir á eftir-
launaaldurinn. Hópurinn þarna á
milli virtist alveg týndur.
Það kemur reyndar stöku sinn-
um fyrir að ég sé karlmann á
miðjum aldri á hjóli. En þaö er
svo sjaldgæft að ég rek upp stór
augu.
Það var ekki fyrr en ég tók eftir
38 Vikan 26. tbl.