Vikan - 08.05.1986, Blaðsíða 24
LJÓSMYNDIR TÓK VALDÍS ÓSKARSDÓTTIR
EFTIfí GUÐRÚNU BIRGISDÓTTUR
OG ÞÓREYJU EINARSDÓTTUR
Hér á árum áður var
eina kynferðisfræðsl-
an, sem íslenskir
unglingar fengu í
skólum, blaðsíður
82-83 í heilsufræðinni sem
kennd var í 12 ára bekk.
Nemendur biðu spenntir all-
an veturinn eftir því að farið
yrði yfir námsefnið á þessum
síðum. Þegar til kom var það
oftar en ekki að kennarinn
stamaði rjóður upp við töfl-
una: „Ja, þið vitið nú allt um
þetta, krakkar mínir," og svo
var þessum síðum hreinlega
sleppt.
Árið 1975 voru sett lög
um ráðgjöf og fræðslu varð-
andi kynlíf og barneignir og
um fóstureyðingar og ófrjó-
semisaðgerðir. I lögum
þessum var lögð rík áhersla
á að auka þyrfti kynferðis-
fræðsluna. Tíu árum síðar
kom út skýrsla á vegum
landlæknisemþættisins eftir
Guðrúnu Sigríði Vilhjálms-
dóttur og nefndist hún
Fóstureyðingar 1976-1 983.
24 VIKAN 19. TBL
Þar kemur fram að þrátt fyrir
að mikið hafi verið rætt um
hve þunga áherslu bæri að
leggja á aukna ráðgjöf og
fræðslu varðandi kynferðis-
mál sé staðreyndin sú að í
sjö af hverjum tíu tilvikum,
þegar fóstri var eytt, hafi
engar getnaðarvarnir verið
viðhafðar er þungun varð
og gefi það tilefni til að
álykta að ekki hafi verið nóg
gert í sambandi við fyrir-
byggjandi starf.
Póstinum í Vikunni berast
margsinnis bréf sem lýsa
ótrúlegri fáfræði og van-
þroska hvað varðar kynlífið.
Þó flestir geti verið
um mikilvægi kynferðis-
fræðslunnar er málið enn
víða feimnismál og hornreka
í grunnskólunum.
En hvað á að kenna? Hvað
er kennt? Hvað finnst nem-
endum? Láta foreldrar sig
málið skipta? Hvað er kyn-
fræðsludeild? Hvar er hægt
að leita að meiri fróðleik?