Vikan - 05.02.1987, Blaðsíða 38

Hann er kallaður Mr. Versatile (hr. fjöl-
hæfur) enda syngur hann, dansar og leikur
eins og engill. Hann er skemmtikraftur sem
ýmist kemur einn fram eða með fleirum.
Undanfarnar vikur hefur hann slegið i gegn
í Þórscafé, þar sem hann tekur þátt í kabarett-
sýningu hússins.
Tomrny Hunt er Bandaríkjamaður og ólst
upp í Chicago, i ferðatösku - eða næstum
því. Móðir hans var söngvari og dansari en
faðirinn trommuleikari og ferðuðust þau um
og tróðu upp, meðal annars í sirkusum.
„Ég stóð varla út úr hnefa þegar ég fór að
syngja fyrir hvern sem er, hvar sem er. Og
þegar árin liðu kom ekkert annað til greina
en að verða atvinnusöngvari. Foreldrar mínir
voru ekki hrifnir af því, þeir þekktu þetta
starf. En mér varð ekki haggað og sé ekki
eftir þvi. Ég held að þegar drottinn leit mig
fyrst hafi hann sagt: „Þú átt að verða söngv-
ari.“ Og hér er ég og get ekki annað!!“
Söngferillinn hófst fyrir alvöru er Tornmy
var átján ára gamall og eftir örfá ár komst
hann í hina þekktu hljómsveit Flamingoes,
sem ferðaðist vítt og breitt um Bandaríkin.
Þeir komu fram með þekktum listamönnum
á borð við Johnny Mathis, Sammy Davis,
Stevie Wonder, Four Tops, Marvin Gaye,
Diana Ross, Dionne Warwick og fleiri. Einn-
ig komu þeir fram í kvikmyndinni Go Johnny
Go, ásamt Chuck Berry, Fats Domino, Buddy
Holly og The Platters.
Það var árið 1961 sem Tommy ákvað svo
að reyna fyrir sér á eigin spýtur. En fljótlega
komu Beatles fram á sjónarsviðið og straum-
ar breyttust í dægurmúsíkinni. Nýi urnboðs-
maðurinn hans tók upp á því að senda hann
til Evrópu og það varð afdrifaríkt. Eftir marg-
ar vel heppnaðar uppákomur í þeirri álfu
ákvað hann að setjast að í Englandi og síðar
Hollandi. í báðum þessum löndum hefur
fjöldi íslendinga séð Tommy á sviði og það
leiddi síðan til þess að hann er nú kominn
hingað til lands.
„Eg vissi lítið um ísland, hélt helst að veðr-
áttan líktist því sem gerist á norðurpólnum.
En eitt er víst, nafnið á þessu landi er vill-
andi. Það er mjög gaman að skemmta íslend-
ingum, þeir eru opnir, taka vel á móti og eru
lil í að taka þátt í skemmtuninni - ekki bara
sem áhorfendur. Þið líkist Hollendingum
töluvert að því leyti. Hinar Norðurlandaþjóð-
irnar þekki ég ekki nema Norðmenn og þeir
eru miklu lokaðri, hlæja og klappa mjög prúð-
mannlega. Annars hefur hver þjóð sinn sjarma
og ég hef mjög gaman af að ferðast um og
kynnast fólki. Ég ferðast yfirleitt þrjá rnánuði
í senn og held svo kyrru fyrir heima í Amster-
dam aðra þrjá. En það að skemmta öðrum
gefur ntér gífurlega mikið, mér líður vel ef ég
get gert aðra hamingjusama eina kvöld-
stund."
- Hvers konar efnisskrá býðurðu upp á?
„Hún er í rauninni mjög ljölbreytileg,
stundum er ég að skemmta fyrir fina matar-
gesti, stundum á dansstöðum, í kabarettum
Tommy Hunt
eða á tónleikum, svo eitthvað sé nefnt. Því
þarf 'oft að haga efninu eftir því sem við á.
Hér syng ég og gantast við gestina, fæ þá til
að vera með og kem þeim jafnvel út á dans-
gólfið... Ég er þekktur fyrir að grínast með
litarhátt minn og sums staðar hafa menn hald-
ið að það stafi af minnimáttarkennd. En það
er öðru nær, ég hef bara minn húmor, frá
mínum kynstofni. Alveg eins og gyðingar
segja gyðingabrandara eða Skotar segja
skotasögur. Ég renndi auðvitað alveg blint í
sjóinn með hvað íslendingar vildu heyra. En
ég elska göntlu fallegu ballöðurnar, lög Lion-
els Richie til dæmis, og það kom í ljós að
þessi músík fellur vel í kramið hér. Svo er
meiningin að bæta rokkinu inn líka, það
stendur alltaf fyrir sínu.
- Er einhver ein sýning þér sérstaklega eft-
irminnileg?
„Ég get sagt þér frá einni sem var dálítið
frábrugðin þeim venjulegu. Þegar ég var að
skemmta á veitingastað í íran árið 1972 var
ég dag einn beðinn um að koma til hallarinn-
ar og skemmta í afmælisveislu íranskeisara.
Þarna var fleira kóngafólk og meðal annars'
Spánarkonungur. Ég hafði aldrei komist í
tæri við svona fólk áður svo ég vissi ekki al-
veg hvernig ég átti að hegða mér. Pavis, vinur
ntinn sem kom með mér, var þó búinn að
segja mér að ef ég ávarpaði eða svaraði keisar-
anum ætti ég alltaf að segja „Your Royal
Majesty“. Er keisarinn svo ávarpaði mig gat
ég engu stunið upp öðru en aumingjalegu
„yes, sir“. Hann sagðist vona að dagurinn
yrði mér skemmtilegur og aftur tuldraði ég
„yes, sir“. Ég svitnaði og leit á Pavis, sem
horfði stíft á mig og hamaðist við að sýna
með vörunum hvað ég hefði átt að segja...
Sýningaratriðið mitt var, er til kom, að
engu leyti frábrugðið því venjulega. Ég fékk
fólk út á gólfið - meðal annars Spánarkonung
og „bumpaði“ við það og grínaðist. Loks
stóð keisarinn upp og spurði hvort ég gæti
ekki kennt sér þetta sem ég kallaði „bump".
Ég stóð bara stífur og sagði „yes, sir“ en
hann dró mig út á gólfið og loksins, þegar
mér tókst að hreyfa mig, sagði ég: „Well, you
do it like this, sir,“ en ég gat ekki „burnpað"
hann almennilega, kunni ekki við að ýta nógu
fast. Honum tókst hins vegar frábærlega. Eft-
ir skemmtiatriðið kom maður til mín og sagði
að keisarinn vildi tala við mig. Pavis minnti
mig á rétta ávarpið áður en ég fór. Keisarinn
var rnjög elskulegur, sagði sér líka vel við
rnig, ég hefði greinilega garnan af að skemmta
38 VtXAN 6. TBL