Vikan - 05.02.1987, Blaðsíða 44

Tíu áia fjörkálfur
Barna- Vikuviðtalið verður að þessu sinni við stelpu sem
heitir Lísa Anne Libungan. Lísa er nýorðin tíu ára og er
í Austurbœjarskólanum. Það er alltaf verið að spyrja
krakka hvað sé skemmtilegast og hvað leiðinlegast svo
við byrjum bara á því.
„Það er skemmtilegast að
skrifa og teikna,“ svarar
Lísa en þarf að hugsa sig
aðeins um hvað henni finn-
ist leiðinlegast. „Eiginlega
er leiðinlegast að syngja því
ég var í kór fyrir jól og var
rekin.“
- Syngurðu svona illa?
„Nei, nei, en ég mætti ekki
tvisvar. Ég var nú ekki beint
fegin, ekki svona ha, ha eða
neitt svoleiðis. Ég ætla samt
kannski aftur í kór.“
- Eru margar stelpur í
þínum bekk í kórnum?
„Svona fjórar, fimm eða
sex.“
- Og eruð þið bara rekin
ef þið mætið ekki?
„Já, en ég mæti alveg á
réttum tíma í skólann. Ég
vakna klukkan hálfátta á
morgnana. Stundum langar
mig þó að sofa lengur þegar
það er svona dimmt úti.“
- Ertu óþekk að fara að
sofa á kvöldin?
„Nei, nema þegar ég er í
vondu skapi og hlýði
mömmu ekki. Þá verður
hún svolítið reið.“
Sýningardama
- Értu búin að ákveða
hvað þú ætlar að verða þeg-
ar þú verður fullorðin?
„Já, ég ætla að verða sýn-
ingardama og sýna föt og
svoleiðis. Svo ætla ég að
verða hárgreiðslukona.“
- Þú verður að vera
grönn ef þú verður sýning-
arstúlka, borðarðu mikið af
gotteríi?
„Nei, ekki á hverjum
degi,“ svaraði Lísa með full-
an munninn af súkkilaði-
kúlum og gúmmíkörlum.
- Hvert er helsta áhuga-
málið þitt?
„Ég er mikið fyrir hesta
og hunda.“
- Áttu eitthvert dýr sjálf?
„Nei, en kannski fæ ég
hvolp bráðum. Mamma og
amma áttu hund sem hét
Prins. Það er ekki mjög
langt síðan hann dó. Hann
var íjórtán ára og amma
mín segir að það sé eins hár
aldur á hundi og ef maður
er níutiu ára.“
- En þú hefur áhuga á
fleiru, þú ert alltaf að dansa.
„Já, mér þykir mjög gam-
an að dansa og alltaf þegar
ég er ein heima og leiðist fer
ég að dansa.“
- Dansarðu þá við ein-
hverja sérstaka tónlist?
„Við eigum plötur með
popplögum sem ég spila.“
- Hefurðu lært dans?
„Jamm, í Ameríku var ég
í djassballett og hér hef ég
verið hjá Kristínu, Sóleyju
ogí Kramhúsinu.“
- Semurðu dansa sjálf?
„Já, náttúrlega verð ég
fyrst að hugsa hvernig dans-
inn á að vera, svo æfi ég og
ef það verður eitthvað vit-
laust byrja ég upp á nýtt og
breyti. Stundum kenni ég
vinkonum mínum dansana.
Ég dansa oft ein þegar eng-
inn er heima en sýni svo
stundum öðrum þegar ég er
búin að æfa mig vel. Stund-
um fer ég í búning, til dæmis
glitrandi leikfimibol með
böndum, mjög skrautlegan.
En ég er ekki alltaf dansandi
og hoppandi upp í loftið.“
Svín í afmælisgjöf
- Núertþúdekkri en
flestir krakkar hér á landi.
„Já, pabbi minn er frá
Filippseyjum. Ég bjó í Am-
eríku og í nokkra mánuði á
Filippseyjum.“
- Hvenær fluttistu hing-
að?
„Þegar ég var sex ára, fyr-
ir fjórumárum.“
- Manstu eitthvað eftir
því?
„Ég man það eiginlega
ekki mjög vel, nema þegar
ég varð sex ára. Þá fékk ég
lifandi svín í afmælisgjöf.“
- Kunnirðu íslensku þeg-
ar þú komst hingað?
„Nei, ekki eina setningu,
en afi minn kenndi mér ís-
lensku.“
- Var þá ekki erfitt að
kynnast krökkunum og var
þér eitthvað strítt?
„Ég fór í sex ára bekk í
Breiðholtsskóla, kennarinn
hét Anna Njálsdóttir og
kunni alvegensku. Hún bað
krakkana um að stríða mér
ekki og þá striddi mér eng-
inn nema nokkrir strákar
sem voru alltaf að hrekkja
alla.“
- En stríðir þú nokkurn
tíma?
„Bara stundum systur
minni sem er eldri en ég og
bara þegar hún er í góðu
skapien ekkiefhún er í
vondu skapi, þá er það
hundleiðinlegt,“ segir Lísa
og hlær.
Hjartaáfall
- Ertu eitthvað farin að
hugsa um sumarið?
„Já, en ég er ekki farin að
plana neitt. Mig langar á
hestanámskeið. Samt fórég
bæði í fyrra og hittifyrra.“
- Ertu þá ekki búin að
læra allt um hesta?
„Kannski, en ég gleymi
kannski einhverju og svo
þekki ég engan sem á hesta.
Svo hef ég verið í skólagörð-
unum á sumrin og ræktað
kartöflur, radísur, blóm,
sem ég skreyti garðinn með,
og fleira. Svo hef ég fengið
að taka blómin með heim
og gefa mömmu. Stundum
verð ég óþolinmóð þegar
allt er fullt af arfa í garðin-
um. Maður á að koma á
hverjum degi en fær kannski
leyfi og mætir ekki í ijóra
daga. Þá er garðurinn allur
í arfa og þá fæ ég lánaða
hrífu og geri svona
krass. . .“ Og Lísa sveiflar
handleggjunum til hliðar.
- Hvað um skordýr, ertu
hrædd við þau?
„Ég er mest hrædd við
kóngulær, samt veit ég að
þær bíta mig ekki. Einu sinni
í fyrrasumar, þegar ég var í
skólagörðunum, skreið
kónguló upp fótinn á mér,
alveg upp á hné, og ég fékk
nærri því hjartaáfall. Ég
öskraði svo að allir í skóla-
görðunum horfðu á mig.
Það var einhver maður að
hjálpa mér að reyta arfann
og hann spurði mig hvað
44 VIKAN 6. TBL