Vikan - 30.07.1987, Qupperneq 8

Svona leit sjálfboðaliðinn okkar út fyrir mánuði, áður en hann byrjaði EEftir þrjú skipti í leysigeislum hefur hárrótin tekið vel við sér og ný
í meðferðinni. Kollurinn var bersköilóttur, fyrir utan örfá hár sem hann hár eru komin yfir allan hnakkann.
reyndi að greiða yfir berangurinn.
voru þetta lítil, afmörkuð svæði sem
voru hárlaus en áður en yfír lauk var
skallinn orðinn samfelldur frá kollvik-
um aftur á hnakka. Kolbrún segir að
enginn sem ekki hefur reynt þetta sjálfur
geti gert sér í hugarlund hversu erfitt
það sé fyrir sálarlífið að missa hárið.
Hún líkir því við að standa nakin
frammi fyrir augnagotum Gróu á Leiti,
algjörlega berskjölduð og varnarlaus.
Til að hylja nektina fékk Kolbrún sér
liártopp. Þó að slíkir hlutir séu þarfa-
þing er notkun þeirra ekki tekin út með
sældinni. Erfitt er að fá viðeigandi iit
og þegar toppurinn er fundinn upphefst
það vandamál að láta hann fara vel
þannig að allt líti sem eðlilegast út.
Fæstir myndu flokka skalla sem fötlun
en Kolbrún fullyrðir hins vegar að áhrif
lians hafi haft þau áhrif á andlega líðan
s;ína að henni fannst hún stórlega bækl-
uð og afbrigðileg. Tilhugsunin að fara
topplaus út í búð vakti með henni hroll.
Hún hefði frekar svelt sig heldur en að
láta fólk sjá sig þannig.
Síðan Kolbrún missti hárið eru nú lið-
in þrjátíu ár. Hún hefur gengið á milli
lækna i von um að eitthvað væri hægt
að gera fyrir hana. Hún hefur reynt
hormónasprautur, bætiefnakúra, gikt-
arlampageisla og allt sem nöfnum tjáir
að nefna en allt kom fyrir ekki. Það var
ekki fyrr en Kolbrún frétti af leysigeisla-
ineðferðinni í Heilsulínunni að hún sá
iyrir endann á þessari píslargöngu. „Ég
ákvað að reyna alla möguleika til hlítar
og sjá hvað geislarnir gerðu mér. Ég
liafði allt að vinna en engu að tapa og
hef svo sannarlega ekki keypt köttinn í
sekknum hér,“ sagði Kolbrún um leið
og hún sýndi mér nýju hárin með miklu
stolti. Yfir allan kollinn var kominn fin-
gerður hárvöxtur. Þau hár, sem höfðu
vaxið mest, voru orðin fjórir til fimm
sentímetrar en „nýgræðingurinn" niðri
við hársræturnar var styttri, um það bil
einn til tveir sentímetrar. „Eg hefði aldr-
ei getað trúað því að þetta ætti eftir að
koma fyrir mig. í fyrsta skipti í þrjátíu
ár get ég greitt mér eins og almennileg
manneskja," sagði hún og mundaði
greiðuna kampakát og brosmild.
Kolbrún er búin að fara ellefu sinnum
i Heilsulínuna og segir að það sé ekki
einungis hárið sem dafni vel heldur sé
sálin óðum að gróa. Hér sannast þó
einu sinni enn að Róm var ekki byggð
a einum degi. Þegar Kolbrún var beðin
um leyfi til að taka myndir af árangrin-
um fórnaði hún höndum og sagðist ekki
yera reiðubúin að sýna sitt rétta andlit.
Aratuga gömul sár eru lengi að gróa.
Þessi vandamál eru ekki jafnviðkvæm
hjá öllum. Karlmaður, sem er í meðferð
í Heilsulínunni, gaf sig fram til að hægt
vrði að styðja þetta mál með myndum
og eyða hleypidómum. Hann hefur farið
þrisvar sinnum í geislana og tala mynd-
irnar sínu máli um árangurinn.
8 VIKAN 31. TBL