Vikan - 30.07.1987, Qupperneq 53

sem gerð var á tilraunastofu. Meðal annarra
orða, þá fékk ég líka afsökunarbeiðni frá
honunt vegna þess hve kuldalega hann tók
mér þegar ég heimsótti hann. Hann gaf mér
samt sem áður leyfí til að gera það sem ég
þurfti að gera, þar á meðal að rannsaka
ákveðið svefnherbergi í húsinu. Eg held að
Humphrey frændi yðar sé í jafnmikilli ónáð
hjá frænda sínum og þér voruð. Munurinn
er fyrst og fremst sá að hann á það svo sannar-
lega skilið."
Gina kinkaði kolli hugsandi: „Eg þóttist
vita að Humphrey væri valdur að hvarfi stjak-
ans," sagði hún, ,,en ég skil ekki með nokkru
móti hvernig hann fór að því."
„Þér könnuðuð ekki málið niður í kjöl-
inn,“ sagði Fen. „Það kannaði enginn neitt
niður í kjölinn. Til dæntis furðaði enginn sig
á því hversu greinilegt farið eftir kertastjakann
í rykinu á arinhillunni var.
Það kontu í raun ekki nema tvær lausnir
til greina, annars vegar að til væri annar lyk-
ill og hins vegar að Humphrey frændi yðar
hefði stolið kertastjakanum áður en hann fór
með afa sínum í siglinguna. Ég reikna með
að hann hafi veðsett hann til að verða sér úti
um skotsilfur og hugsað sér að leysa hann
út síðar og koma honum aftur á sinn stað.
Honum hefur þvi án efa brugðið illilega í
brún þegar tveir aðilar báðu um leyfi til að
skoða herbergin sem aðeins hann og afi hans
höfðu gengið um síðan þeirn var lokað. Hann
gat tekið áhættuna með yður. þér þurftuð
aðeins að skoða ytra herbergið. en það var
annað mál með Challis.
Afi yðar hafði bent honum sérstaklega á
kertastjakana þannig að það hlaut að koma
í Ijós að annar þeirra var horfinn. Rykið á
arinhillunni sýndi að nokkuð \ar umliðið frá
því honum hafði verið stolið.
Þér sjáið nú vænlanlega h\að það var sem
Humphrey gerði. Meðan Challis lék sér að
spiladósinni í ytra herberginu fór Humphrey
inn í innra hcrbcrgið þar sem hann hafði
nægan líma til að þurrka rykið af þcim enda
arinhillunnar sem stolni kertastjakinn hafði
staðið á. selja þann sem cflir var í staðinn
og blása ryklagi yfir alll saman nteð gúmmí-
túðunni sem hann notar til að úða á sig
rakpúðri. Túðuna hal'ði liann fyllt með ryki
úr ryksugunni og síðan kom hann kertastjak-
anum aftur fyrir á sinum slað.
Ég fann gúmmítúðuna í rannsóknarleið-
angri minum um herbcrgi frænda yðar cn þá
var hann búinn að þvo hana og fylla á n\
með rakpúðri. Með þessu sannaði ég þó að
svona túða var til i fórum lians og ég lagði
vandlega á minnið hvaða legund af rakpúðri
hann notaði. ..
Það var heppni að hann hafði ekki cnn
haft tækifæri til að þurrka af því að næst scndi
ég rykið af endanum á arinhillunni á rann-
sóknarstofu til efnagreiningar ásaml sýnis-
horni annars staðar af hillunni. Ryksýtiis-
hornin reyndust gerólík en það var vísindalega
ómögulegt nema cilthvað hefði verið fiktað
við annað þeirra og svona til að allt kæmi
heim og saman þá fundust leifar af rakpúðri
í öðru sýnishorninu."
Fen brosti: „Eruð þér nú ánægðar, ungfrú?"
„En hvernig?"
„Það er fátt auðveldara," sagði Fen og
skríkti. „Það er meira að segja óþarfi að verða
sér úti um annan lykil til að stela kertastjakan-
um.“
Hann hnyklaði brýnnar. „Það er hins vegar
erfiðara að sanna nokkuð. Jæja, það eru helm-
ings líkur, býst ég við. Ég ætla að fara og
ræða við frænda yðar um þctta mál. Ég þekki
liann lítillega...
Látum okkur nú sjá. Þér eigið að koma í
einkatíma til mín eftir viku. ekki satl? Ég
ætti að hafa einhverjar fréttir handa yður þá."
Það var reyndar Gina sem hafði fréttir að
færa þegar þau hittust að viku liðinni. Hún
beinlínis geislaði af gleði: „Ég fékk bréf frá
afa i morgun. Hann bað mig afsökunar og
bauð mér að koma og dveljast hjá sér við
fyrsta tækifæri. En hann útskýrir ekki hvers
vegna..."
„Mér segir svo hugur að orsakarinnar sé
að leita i bréfi sent hann fékk frá mér og því
fylgdu niðurstöður visindalegrar athugunar
ekkert hafði verið átt við læsinguna á her-
bergjunum, það hafði ég sjálf athugað áður
en ég opnaði herbergið.
Það var enginn möguleiki á því að einhver
þeirra þriggja hefði getað falið stjakann inni
á sér vegna þess hve stór hann er.”
Gina roðnaði litillega: „Þérsjáið nú í hvern-
ig stöðu ég er. Afi vildi ekki einu sinni tala
við mig. Hann sneri sér bara undan og sagð-
ist ekki vera til viðræðu um þetta en undir
þessum kringumstæðum væri líklega betra að
ég dveldist ekki lengur í húsum hans. Unt
kvöldið hafði ég tekið saman föggur mínar
og hélt heim á leið.
Að sjálfsögðu verð ég ekki kærð." sagði
Gina að lokum. „en það skiplir ekki máli því
ég stal ekki stjakanum. herra prófessor."
Fen hugsaði sig um nokkra stund. Síðan
sagði hann: „Ef við gerum ráð fyrir því að
þér séuð saklaus og ekki hafi verið hægt að
ná lyklinum frá yður rneðan hann var í yðar
vörslu og Challis sé heiðarlegur þá er aðeins
um tvo möguleika að ræða, annaðhvort
frænda yðar eða afa."
31. TBL VIKAN 53