Vikan - 30.07.1987, Qupperneq 59

er síðasta sort!
einhverja „sól og ís"-grein um fyrirbærið,"
skrifaði Einar ennfremur.
Þetta er alveg óskiljanlegt. Einar er yfir-
leitt allra jákvæðasti náungi en nú vildi hann
bera út óhróður um breska ljónið - og fá
mig í lið með sér, ósigldan manninn sem
hefur iðað iengi í skinninu eftir því að kom-
ast til London. Mig sem hefur dreymt um
að fara á söngleiki og í leikhús, á fótbolta-
leik á Vemblei, kínverska veitingastaði og
kaupa klæðskerasaumuð tvídföt - taka síðan
lestina til Keimbrits, ávarpa einhvern pró-
fessorinn: „Gúdd morning old tjapp" og
vitna í Kíts og Bæron lávarð því til stað-
festingar.
Einar hafði augljóslega verið á öðru róli,
þjótandi um hráslagaleg Lundúnastræti sem
farþegi á ítölsku vélhjóli, nýkominn úr sól
og hita sunnan úr álfunni - líklega á stutt-
ermabol og strigaskóm, of minnugur á
þorskastríð og of gleyminn á dásamlegar
framleiðsluafurðir heimsveldisins; Kjelloggs
kornfiexið, Kaddburissúkkulaðið og Land-
Róverana. Af bréfinu að dæma hafði hann
ekki notið breskrar menningar, ekki sótt
Brittis Múseum heim, ekki snætt breskan
morgunverð með beikoni og ekki einu sinni
bragðað á fiss and tjipps. Það sem vakti
athygli hans var að í stað harðkúluhattsins
gekk dæmigerður Englendingur með sikkris-
nælu í eyranu.
Eg sá í hendi mér að ef ég færi að óskum
Einars um að skrifa andstyggilega grein
væri næsta víst að mér yrði ekki heimiluð
landganga í Bretlandi í framtíðinni. Við fé-
lagar yrðum settir á lista með hryðjuverka-
mönnum Æ ERR A og eftirlýstir fyrir afieita
landkynningu. Við fengjum líka skömm í
hattinn hér heima því það hefur enginn
áhuga á að lesa um eiturlyljavandamál, inn-
fiytendavandamál og efnahagsvandamál eða
atvinnuleysi í grein sem þessari, enda ómak-
legt að vekja einhverja sérstaka athygli á
slíku í Bretlandi fremur en í öðrum Evrópul-
öndum.
Það tók mig ekki langan tíma að gera upp
hug minn. Eg ætlaði mér ekki að komast á
svartan lista hjá Skottland-jard né gera út
um draumaferðina til London. Eg ætlaði
þvert á móti að ferðast til þess Englands sem
.er dásamað í ferðabæklingunum; gæta þess
éins að taka með mér regnhlíf. Þrátt fyrir
grátbænir Einars ákvað ég að taka ekki þátt
i þessu. Punktur, basta.
20453
„ .. .ég vildi fá eitthvað alveg ekta enskt þar sem ég væri á hraðferð um svæðið og vildi kynna
mér kúlturinn. Það hefði ég aldrei átt að gera því mauksoðið beljukjöt í myrkri kartöflumús,
grænar baunir, bakaðar baunir... “ (Úr bréfi Einars.)
Texti: Jón Karl Helgason
Myndir: Einar Garibaldi
31. TBL VIKAN 59