Vikan - 02.11.1989, Qupperneq 38

5MA5AC5A
VIRGINÍA
McElroy-hjónin voru í gleðinni.
Þau bjuggu í tvílyftu húsi, fullu
af löngum hvítum sófum og
poppmálverkum. Þau elskuðu Bítlana og
Rollingana jafnvel enn meir. Þau héldu
heljarmikil partí sem aldrei virtust enda.
Stundum komu atómskáldið Andy Warhol
og fleiri bítnikar í partí þó að þau skipti
væru fleiri sem þeir komu ekki. McElroy
var nýríkur eftir vel heppnað húsabrask á
Long Island og slúðrarar blaðanna upp-
lýstu að hann væri áhugasamur safnari
abstraktmálverka. Frú McElroy var í stuttu
tískunni, fimmtán sentímetrum fyrir ofan
hné, klippt eins og drengur öðrum megin
og stúlka hinum megin. Enginn hefði trú-
að að hún ætti átján ára gamlan son ffá
fýrra hjónabandi. Það átti hún samt. Nafn
hans var Paul og hann átti að Ijúka stúd-
entsprófi í júní. McElroy-hjónin fóru til að
vera viðstödd skólaslitin. Þau sváfu út en
lögðu af stað um hádegið á græna Jagúarn-
um. Þau óku stystu leið. Á leiðinni hugs-
uðu þau um hvernig það myndi vera að
hafa Paul hjá sér. Síðastliðnum árum hafði
hann eytt með föður sínum, sálffæðingi ffá
Boston. En nú var hann nýgiftur tuttugu
og tveggja ára gömlum tannsmið og nú
ætlaði Paul að koma og búa hjá þeim
tíma. „Krakkinn fer í taugarnar á
satt skal segja," viðurkenndi ffú
„Hann er svo fjandi háfleygur."
„Kannski hefúr hann
McElroy. Hann hafði rétt í þessu
vita að Archer-skólinn væri
kynin. „Hann verður hvort sem
sumar.“ Herra McElroy ók mjög
tók beygjurnar af leikni en þau
sein fýrir. Þegar þau komu á
uppsagnarathöfnin næstum búin.
misstu af því að sjá Paul fá verðlaun
góða hegðun og önnur fyrir bestu
stöðu, en þau sáu þegar honum var
prófekírteinið. Hann virtist mjög hár og
hörkulegur í svörtu fötunum sínum.
„Er þetta Paul?“ hvíslaði lfú McElroy.
„Það er víst,“ svaraði McElroy.
Á effir var hressing borin fram í garðin-
um við hús skólastjórans. McElroy-hjónin
kynntu sig fyrir skólastjóranum, hr.
Cudlipp, sem óskaði ffúnni til hamingju
með að eiga son sem hefði þann ffamúr-
skarandi félagsþroska að hann tæki jafhvel
ágætiseinkunninni hans ffam. „Við vænt-
um mikils af Paul,“ sagði hr. Cudlipp.
McElroy-hjónin þökkuðu honum og héldu
áffam. Frú McElroy þáði glas af ávaxta-
púnsi af smávöxnum nemanda en afþakk-
aði smáköku. Þau sáu til Pauls yfir garðinn.
Hann stóð þar á tali við föður sinn og
tannsmiðinn. Stundarkorni síðar kom Paul
yfir til þeirra og hafði í för með sér stóra,
„Allt í fína,“ sagði frú McElroy.
„Stórkostlegt!" sagði Paul.
Andy Warhol og vinir hans komu ekki í
artí hjá McElroy-hjónunum næsta sunnu-
ag eftir skólaslitin. Samt var þetta geggjað
artí. Um svipað leyti og Paul og Virginía
omu ffá því að sjá Mary Poppins voru
ollingarnir á fóninum og hann hátt
illtur. Frú McElroy reyndi einu sinni að
oma þeim á gólfið en Paul sagði að sér
ndist svona dans barnalegur í meira lagi.
irginía flissaði og leit til ffú McElroy. Frú
McElroy gerði það upp við sig að henni
líkaði vel við Virginíu þrátt fýrir allt. Brátt
fór Paul að sofa. Virginía hélt út ffamundir
morgun og dansaði sjeik og þess háttar af
fúllkominni innlifún, sem þykja mátti
furðulegt miðað við sköpulag hennar. Um
það bil korter fyrir eitt fékk ffú McElroy
hiksta og fór fram í eldhús eftir vatni. Hún
heyrði raddir úr vinnukonuherberginu,
gætti að og sá Virginíu og hr. McElroy sitja
á rúminu og var hún að skoða lófa hans.
„Virginía les í lófa,“ útskýrði hann er hann
heyrði hikstann á bak við sig. „Hún segir
að það séu um það bil að verða straum-
hvörf í lífi mínu." Frú McElroy fór affur
inn í stofú með vatnsglasið sitt. Þegar partí-
ið tók að þynnast uppgötvaði ein af gest-
unum að hún hafði týnt gullnælunni sinni.
McElroy-hjónin lofúðu að gæta að henni
næsta morgun.
Næsta morgun leituðu frú McElroy og
þvottakonan undir öllum sófum og sneru
öllum púðum við. Þær fundu fimmtíukall í
smáu, Zippo-kveikjara, tvö glös og lykil,
kvenklút og kúlupenna, níu rækjur og
naglaþjöl en enga gullnælu. Síðar um
daginn, þegar ffú McElroy átti leið um
herbergi Virginíu, leit hún niður í hálf-
pna skúfifú í snyrtiborðinu og sá gullnælu
iggja ofan á afar stórum brjóstahöldum.
Við hlið hennar lá safírprjónninn sem hún
SMÁSAGA EFTIR
CALVIN TOMKINS
feita og sveitta stúlku í hvítum skólaslita-
kjól. „Gott að þið gátuð komið," sagði Paul
og notaði lausu höndina til að kreista lúku
ffú McElroy. „Mig langar til að kynna Virg-
iníu fyrir ykkur,“ bætti hann við. Virginía
var óvenju feit stúlka, með óvenju
skemmda húð og átakanlegt bros. Svita-
perlur glóðu á efri vör hennar og milli
brjóstanna og fitutár vættu augun. Önnur
stúlka kom hlaupandi að og þær féllust í
faðma og grétu mikið. Paul bað McElroy-
hjónin að ganga með sér afsíðis. „Sko,“
sagði hann, „ég hef boðið Virginíu að
koma og dvelja hjá okkur í nokkra daga.
Það er vandræðaástand heima hjá henni
og hún þarfnast mín, í sannleika sagt. Ég
vona að ykkur sé sama.“
„Hva, auðvitað," sagði McElroy. „En þér,
36 VIKAN 22. TBL. 1989