Vikan - 22.03.1990, Side 59

5MA5AQA
Þvottabalinn
Ég fór með honum upp f svefnherbergið hans. Þjónninn var að búa um
rúmið. Það fyrsta sem ég kom auga ó var mynd í íburðarmiklum ramma.
Positano liggur í bröttum hlíða-
slakka, óregluleg hvirflng hvítra
húsa með tígulsteinaþökum sem
upplitast hafa í sterku sólskininu
um aldaraðir. En gagnstætt mörgum
ítölskum bæjum, sem standa í hinum
bröttu fjallshlíðum, er ekki allt að sjá við
fyrstu sýn sem þorpið hefur að bjóða. Um
bæinn bugðast skemmtilega kynlegar göt-
ur upp brattann og eru vanhirt og illa
kölkuð hús, þar sem aðalsmenn frá Napólí
búa á stundum undir yflrskini auðlegðar.
Þorpið er næstum of vel fallið til þess að
vera viðfangsefhi málara og á veturna fyll-
ast gistihúsin tvö eða þrjú af listmálurum,
konum og körlum, sem hver á sinn hátt
leitast við að tjá tilfinningar sínar á
strigann, þær tilfinningar, sem bærinn vek-
ur hjá þeim daglega. Sumir Ieggja mikið á
sig við að draga fram á léreftið hvem
glugga og hvem þakstein sem hin arnfráu
augu þeirra hafa séð glitta á. Eflaust öðlast
þeir þá fúllnæginu sem er laun alls heiðar-
legs strits... „Þetta er að minnsta kosti al-
úðlega unnið,“ segja þeir sem vit hafa á
þegar þeim em sýnd verkin. Aðrir ráðast
að léreftinu í eins konar vitfirringu með
litaspaðann á lofti og smella á það lit um
leið og þeir segja: „Skiijið þér að það sem
ég vildi láta koma frarn í verkinu er mitt
eigið lunderni." Síðan kipra þeir saman
augun og rýna á sitt eigið verk og mæla
lágt, jafnvel muldra: „Ég held að persónu-
leiki minn komi fram í verkinu, ekki satt?“
Og svo em enn aðrir sem kynna mjög
skemmtilega samstillingu hyrninga og
hringa með því að segja nokkuð þungbún-
ir á svip: „Svona sé ég það.“ Venjulega em
þetta kröftugir, þögulir menn sem ekki
hafa of mörg orð um hlutina.
En Positano snýr í móti suðri og að
sumrinu er þar gott næði til að vera út af
fyrir sig. Gistihúsið er þokkalegt og svalt
og vínviður umlykur veröndina þar sem
maður getur setið á kvöldin og notið út-
sýnisins yfir hafið og himininn, þakinn
sindrandi stjörnum. Niðri við sjóinn er lítil
krá þar sem menn geta setið undir boga-
mynduðum svölum og etið kryddsíld og
reykt svínslæri, ásamt makkarónum og
nýjum túnfiski og dmkkið ljúffengt og
svalt ávaxtavín með. Einu sinni á dag kem-
ur gufúskipið ffá Napolí með póstinn. Þá
hefst stundarfjórðungs annríki úti á flóan-
um. Engin er hér höfn og farþegar em
fluttir í land á smábátum.
Ár eitt í ágúst þegar ég var orðinn leiður
á Kaprísælunni, en þar hafði ég búið,
ákvað ég að dvelja nokkra daga í Positano.
Ég leigði mér fiskibát og reri yfir um. Á
leiðinni stansaði ég í skuggsælli vík til þess
að baða mig, borða og fá mér svolítinn lúr.
Þess vegna kom ég ekki til Positano fyrr en
rökkvað var orðið. Ég gekk í hægðum mín-
um upp brattann í fylgd tveggja kraftmik-
Frh. á bls. 60
6.TBL. 1990 VIKAN 57