Vikan - 17.05.1990, Side 20

UMSAGNIR
UM ÞORGILS
„NOTALEGRA AÐ
HALLA SÉR...“
„Ég held ég sé voðalega ófrumlegur í af-
slöppunarmálum og eiginlega frekar latur þeg-
ar ég get leyft mér það. Svei mér þá ef sama
platan er ekki búin að vera óhreyfð á plötuspil-
aranum hjá mér I nokkur ár, hlusta frekar á út-
varp með öðru eyranu. Og ekki sæki ég neitt
sérstaklega í bækur þegar ég ætla að hvíla
mig. Svo langt gengur letin eða hvíldarþörfin
stundum að þegar við kunningjarnir hittumst
og þeir ætla að spila eða taka skák saman, þá
finnst mér notalegra að halla mér bara á
meðan."
Þorgils Óttar í Húsum & híbýlum 1989.
GÓÐUR STARFSMAÐUR
„Ég hef ekkert nema gott eitt að segja um
Þorgils Óttar, “ sagði Kristín Guðmundsdóttir,
yfirmaður reikningshalds íslandsbanka.
„Hann er mjög góður starfsmaður og sam-
starfsmaður. Er samviskusamur og þægilegur
í umgengni. Hann fær bestu einkunn hjá mér,“
sagði Kristín Guðmundsdóttir.
SKAPMIKILL
OG STÍFUR
„Hann var mjög rólegur sem barn og gat
dundað sér einn tímunum saman. Hann var
hins vegar strax gríðarlega skapmikill og stífur
ef því var að skipta. Það tók oft verulega á þol-
inmæði okkar foreldranna. Hann gafst aldrei
upp fyrr en í fulla hnefana en hafði hins vegar
sterkar réttlætiskennd og vei þeim sem gekk á
hans hlut og þá ekki síður vina hans.“
...það var þegar Þorgils var ellefu ára og
fjölskyldan fór í sumarfrí til (talíu. Við byrjuðum
í Róm og auðvitað vildum við foreldrarnir að
börnin sæju sem mest af öllu því merkilega
sem í þeirri borg er. Það var farið á ótal söfn og
líka skoðaðar merkar fornminjar. Síðan lá leið-
in til Flórens. Þegar þangað var komið átti auð-
vitað að halda áfram að skoða og fræða börnin
en þá sagði minn maður stopp. - Þorgils
Mathiesen lýsti því yfir aö hann ætlaði ekki að
skoða meira í þessari ferð. - Ferðum á söfn
eða kynnisferðum um sögufrægar borgir væri
lokið af hans hálfu... Og þar við sat...þeim litla
varð ekki þokað. Það eina sem við sáum í Flór-
ens voru dúfurnar á torginu."
Sigrún Þ. Mathiesen í Vikunni 1989 þegar „mæöur lands-
liðsins“ sögöu frá æsku drengjanna sinna.
ÁKVEÐINN EN
RÉTTLÁTUR
„Hann er mjög ákveðinn maður sem kemur
alltaf sínu fram, en er samt réttlátur og alltaf
hægt að ræöa við hann,“ sagði Guðmundur
Hrafnkelsson, markvörður í FH og landsliðs-
maður.
„Þorgils Óttar nýtir þessa eiginleika sína
mjög vel og kom það vel í Ijós í landsliðinu og
við þjálfunina hjá FH. Við erum búnir að þekkj-
ast síðan ég kom í landsliðið árið 1985 og við
urðum smám saman góðir kunningjar og vinir.
Á keppnisferðum er hann skemmtilegur og
móralskur fyrir hópinn," sagði Guðmundur.
20 VIKAN 10. TBL. 1990
gerðina og auðvitað er þetta allt reynsla sem
skilar sér út í lífið. Menn þurfa að hafa mikið
skap til aö ná langt í keppnisíþróttum en það er
lika áríðandi að kunna að beita því rétt. Lands-
liðið hefur þótt spila fast en ekki ruddalega og
á þessu er mikill munur. Það er algjör undan-
tekning ef komið hefur til slagsmála. En menn
þurfa auðvitað að æsa sig upp til að komast I
ham fyrir kappleiki. Hópurinn hefur alltaf staðið
saman og þótt einum hafi gengið illa í leik þá
er honum ekki kennt um ef leikurinn tapast.
Þvert á móti þarf oft að klappa þeim sérstak-
lega sem ekki hefur átt góðan leik til að hann
fái sjálfstraustið aftur. Menn taka það nærri sér
ef þeir gera mistök eöa gengur illa. Stundum
hef ég ekki getað sofið eftir leiki. Legið vakandi
og rifjað upp það sem mér varð á og eflaust
geta aðrir leikmenn sagt svipaða sögu. Það
voru líka ógleymanlegar stundir þegar vel
gekk og menn tóku mótlætið oft nærri sér.
Þetta hefur verið Lífið með stórum staf hjá
okkur. Við höfum verið svo mikið saman að
andinn í liðinu hefur verið eins og um félagslið
hafi verið að ræða. Ég sé ekki eftir þessum
tíma, hef eignast marga góða vini og ég mun
sakna félagsskaparins."
ÞÁ ER RÓTIN STERKARI
Áður en viö leggjum handboltann til hliðar spyr
ég hvort íþróttastjörnum sé ekki viss hætta
búin af velgengni. Þeim sé óspart hampað af
fjölmiðlum og almenningi meðan þær eru á
toppnum og mikið í sviðsljósinu. Eftirsóttar til
þátttöku I gleðskap og mannamótum. Sumar
hafi sogast út í hið svokallaða Ijúfa líf. Þorgils
Óttar hugsar sig um litla stund áður en hann
svarar. Virðist ekki gefinn fyrir að tala áður en
hann hugsar frekar en fyrr í þessu viðtali. Segir
svo:
„Það er meiri hætta á að menn tapi áttum ef
þeir skjótast skyndilega og óvænt upp á
stjörnuhimininn. Því er ekki til að dreifa hvað
varðar landsliðsmennina og
hættan því minni þó hún
sé vissulega alltaf fyrir
hendi. Landsliðið náði
ekki langt á einni nóttu
heldur á löngum tíma
þar sem menn lærðu að
gera sér grein fyrir gildi ögunar
og samviskusemi. Þá vita menn hvað þarf á
sig að leggja til að ná langt og því minni líkur á
að þeir slaki á þeim kröfum sem til þeirra eru
gerðar og þeir gera til sjálfra sín. Það er far-
sælast að þurfa að vinna fyrir sínu. Þá er rótin
sterkari og líklegri til að halda. Þetta má heim-
LANGAÐI í FRAMBOÐ
Það má segja að Þorgils Óttar Mathiesen
standi nú á tímamótum á ýmsan hátt. Hann er
hættur að keppa i handbolta. Er að innrétta
íbúð sem hann er búinn að kaupa ásamt unn-
ustu sinni, Ingibjörgu Kaldalóns. Hann er einn-
ig kominn á kaf f bæjarmálapólitíkina sem
þriðji maður á framboðslista Sjálfstæðisflokks-
ins fyrir bæjarstjórnarkosningarnar f Hafnar-
firði. Stutt er síðan hann tók við stöðu í reikn-
ingshaldi íslandsbanka, en hann hafði áður
starfað á fjármálasviði Iðnaðarbankans frá því
hann útskrifaðist sem viðskiptafræðingur frá
Háskólanum í ársbyrjun árið 1987. Hann er því
ekki í vandræðum með að fylla það tómarúm
sem handboltinn skilur eftir. Með tilliti til þess
að faðir hans, Matthías Á. Mathiesen, alþingis-
maður og fyrrverandi ráðherra, hefur áratugum
saman verið í fremstu röð stjórnmála spyr ég
hvort hann hafi einhvern tímann þurft að gjalda
stjórnmálaþátttöku föðurins og hvort framboð-
ið nú sé ekki bara pabbapólitík.
„Ég man ekki til að ég hafi nokkurn tímann
þurft að gjalda þess að vera sonur stjórnmála-
manns. Foreldrar mínir hafa ævinlega verið
mér stuðningur. Það eitt dugar þó skammt ef
maður bregst því trausti sem manni hefur verið
sýnt. Ég er ekkert fyrir sýndarmennsku og kem
fram eins og ég er. Ég fór í framboð vegna
þess að mig langaði til þess en ekki vegna
þess að þrýst hafi veriö á mig. Vissulega komu
fram óskir um að ég gæfi kost á mér. En þetta
er fyrst og fremst mín eigin ákvörðun enda
hef ég lengi verið pólitískur og þetta hefur
svona þróast með mér samfara náminu, íþrótt-
unum og starfinu fyrst og fremst. Viðskipta-
fræðin og starfið í bankanum hefur aflað mér
mikillar reynslu í sambandi við fjármál og
stjórnun. Bæjarfélag er eins og hvert annað
fyrirtæki sem þarf að reka vel. Þar er höfuð-
málið að fara eins vel með peninga skattborg-
ara og kostur er.“
AÐ HALDA RÉn Á FJÁRMÁLUNUM
Stjórnmálaflokkar
vilja gjarnan hafa
þekkta íþróttamenn á
framboðslistum
sínum, svona til að
trekkja atkvæði frá
íþróttaunnendum. Þó
eru þess nokkur
dæmi að kunnir
íþróttamenn hafi farið
út í stjórnmál og gerst
þar virkir þátttakendur
færa á
mannlífiö
yfirleitt og
þarf ekki
íþróttirtil eða
frægð á þeim
vettvangi. Ýmsar
aðstæður geta spilað
þarna inn í. Ég hef búið í
foreldrahúsum allan þennan tíma
og haft af því mikinn stuðning.1