Vikan


Vikan - 29.11.1990, Side 44

Vikan - 29.11.1990, Side 44
LÍFSNEISTINN JONA RUNA KVARAN MIÐILL SVARAR BRÉFIFRÁ VIKULESANDA Kœra Jóna Rúna! Ég þakka þér kœrlega fyrir vel skrifaðar greinar sem gera manni svo gotf. Vandamál mitt er þess kyns að erfitt er að útskýra það. Ég œtla samt að reyna það eins vel og ég get. Til að byrja með vil ég að það komi fram að ég er vel undir tvítugu og er í skóla ásamt því að vinna um helgar. Þannig er mál með vexti að síðustu tvö árin hafa verið mjög erfið fyrir mig, ekki endilega það að utanaðkomandi aðstœður hafi verið erfiðar heldur er eins og lífsneisti minn sé oð dofna. Ég ersmám saman að verða áhugalaus fyrir öllu, finnstjafnvel það besta sem ég geri sé að sofa. Þegar ég var yngri var ég alltaf vinsœl, átti nóg af vinum og hafði mikinn metnað tengdan öliu þvísem ég gerði. Núna er eins og ekkert veki áhuga minn og allur metnaður sé horfinn. Til dœmis hef ég alltaf verið há í skóianum en nú eráhuginn fyrirþvíað minnka líka. Ég er farin að öfundast út íþá sem gengur vel því mig langar svo að hafa það gott. Mig langar svo að verða virkilega góð í einhverju. Égþekki margar stelpur sem gengur vel í dansi og tískusýningarstörfum og við þetta er eins og ég fái sting f hjartað. Á tímabili var ég að hugsa um að taka þátt í fegurðarsam- keppni því þar þarf ekki svo ýkja mikla hœfileika og ég verð víst að teljast frekar andlifsfríð. Málið er bara að ég fer óðum fitnandi því maturinn og svefninn er það sem virðist gefa iífinu gildi um þessar mundir. Ég hef stórar áhyggjur af því að mér finnst ég ekki eiga neina vini, er reyndar farin að fjarlœgjast fólk. Ég þrái svo innilega að tilheyra hópi og þekki reyndar fullt af fólki en það er bara eins og ég eigi ekkert sameiginlegt með því. Þegar ég er með öðru fóiki veit ég ekkert hvað ég á að segja, mér finnst ég svo skoðanalaus og óáhugaverður persónuleiki. Vissulega er ég ekki aiitaf þungiynd. Ég rýk stundum upp ímikla gleði og erþá hrókuralls fagnaðar. Það er þó sjaldan og þá er engu líkara en ég vilji gleypa allan heiminn. Ég er búin að vera með sama stráknum í eitt ár og mér þykir ótrúlega vœnt um hann. Með honum finn ég líka fyrir áhugaleysi og ég hef ekki lengur áhuga á að sofa hjá honum. Samt vil ég alltaf umgangast hann því ég á svo erfitt með að vera einsömui. Ég hef verið með mörgum strákum og held það stafi af öryggisleysi því foreldrar mínir skildu þegar ég var níu ára og ég einfaldlega þarfnast sárlega pabba. Elsku Jóna Rúna, viltu reyna að leiðbeina mér. Ég vil síst af öilu vera óvirkur þátttakandi í lífinu. Kœr kveðja, Gabriella VIKAN 24. TBL.1990

x

Vikan

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.