Vikan


Vikan - 29.11.1990, Blaðsíða 45

Vikan - 29.11.1990, Blaðsíða 45
AÐFJARAUT Elskulega Gabriella! Mikið ertu jákvæð og skilningsrík í skrif- um þínum um mig. Þakka þér innilega fyrir. Ekki veitir af á þessum síðustu og allra undarlegustu tímum. Við reynum, elskuleg, að skoða ástand það sem þú ert í og þig sjálfa í gegnum innsæi mitt og lítillega skoða ég vísbendingar í skriftinni þinni sem koma mættu að einhverju gagni fyrir þína ágætu persónu. Mér þykir svo vænt um að fá bréf frá fólki undir tvítugu, fólki sem er að pæla í sér og lífinu sem slíku - þá bæði strákum og stelþum. SKILNAÐUR FORELDRA ÁHRIFARÍKUR Við skulum til að byrja með, kæra Gabriella, hverfa nokkur ár aftur í tímann og íhuga eilítið hvað gerist í litlu barnshjarta þegar pabbi og mamma skilja. Þegar við erum börn erum við mjög háð foreldrum okkar og ef við finnum að ekki er allt með felldu í framkomu þeirra og samskiptum erum við óafvitandi flest í því aö reyna að milda ástandið með því að reyna að þóknast þeim og reyna jafnframt að uppfylla flestar þeirra kröfur, hvort sem þær í rauninni koma frá þeim eða bara að viö búum þær til fyrir þeirra hönd. Undanfari skilnaðar er alltaf erfiður og á ein- hvern hátt taugatrekkjandi fyrir okkur smáfólk- ið. Við getum ekki áttað okkur á hvers vegna pabbi og mamma geta ekki fellt sig hvort við annað, sérstaklega þegar við sjálf getum auð- veldlega komist af viö þau bæði svo vel fari finnst okkur. Rétt er þó að taka fram að við erum mjög mismunandi sterkt tengd hvoru foreldranna um sig. Það virðist í þínu tilviki vera eins og þú haf- ir verið tilfinningalega háðari föður þínum en undir meiri stjórn mömmu þinnar og þess vegna hangir þú í ófullkomnu sambandi við strákinn sem þú ert með. Væntumþykja og smyrsl á gömul sár er allt annað en ást, elsku- leg. Það rót sem kemur á okkur krakkana við skilnað foreldra okkar er meiri háttar mál. Ef okkur veröur það á á þessum tíma, sem skiln- aðurinn er að ganga í gegn, að vera óþjál eða erfið getum við þess vegna ímyndað okkur að vegna þess hvað við erum erfið höfum við gert þetta stríð þeirra raunverulegt. Það er náttúr- lega algjör grundvallar misskilningur. Öryggis- leysið sem þú talar um, sem afleiðingu af skiln- aði foreldra þinna, er örugglega rétt greining hjá þér. Málið er bara að þú bætir það ekki upp í gegnum aðra og alls ekki hitt kyniö. Það er líka bersýnilegt að þú ert sjálf það klár að þú sérð þetta ef þú slakar aðeins á og lætur eins og þú sért að skoða einhvern annan en þig og þá persónu sem er í sömu eða svipaðri að- stöðu. FULLKOMNUNARÁRÁTTA ÓÆSKILEG Þú talar um að þú sért sérlega óáhugaverð og ófær um að taka sjálfstæðar ákvarðanir. Þetta getur ekki verið, elskan, því þú hefðir aldrei valið að skrifa mér svona einlægt og greindar- legt bréf ef þú værir ekki undir niðri bæði þroskuð og líklega býsna sjálfstæð. Minnimátt- arkenndin er þó að gera þér lífið leitt í augna- blikinu. Ef við reiknum með að þú sért að fara í gegnum svo sem eins og þriðja og kannski fjórða kafla þinnar eigin lífsbókar er ekkert dul- arfullt við að þér hundleiðist. Þú veist það, elskan, að bækureru með mismunandi áhuga- verðum köflum og tímabilum út alla bókina. Hver persóna fær í vöggugjöf óskrifaða bók sem henni ber að leggja metnað sinn í að gera eins áhugaverða aflestrar og hægt er þegar upp er staðið. Viljann til verksins átt þú sjálf því Guð gaf okkur öllum frjálsan vilja. Ef ég ætti að lesa lífsbók þína á endanum bið ég þig vin- samlegast að gleyma ekki að vera leiðinleg, döpur, óviss, óörugg og fúl af og til gegnum þína ágætu bók. Annars verður bókin svo flöt og á annan hátt óeðlileg. Mistök eru nauðsyn til að viö getum lært og þroskast af þeim. Þú virðist aftur á móti núna einungis geta fellt þig við það liðna og þá þau tímabil þegar þú stóðst þig betur heldur en kannski var eðlilegt fyrir lital viðkvæma stelpu eins og þú óneitanlega ert, elskan. Málið er að ekkert okkar er fullkomið sem betur fer. SVEFN OG AUKAKÍLÓ Þegar við viljum sofa af okkur lífið erum við vissulega dálítið þung. Ef við svo í þokkabót örvum okkur með aukabitum og kannski sæl- gæti erum við líka pínulítið þung. Okkur sem þannig er ástatt fyrir skortir flest persónulegan áhuga á okkur sjálfum á þann hátt sem örvar okkur til dáða. Sjálfsást er mjög mikilvæg og fyrsta og eina forsenda þess að geta elskað aðra. Megrunar- kúrar geta verið hættulegir og alls ekki hollir unglingum. Ef þeir eru ekki framkvæmdir með hjálp læknis er hætt við að eitthvað fari úr- skeiðis sem erfitt getur verið að sjá fyrir end- ann á. Aukakíló eru alls ekki það versta sem getur hent okkur því að útlitið er, sem betur fer, ekki mælistika á manngildi okkar. Hitt er svo annað mál að það er ekkert skemmtilegt að fá ekki á sig þær buxur sem við viljum helst eöa þurfa kannski að draga peysuna óþarflega langt niður ef okkur finnst rassinn of stór. Mundu bara, elskan, að fitubollustand er eitthvað sem er hægt að laga. Ef þig vantaði aftur á móti heyrnina væri öllu erfiðara fyrir læknisfræðina að eiga við það. Þó hún sé komin langt. Hvað varðar mikinn svefn og ánægjuna sem honum fylgir þarf slíkt ekki að vera neitt sér- lega dularfullt eða annarlegt. Sumt fólk er til dæmis mjög þungt og slappt í lægðum sem fara yfir landið og þær eru nánast eitt algeng- asta veðurfarið á þessu annars ágæta landi. Ef þú ert ein af þeim sem eru plöguð af slíku er mjög gott fyrir þig að sofa tvisvar á sólarhring, þá á nóttunni og svo aftur á milli svona fimm og átta síðdegis. Þú kemst fljótt aö þvi að þú breytist og færð aukinn þrótt í ofanálag. Ef ég væri þú myndi ég fá mér góðan og nærgætinn sálfræðing til að koma mér út úr fortíðinni, þá sérstaklega skilnaöi foreldra þinna á sínum tíma. Þar hafa greinilega skap- ast röng samskiptatengsl þín við sjálfa þig og Frh. á bls. 49 Frábœr eldavél! HL 66120 5 ólíkar hitunaraðferðir: venjuleg hitun, hitun með blæstri, glóðar- steiking m. blæstri, venjuleg glóðarsteiking og sjálfvirk steiking. Keramíkhelluborð. Rafeindaklukka. s\£ SMITH& NORLAND Nóatúni 4 - Sími 28300 24. TBL.1990 VIKAN 45
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.