Vikan - 29.11.1990, Blaðsíða 63

aöi hana inni svo henni fannst hún vera aö
kafna.
En hún hafði aldrei þorað að rífa sig lausa;
hún vissi ekki hvert hún gæti farið og konur á
hennar aldri áttu ekki um margt að velja. Hún
hafði tekið þann kostinn að flýja inn í draum-
ana og reynt að gleyma um stund. Auglýsing-
in: „Áhugasamt fólk óskast til leiksýninga.
Leikfélagið Melpomene," hafði vísað henni á
hæli þar sem hún gat leitað skjóls gegn búð-
inni, heimilinu og Henrik.
Hún glúpnaði alveg undir háðslegu augna-
ráði hans: Svo frúin hefur fengið sér nýjan hatt!
Við erum bara farin að bera okkur ríkmann-
lega! Ha-ha, en hvað þú lítur asnalega út.
Nú fannst henni það líka. Hvers vegna varð
allt svona lítilfjörlegt og hlægilegt, þegar Henr-
ik leit á það og brosti þessu háðslega brosi?
- Hvað ertu með þarna?
Ósjálfrátt reyndi hún að fela það - það mátti
hann ekki sjá, en hann var búinn að grípa utan
um bláu pappírsrúlluna.
- Slepptu þessu, hvæsti hann gremjulega,
þetta eru þó ekki leyniskjöl ríkisins... Lady
Cynthia, á það að vera þú? Hann bar orðið lady
fram eins og það var stafað (hvað mundi Al-
brechtsen segja um það?). Hún sá hvernig
hann naut þess að kvelja hana.
- Þú ert svei mér falleg lady. Svo breyttist
röddin allt í einu og varð kuldaleg og þrum-
andi: Þú hringir auðvitað og segir að þú verðir
ekki með í þessu.
- Henrik, sagði hún skelfd, það verður
frumsýning á laugardaginn.
- Hún verður þá án þín. Það var engu líkara
en að þessi rauðbirkni, æðaberi maður stækk-
aði þangað til hann virtist fylla herbergið. Hún
sá reiðina og fyrirlitninguna i svip hans. Hún
heyrði ekki lengur hvað hann sagði. Aðeins ein
hugsun komst að: hætta við það...hætta þegar
aðeins voru tveir dagar til frumsýningarinnar.
- Henrik, sagði hún biðjandi, ég get ekki
svikið þau núna.
Hann geiflaði munninn eins og hann ætlaði
að skyrpa einhverju út úr sér. - Vitleysa, ætl-
arðu að gera þig að fífli á þínum aldri? Þú sem
gætir átt fullorðin börn. Hann teygði fram
höfuðið eins og hann ætlaði að stanga hana.
Hún hrökk undan. Þarna kom það? Læknir-
inn hafði þó sagt að hún mundi ekki geta átt
börn eftir að hún missti fóstrið.
- Geturðu ekki notað miðvikudagsfríin þín
betur?
- Nei, nú yrði hún að bera hönd fyrir höfuð
sér. Hún var þó manneskja - ekki þræll. - Þú
spilar billiard, sagði hún.
- Já, en það er skynsamlegur leikur. Ætl-
arðu að hringja?
Hún stirðnaði og langaði til að hljóða: Nei,
Henrik það get ég ekki gert. Þú mátt ekki taka
þetta frá mér líka. Hún skildi ekki, hvernig hún
hafði fengið hugrekki til að segja þetta, en nú
gat hún ekki þagnað: Þú hjálpaðir mér þegar
ég stóð ein uppi eftir að mamma dó, en þú
beygðir mig líka undir vilja þinn - niðurlægðir
mig og gerðir allt, sem mér var einhvers virði,
hlægilegt.
Þessi stóri, feiti maður stóð þarna og starði á
hana. Ekkert varð ráðið af svip hans.
- Ég geri allt fyrir þig, Henrik, hjálpa þér í
búðinni, sé um heimilið, stoppa sokka og bý til
mat, en ég get ekki fórnað öllu lífi mínu fyrir þig
- þú hefur engan rétt til að krefjast þess.
Allt í einu veitti hún því athygli að hún var
komin framhjá honum, framhjá þessu stóra
flikki í jakkafötunum og nú stóð hún í stigan-
um sem lá niður í búðina og sá móta fyrir af-
greiðsluborðinu, kössunum og flöskunum í
myrkrinu niðri. Nú tóku allir þessir gamalkunnu
hlutir á sig aðra mynd; þeir voru orðnir að tákni
þvingunar og óbærilegra leiðinda.
- Hefurðu lokið máli þínu? röddin kom inn-
an úr birtunni að baki hennar.
- Nei, ég hef ekki lokið máli mínu, Henrik,
röddin skalf af hræðslu en orðin brutust fram á
varir hennar. - Nú fer ég og þú skalt ekki reyna
að stöðva mig. Ég ætla að fara - nú ætla ég
að vera með.
Hún staulaðist gegnum myrkrið. Nú var hún
komin að dyrunum og skugginn bak við hana
stækkaði. Hún þreif í hurðina- loksins lét hún
undan og hún fann kalda goluna leika um and-
lit sitt...
Henrik hafði stansað á miðju búðargólfinu.
Þegar hurðin féll að stöfum, fór kippur gegnum
þennan stóra og feita líkama. Allt varð svo
hræðilega tómlegt í kringum hann og í kyrrð-
inni fannst honum hann heyra allt líf sitt falla í
rúst.
En úti í kvöldrökkrinu lyfti grannvaxin kona
höfðinu og gekk áfram, fyrst með hikandi
skrefum en síðan ákveðin. Hún var öll í upp-
námi, nútíð og fortíð runnu saman og framtíðin
var henni hulin, en hún var viss um eitt: nú
gæti hún leikið lady Cynthiu.
IILSANDER
Feel i ng Man
24. TBL.1990 VIKAN 63