Vikan


Vikan - 29.11.1990, Síða 63

Vikan - 29.11.1990, Síða 63
aöi hana inni svo henni fannst hún vera aö kafna. En hún hafði aldrei þorað að rífa sig lausa; hún vissi ekki hvert hún gæti farið og konur á hennar aldri áttu ekki um margt að velja. Hún hafði tekið þann kostinn að flýja inn í draum- ana og reynt að gleyma um stund. Auglýsing- in: „Áhugasamt fólk óskast til leiksýninga. Leikfélagið Melpomene," hafði vísað henni á hæli þar sem hún gat leitað skjóls gegn búð- inni, heimilinu og Henrik. Hún glúpnaði alveg undir háðslegu augna- ráði hans: Svo frúin hefur fengið sér nýjan hatt! Við erum bara farin að bera okkur ríkmann- lega! Ha-ha, en hvað þú lítur asnalega út. Nú fannst henni það líka. Hvers vegna varð allt svona lítilfjörlegt og hlægilegt, þegar Henr- ik leit á það og brosti þessu háðslega brosi? - Hvað ertu með þarna? Ósjálfrátt reyndi hún að fela það - það mátti hann ekki sjá, en hann var búinn að grípa utan um bláu pappírsrúlluna. - Slepptu þessu, hvæsti hann gremjulega, þetta eru þó ekki leyniskjöl ríkisins... Lady Cynthia, á það að vera þú? Hann bar orðið lady fram eins og það var stafað (hvað mundi Al- brechtsen segja um það?). Hún sá hvernig hann naut þess að kvelja hana. - Þú ert svei mér falleg lady. Svo breyttist röddin allt í einu og varð kuldaleg og þrum- andi: Þú hringir auðvitað og segir að þú verðir ekki með í þessu. - Henrik, sagði hún skelfd, það verður frumsýning á laugardaginn. - Hún verður þá án þín. Það var engu líkara en að þessi rauðbirkni, æðaberi maður stækk- aði þangað til hann virtist fylla herbergið. Hún sá reiðina og fyrirlitninguna i svip hans. Hún heyrði ekki lengur hvað hann sagði. Aðeins ein hugsun komst að: hætta við það...hætta þegar aðeins voru tveir dagar til frumsýningarinnar. - Henrik, sagði hún biðjandi, ég get ekki svikið þau núna. Hann geiflaði munninn eins og hann ætlaði að skyrpa einhverju út úr sér. - Vitleysa, ætl- arðu að gera þig að fífli á þínum aldri? Þú sem gætir átt fullorðin börn. Hann teygði fram höfuðið eins og hann ætlaði að stanga hana. Hún hrökk undan. Þarna kom það? Læknir- inn hafði þó sagt að hún mundi ekki geta átt börn eftir að hún missti fóstrið. - Geturðu ekki notað miðvikudagsfríin þín betur? - Nei, nú yrði hún að bera hönd fyrir höfuð sér. Hún var þó manneskja - ekki þræll. - Þú spilar billiard, sagði hún. - Já, en það er skynsamlegur leikur. Ætl- arðu að hringja? Hún stirðnaði og langaði til að hljóða: Nei, Henrik það get ég ekki gert. Þú mátt ekki taka þetta frá mér líka. Hún skildi ekki, hvernig hún hafði fengið hugrekki til að segja þetta, en nú gat hún ekki þagnað: Þú hjálpaðir mér þegar ég stóð ein uppi eftir að mamma dó, en þú beygðir mig líka undir vilja þinn - niðurlægðir mig og gerðir allt, sem mér var einhvers virði, hlægilegt. Þessi stóri, feiti maður stóð þarna og starði á hana. Ekkert varð ráðið af svip hans. - Ég geri allt fyrir þig, Henrik, hjálpa þér í búðinni, sé um heimilið, stoppa sokka og bý til mat, en ég get ekki fórnað öllu lífi mínu fyrir þig - þú hefur engan rétt til að krefjast þess. Allt í einu veitti hún því athygli að hún var komin framhjá honum, framhjá þessu stóra flikki í jakkafötunum og nú stóð hún í stigan- um sem lá niður í búðina og sá móta fyrir af- greiðsluborðinu, kössunum og flöskunum í myrkrinu niðri. Nú tóku allir þessir gamalkunnu hlutir á sig aðra mynd; þeir voru orðnir að tákni þvingunar og óbærilegra leiðinda. - Hefurðu lokið máli þínu? röddin kom inn- an úr birtunni að baki hennar. - Nei, ég hef ekki lokið máli mínu, Henrik, röddin skalf af hræðslu en orðin brutust fram á varir hennar. - Nú fer ég og þú skalt ekki reyna að stöðva mig. Ég ætla að fara - nú ætla ég að vera með. Hún staulaðist gegnum myrkrið. Nú var hún komin að dyrunum og skugginn bak við hana stækkaði. Hún þreif í hurðina- loksins lét hún undan og hún fann kalda goluna leika um and- lit sitt... Henrik hafði stansað á miðju búðargólfinu. Þegar hurðin féll að stöfum, fór kippur gegnum þennan stóra og feita líkama. Allt varð svo hræðilega tómlegt í kringum hann og í kyrrð- inni fannst honum hann heyra allt líf sitt falla í rúst. En úti í kvöldrökkrinu lyfti grannvaxin kona höfðinu og gekk áfram, fyrst með hikandi skrefum en síðan ákveðin. Hún var öll í upp- námi, nútíð og fortíð runnu saman og framtíðin var henni hulin, en hún var viss um eitt: nú gæti hún leikið lady Cynthiu. IILSANDER Feel i ng Man 24. TBL.1990 VIKAN 63
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84

x

Vikan

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.