Vikan - 01.12.1938, Side 12

r
VIKAN
Nr. 3, 1938
Laun heimsins eru vanpakklæti.
Gissur gullrass: 35g' ætla að bíða svolítið, því
sendiferðir. Ef ekki er sent eins og ég veit það af eigin reynslu, að bær hafa
beðið var um, verður allri skömminni gleymt helmingnum, og þá kalla þær á mig
skellt á mig, ef ég þekki ykkur rétt.- --**- -aftur. Það kæri ég mig ekkert um. Heldur vil
ég bíða hér rólegur dálitla stund!
Rasmína (uppi): Segðu henni, að kjólinn
verði samt að vera búinn á tilteknum tíma!
Heyrðu — komdu annars upp aftur!
Gissur gullrass: Auðvitað hefir hún gleymt
heilmiklu enn. Skyldi ekki glaðna yfir henni,
þegar hún sér, að ég stend hér og bíð! Hún
kann vanalega betur við að láta mig bíða
eftir sér.
Rasmína (uppi): Gissur! Þú ert vonandi
ekki farinn? Við gleymdum dálitlu!
Gissur gullrass: Datt mér ekki i hug!
Rasmina: Þú verður að koma við hjá frú
og segja henni, að mér sé ómögu-
fund
niður á skrifstofu!
Rasmína: Bíddu svolítið! Við Erla vorum að skrifa
lista yfir ýmislegt, sem við þurfum að fá úr bænum.
Þú verður að leggja hann inn í leiðinni.
Rasmína: Gissur, þú \®fðtir að koma við
hjá gullsmiðnum, og vita, hvort búið er að
gera við lásinn á hálsbandinu minu. Þú átt
hvort sem er leið þar um.
Gissur gullrass: Já, ef ég fer þá nokkuð!
Gissur gullrass: Nú er ég hvort sem er orð-
inn of seinn á fundinn, svo að það gerir ekkert
til, þó að ég taki þessu rólega. En það eru
engir smámunir, sem maður verður að þola,
til að geðjast Rasmínu!
Rasmína: Hvað er þetta. Ertu ekki farinn?
Gissur gullrass: Ég er að bíða, ef þú skyld -
ir hafa gleymt einhverju.
Rasmína: Ég. — Gleymt! Ég, sem aldrei
gleymi neinu! Ætli það sé ekki það, að þú
nennir ekki að fara, húðarselurinn þinn!
Rasmína: Héma er annar listi, en þú verður
að koma með það heim sjálfur, — mundu það!
Erla: Þú verður líka að koma með konfekt,
því það er boð hjá mér í kvöld!
Gissur gullrass: Rasmína og Erla fara báð-
ar út á hverjum degi til að verzla og samt
geta þær verið að kvelja mig, vesalinginn,
með þessu bölvuðu ekkisen tildri og glingri!