Vikan - 23.02.1939, Síða 12

12
VIK A N
Nr. 8, 1939
Gissur verður húsbóndi á sínu heimili.
Frú Mús:
þegar menn eru vondir við konur sinar, —
en ef Gissur væri það, þætti mér það bara
betra!
Hr. Stubbur: Það þætti mér líka!
Frú Brenglon: Að hugsa sér, að Gissur
skuli geta búið með þessu skassi!
Frú Brellan: Já, þetta er eins og ijón!
Frú Skvettan: Þetta er algjörlega ómögu-
leg kona!
Gissur gullrass: Nú-já, svo að fólk fyrir-
lítur mig, af því að ég læt Rasmínu sýna
mér ósvífni! Það uppnefnir mig — og það
hefir ástæðu til þess. En þetta skal breytast!
Gissur gullrass: Hvar er mamma þín?
Erla: Inni í stofu! En hafðu ekki svona
hátt, hún verður bálreið!
Gissur gullrass: Mér er alveg sama!
Hr. Skvettan: Það eru allir að tala um
yður, hr. Gissur!
Hr. Brellan: Það skilur enginn í því, hvern-
ig þér getið sætt yður við þá meðferð, sem
konan yðar beitir yður!
Rasmina: Gissur minn, reyndu að stilla
Þig!
Gissur gullrass: Já, ef mér sýnist! En
framvegis er það ég, sem ræð öllu hér!
Rasmina: Ég verð að fá að ráða einhverju!
Gissur gullrass: Engu! Héðan í frá skal
allt dansa eftir minu höfði. Nú ræður þú
engu lengur, ef þú getur skilið það!
Frú Dyrgja: Notið þér bara kökukeflið!
Þreif hann það af yður og kastaði því í yður ?
Konurnar: Það ætti að skjóta þennan
mannhund!
Gissur gullrass: Þekkið þér mig ekki, frú
Tomsen ?
Frú Tomsen: Nei, við þekkjum enga dóna,
sem misþyrma konum sinum!
Hr. Tomsen: Við fyrirlítum þá!
Rasmína: Ó, kæra frú Dyrgja, maðurinn
minn er svo vondur við mig! Hann vill ekkert
fyrir mig gera! Eg ætlaði að kaupa mér
kápu, en hann neitar að borga hana!
Gissur gullrass: Eg ér hreykinn af sjálfum
mér! Nú skal enginn fá að fyrirlíta mig og
segja, að ég ráði engu, þvi að 'nú er það
enginn annar en ég, sem er húsbóndi á mínu
heimili!
Hr. Gribban: Hann er orðinn húsbóndi á
sinu heimili þessi!
Frú Gribban: Dirfstu ekki að tala við
hann!
Frú Sveinsen: Aumingja konan!
i-z*msaam