Vikan - 23.02.1939, Blaðsíða 13

Ég missti manninn minn í vorhreingemingunum i fyrra.
Það væri óheppilegt fyrir frúna, ef hún fyndi hann núna,
þar sem hún hefir gift sig aftur.
i
<
Lögregluþjónninn: Það er stranglega bannað að fara
með hunda inn í kirkjugarðinn, kona góð.
Konan: En góði maður, Fido er grafhundur.
— Pétur, getur þú nefnt mér Jæja, nú verðum við að skilja, Manga
eitt af stærstu fjöllum heims- mín, en ef þú giftir þig aftur, viltu þá
ins? lofa mér því að giftast Grimi skósmið,
— Já, hvert þeirra? því að hann er 'svo góður maður.
Æ, vertu nú ekki að þessu Pési minn,
við' Grímur emm fyrir löngu búin að
ákveða það.
Heyrðu, hvers vegna eru Hansen og
frú í frönskutímum ?
Þau hafa tekið að sér franskt bam, og
vilja skilja það, þegar það fer að tala.
Ó, María mín, mikil skelf-
ingar ósköp ertu orðin mjó!