Vikan - 23.02.1939, Qupperneq 23

Nr. 8, 1939
VIKAN
23

SKIPAMÖTOR
12/150 hesta, 1 og 2 Cyl.
TRILLUBÁTAMÓTOR
8/10 hesta, 1 Cyl.
TRILLUBÁTAMÓTOR
16/20 hesta, 2 Cyl.
íslendingar kaupa árlega varahluti í mótora fyrir um 14 MILLJÓN KRÓNA.
Eftir þeirri reynslu, sem fengin er hér af ROLINDERS mætti sennilega SPARA
HELMING ÞESSA FJÁR, ef hér væru eingöngu BOLINDERS-mótorar.
RDLINDERS
er gangviss, sparneytinn og endingin framúrskarandi.
er rétti mótorinn.
Leitið upplýsinga hjá
Magnúsi Kjaran
Umboðsmanni
«©©©©©©©©§©©©©©©©©§©©&©©©©©©©©©©©§©©©©&§©©©©©©« ©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©^©©©^^^^©©©©©©©©©©©
Kusa „veðurfræðingur“.
Hinn frægi veðurspámaður prófessor
Fald í Þýzkalandi fékk sér einu sinni
leiguvagn og ók út í sveit. Nú varð hann
þyrstur á leiðinni og stanzaði því við veit-
ingakrá, fór inn og keypti sér ölkollu.
Veitingakonan færði honum sjálf ölið, en
þekkti ekki prófessorinn. Þau hefja svo
samræðu á þessa leið:
Prófessorinn: — Það er fagurt veður
í dag.
Veitingakonan: — Já, svo er það, herra
minn, en það stendur víst ekki lengi.
Prófessorinn: — Jú, það helzt lengi,
yður skjátlast víst.
Veitingakonan: — Nei, vissulega ekki.
Ég er viss um, að það stendur skammt.
Prófessorinn: — Nú, stendur það þá í
almanakinu ?
Veitingakonan: — Nei.
Prófessorinn: — Hefir þá prófessor
Falb spáð slæmu veðri?
Veitingakonan: — Hann Falb! Nei, —
hann veit nú aldrei neitt, hvernig veðrið
verður.
Prófessorinn: — Svo-o, ekki það. En af
hverju vitið þér fyrir víst, kona góð, að
það komi rigning í dag?
Veitingakonan: — Fyrst þér endilega
viljið vita það, þá skal ég segja yður, að
ég á kú, og þegar kusa mín nuddar tort-
unni upp við vegginn, þá bregst aldrei að
kemur rigning.
Prófessorinn: — Já, einmitt það! Gjörið
þér svo vel, hérna eru peningarnir fyrir
ölið.
Ekki hafði prófessorinn ekið langt frá
veitingakránni, er hellirigning skall á. Þá
leit ökumaðurinn um öxl til prófessorsins
og sagði:
— Það lítur helzt út fyrir, að kýrin
kerlingarinnar hafi meira vit í tortunni,
hvað veðrið snertir, heldur en þessi bless-
aður prófessor Falb í höfðinu.
W. C.
Frú ein í Danmörku hafði fengið þá
ráðleggingu hjá lækni sínum að fara til
baðstaðar í Þýzkalandi og dvelja þar eitt-
hvað sér til heilsubótar.
Frúin skrifar svo stjórn heilsuhælisins
og biður um ýmsar upplýsingar. Hún fær
svar um hæl með greinilegum upplýsing-
um um allt, sem hún hafði spurt um. En
nú man hún eftir því, að hún hefir alveg
gleymt að spyrjast fyrir um, hvernig hagi
þar til um W. C. — Hún skrifar því undir
eins annað bréf viðvíkjandi þessu.
Þegar stjóm baðstaðarins fær bréfið,
skilur hún skammstöfunina W. C. þannig,
að frúin sé að spyrjast fyrir um „Wald
Capelle“, sem er skemmtistaður í grend
við baðstaðinn.
Og fær nú frúin svohljóðandi svar-
bréf:
Háttvirta frú!
Sem svar við heiðraðri fyrirspurn yðar
látum vér yður hér með vita, að W. C. er
svo sem hálftíma gang frá baðstaðnum og
í miðjum furuskógi, sem þar er. Vér get-
um gefið því hin beztu meðmæli vor og
hrós, sökum þess, hve landslag og útsýni
er þar fagurt. Aðgang að W. C. er hægt
að fá þrisvar í viku, nefnilega þriðjudaga,
föstudaga og sunnudaga. Loft'ið er næsta
hreint og skógarilmurinn yfirgnæfir. Vér
ráðleggjum yður að fara þangað alltaf á
sunnudögum, því þá er leikið undir af 25
manna hljómsveit við hvaðeina, sem fram
fer. Þá koma þarna líka liðsforingjar úr
hermannaskóla, sem er þar nálægt, og
taka þátt í þessum þjóðlegu athöfnum,
sem þama fara fram. Þarna verður því
mjög fjölmennt á heimsóknardögum, en
þér getið verið alveg óhrædd, kæra frú,
því þama eru sæti fyrir 600, og stæði fyrir
50 manns.
Frúnni þótti miður, að ekki skyldi vera
daglegur aðgangur að W. C. Hún fór þó
til baðstaðarins, en hún hafði kolluna sína
með sér til vara.
*
Páll litli: Hvað er ekkjumaður?
Anna litla: Það er sjálfsagt maður, sem
er giftur ekkju.