Vikan - 31.08.1939, Blaðsíða 13

Nr. 35, 1939
VIKAN
13
Vamban skipstjóri á veiðum.
Pinni: Ég hnýti færið saman undir bryggjunni.
Binni: Ja-há, nú skil ég. Pabbi er að koma.
Vamban: Indæll matur -— ágætur vindill — og síðan að fiska!
Binni: Hana, þar eru sildimar komnar á færið. Hvað eigum við nú
að gera?
Pinni: Gabba pabba, þegar hann fer að veiða.
j fj} --r ||1
11 * pWvJ »váurT~') i 111
KC” NL! 1 iV 1|
Vamban: Ha? Fiskar á bryggjunni. Það hlýtur einhver að hafa
gleymt þeim.
Kalli: Heyrðu, Milla, farðu heim og sæktu reipi. Ég ætla að gera
dálítið.
Vamban: Það er naumast það fiskast. En hvað þetta er skrítið!
Milla: Hér er reipið, Kalli. Heldurðu, að það sé ekki bezt fyrir þig
að vera ekkert að skipta þér af þessu?
Vamban: Þessu hlýtur nú að vera lokið. Ég er orðinn dauðuppgefinn.
Milla: Hvað skyldi Kalli ætla að gera. Hann bindur reipið við færi
skipstjórans.
Vamban: Nei, nú fer mér að hætta að standa á sama. Ég gæti sett
upp síldarverksmiðju með þessum ósköpum.
Milla: A-ha! Kalli ætlar að setja lykkjuna utan um fætuma á Binna
og Pinna-------
Kalli: Ég kom lykkjunni utan um þá báða.
kippir skipstjórinn þeim í vatnið.
Hana, þá er þessu lokið. Er þetta
hvalur? .........
Vamban: Þið? Þið hafið gabbað mig,.óþokk-
arnir.
Kalli: Blessaðir gefið þér þessum marhnút-
•um líf. Það .borðar, þá hvort seni er enginn.
r
Vamban: Hér megið þið dúsa, þar til þið
hafið dregið'færið riíu þúsund sinnum:
KJalli: Það liggur svo dæmalaust ljómandi ái
;mér,:mér líkar svo yej, hvemig heímurinn er..