Vikan - 31.08.1939, Blaðsíða 22

22
V IK A N
Nr. 35, 1939
Nokkrir menn voru staddir á gatnamót-
um Pósthússtrætis og Austurstrætis, við
Reykjavíkur Apótek, en það horn hefir
stundum verið nefnt ,,splæs“-hornið. Meðal
annarra ágætismanna, er þar voru staddir,
var Páll Skúlason ritstjóri og Carl D.
Tuliníus forstjóri. Kemur þar og aðvífandi
Kristján Kristjánsson, söngvari, sem þá
var nýkominn ofan úr Borgarfirði frá því
að syngja þar á skemmtun. Páll ávarpar
Kristján og segir: — Þarna ert þú kom-
inn úr Borgarfirðinum frá því að þreyta
þar söng og áheyrendur, — og tók Kristján
því vel.
En það er af Carli að segja, að hann
gengur til skrifstofu sinnar og hefir þar
orð á fyndni Páls, en í útgáfu Carls var
sagan þannig:
— Þarna ert þú þá kominn úr Borgar-
firðinum frá því að heyja þar söng og
áheyrendur!
*
Sigurður Draumland heitir maður á
Akureyri. Hann fæst við skáldskap og rit-
störf og er ekki með öllu óþekktur norður
þar. En frægastur mun hann vera fyrir
brellur sínar ýmsar.
1 vetur, sem leið, sendi hann pósthúsinu
geysistórt bréf. Þegar búið var að opna
þetta gríðarstóra umslag, kom í ljós ann-
að umslag þar innan í, lítið eitt minna.
Þegar það var opnað kom enn umslag í
Ijós. Þannig gekk koll af kolli, unz síðast
var eftir örsmátt umslag. Þegar það hafði
verið opnað kom í Ijós agnarsmár miði, og
var á hann ritað með smágerðri snarhönd:
— Þetta borgaði sig ekki.
*
Ölafur Lárusson, nú starfsmaður hjá
Sambandi ísl. samvinnufélaga, var áður
kaupfélagsstjóri á Skagaströnd. Hann er
maður hæglátur en orðheppinn. Eitt haust
tók hann tali viðskiptamann einn, er var
all-skuldugur, og spurði hann, hvað mikið
hann gæti borgað inn á skuldina. Maður-
inn lét lítið yfir því, en kvaðst þó myndi
koma með 5—6 gærur.
— Já, það getur verið gott að fá gær-
urnar, segir Ólafur, — en hvernig er það
þá með skrokkana? Ætlarðu kannske að
setja þá á?
#
Um síðastliðna helgi fór starfsfólk Isa-
foldarprentsmiðju í berjaferð og skyldi
ferðakostnaður verða 10 krónur á mann.
Sveinn Ásmundsson heitir handsetjari einn
í Isafold, og á laugardagsmorguninn var
hann spurður, hvort hann ætlaði ekki að
fara í berjaferðina, en hann svaraði:
— Nei, ég vil heldur kaupa mér ber
fyrir 10 krónurnar og spara mér fylliríið!
Guðlaugur Bjarnason
frá Ciljuni, fimmtugur.
f-\ann 18. þ. m. átti Guðlaugur Bjarna-
son, bílstjóri, frá Giljum, 50 ára af-
mæli. Einnig á hann á þessu ári 20 ára
starfsafmæli sem bílstjóri. Um margra ára
skeið var hann í póstferðum, með Hansi
heitnum pósti, austur yfir fjall, bæði á
meðan hestar voru notaðir til þeirra ferða
og eftir að bílarnir komu til sögunnar. Er
hann síðan mörgum að góðu kunnur. Þegar
„Kaupfélagið Þór“, á Rangárvöllum, var
stofnað réðist Guðlaugur í þjónustu þess
og hefir hann verið starfandi þar síðan.
Þótt hann sé einn þeirra manna, sem
lengst eru búnir að stjórna bílum á íslenzk-
um vegum, hefir aldrei hent hann neitt
slys. Slíkt má ef til vill teljast heppni, en
hitt er og víst, að fáir munu gætnari og
öruggari í starfi sínu en hann. Enda er
Guðlaugur stilltur maður og prúður. Hann
er tryggur sínum vinum og trúr sínum
skyldum. Áreiðanlegheitum hans í öllu er
við brugðið. Hann má í engu vamm sitt
vita og vill öllum vel gera, þeim, er til hans
leita. Með prúðmennsku sinni, drengilegri
framkomu og áreiðanlegheitum í öllum sín-
um störfum, hefir Guðlaugur áunnið sér
traust og virðingu allra þeirra, er hann
þekkja. Margir munu því verða til þess
að senda honum hlýjar kveðjur, er hann
nú byrjar sjötta tug æfi sinnar, með þökk
fyrir vel unnin störf og óskum um góða
framtíð.
Menn, eins og Guðlaugur Bjarnason,
mega alls staðar koma og alls staðar vera.
Þeir eru alltaf prýði sinnar stéttar og
sinnar þjóðar, hvort sem staða þeirra er
há eða lág. R. J.
er þvottasápa nútímans.
„Arfur Islendinga"
Prófessor Sigurdur Nordal
sér um útgáfuna.
D ókaútgáfufélagið „Mál og menning"
hefir ákveðið að gefa út merkilegt rit-
verk um land og þjóð fyrir 1943. Á rit
þetta að nefnast: Arfur Islendinga. Rit-
stjóri að útgáfu þessari hefir verið ráð-
inn hinn ágæti vísindamaður, prófessor
Sigurður Nordal. En sem meðstarfsmenn
sína hefir hann valið Árna Friðriksson,
fiskifræðing, Hákon Bjarnason, skógrækt-
arstjóra, Sigurð Þórarinsson, jarðfræðing
og dr. phil. Þorkel Jóhannesson.
Ritverk þetta verður í fimm bindum,
hvert á stærð við bókina um Vatnajökul,
sem félagið gaf út, og mörgum er kunn.
„Mál og menning" hefir þegar unnið
þrekvirki í bókmenntum hér á landi, og
eru bækur þess svo vinsælar, að þær koma
út í stærri upplögum en títt er á öðrum
forlögum í landinu. Þess vegna er félaginu
auðið að gefa út ódýrar bækur.
Það mun sjaldgæft, hér á landi, að ein-
staklingar leggi fram af frjálsum vilja
þúsund krónur til að styrkja bókaútgáfu,
eins og átt hefir sér stað við undirbúning
að úútgáfu þessarar nýju menningarsögu,
sem bókgefnir og menntaðir Islendingar
munu bíða með óþreyju að komi út. Nöfn
þeirra fimm manna, sem annast munu rit-
stjórn hins væntanlega ritverks eru þjóð-
inni trygging fyrir því, að vel verði til
verksins vandað.
Feitur maður ruddist með feita konu
sína inn í miðjan bekk, þegar sýning var
hafin. Þau skimuðu bæði í kringum sig og
hvísluðust á. — Síðan beygði maðurinn sig
niður að einum áhorfandanum og spurði:
— Steig ég ofan á yður áður, þegar ég
fór út?
Áhorfandinn (bálreiður): Já, þér gerðuð
það.
Maðurinn: Allt í lagi! Jóhanna, við er-
um á réttum stað.
Maður, sem hikar, er glataður. Sömu-
leiðis kona, sem hikar ekki.