Vikan - 12.09.1940, Blaðsíða 5

VIKAN, nr. 37, 1940
5
rlÖLL Framtíðarinnar.
Jack London ræðst í að byggja stórhýsi, sem á að standa í
aldaraðir, og afkomendur hans eiga að búa í, — en hann varð
aftur fyrir vonbrigðum, Charmian fæddi honum dóttur, sem
aðeins lifði í þrjá daga.
Jack London náði brátt aftur sínum
fyrri vinsældum, og samtímis fékk
hann þær gleðifregnir, að Charmian
ætti von á barni. Það varð honum hvatn-
ing til að gera enn einn af sínum stóru
draumum að veruleika. Hann fór að undir-
búa byggingu á húsinu, sem hann ætlaði
að búa í það sem eftir var ævinnar. Stað
fyrir það hafði hann valið í fallegu dal-
verpi á Hills Ranch, umgirt vínekrum,
plómu- og manzanitatrjám. I húsinu átti
að vera rúm fyrir einkabókasafn hans, sem
var 4000 bindi, fyrir heila hlaða af hvít-
um pappaöskjum, þar sem hann geymdi
stjórnarskýrslur, pólitísk skjöl, blaðaúr-
klippur, nöfn, lýsingar á þjóðsiðum og
mállýzkum, ásamt kvæðum þeim, sem
hann stöðugt batt inn í rauðar kápur. Þar
átti líka að vera rúm fyrir bréfamöppur
hans, sem voru fullar af verzlunarbréfum
og einkabréfum, fyrir þrjátíu háa hlaða
af svörtum kössum, sem hann geymdi í
minjagripi frá flökkulífi sínu, frá Alaska,
Kóreu og Suðurhafseyjunum, og þar sem
hann geymdi líka öll leikföngin sín, gátur,
spil, vatnsbyssur, slegna peninga, sem
voru eins báðu megin, og önnur leikföng.
Hann ætlaði að hafa stórt leikherbergi í
kjallaranum, aðeins fyrir karlmenn, enn-
fremur fallegt hljómlistaherbergi, þar sem
Charmian og hinir mörgu söngelsku vinir
þeirra gátu spilað og sungið, borðstofu,
þar sem fimmtíu manns gátu setið að
borðum, svefnherbergi handa sjálfum hon-
um, þiljað með rauðvið með haganlega út-
búnu náttborði við höfðalagið, þar sem
hægt var að koma fyrir öllu því, sem
Nakata birgði húsbóndann upp með fyrir
nóttina. Þar gæti hann loksins fengið við-
unandi vinnustofu með innbyggðum hljóð-
ritara og rúmi fyrir einkaritara.
Indíánar Alaska höfðu kallað hinn sig-
ursæla, hvíta mann „Úlf“, og það orð hafði
haft mikla þýðingu fyrir Jack, því að hann
skoðaði sjálfan sig alltaf sem hinn sigur-
sæla úlf. Hann notaði það í bókaheitum
eins og í ,,Úlfhundurinn“ og „Úlfur Lar-
sen“, og sjálfur skrifaði hann oft „Úlfur“
undir bréf til nánustu vina sinna, og nú
var hann að byggja „Úlfahús“ hins mikla
hvíta höfðingja. Hann vonaði heitt, að
Charmian fæddi honum son, svo að hann
gæti orðið forfaðir að mikilli ætt, sem um
aldir sæti á hinu mikla óðali „Úlfahúsinu".
Það átti að verða fallegasta og sérkenni-
legasta heimilið í Ameríku. Húsið átti að
byggja úr hinum stóru, rauðu steinum,
sem svo mikið var til af í Mánadalnum. Hin
þúsund ára gömlu, kanadísku rauðtré áttu
að vera innviðurinn. Hann fékk húsameist-
ara frá San Francisco, og í Santa Rosa
fann hann ítalskan múrara, Forni að nafni,
sem hann réði til sín til að sjá um bygging-
una. Hvern stein í húsið átti að þvo og
bursta með stálbursta, það átti að nota
meira sement og minna kalk, svo að vegg-
irnir gætu staðið til eilífðar. Einn af verka-
mönnunum gerði ekkert annað en að sjá
um, að veggirnir væru votir, svo að steyp-
an þornaði ekki of fljótt; tvöf öld og sums
staðar þreföld gólf áttu að vera á milli
hæðanna. Innveggirnir áttu að vera úr
timbri, og kopar í öllum þakrennum og
rörum.
Einstaklingshyggjan, sem var sterkur
þáttur í eðli hans, krafðist þess, að húsið
hans yrði stærsta höll Norður-Ameríku.
Hinn sósíalistiski hugsunarháttur hans
sýndi sig í því, að hann vildi borga verka-
mönnum sínum góð laun og láta innrétta
helming af herbergjum hússins sem gesta-
herbergi. Hann lét Forni setja þrjátíu
menn í vinnu við húsið.
Vorið 1910 bauð hann Elizu London
Shephard stjúpsystur sinni til sín og fékk
hana til að standa fyrir búskapnum. Frú
Shephard var fjörutíu og þriggja ára og
nýskilin við mann sinn. Hún hafði orðið
að þola mikið mótlæti síðan hún yfirgaf
heimili Johns London í Livermore. En hún
hafði ekkert breytzt. Dugnaður hennar var
sá sami, og tryggð hennar við Jack hafði
haldizt óbreytt í öll þessi ár. Hún elskaði
hann eins og sinn eiginn son.
Skömmu eftir að hún hafði tekið við
bústjórninni, keypti Jack vínekrur Koh-
lers, sem Ninetta Eames hafði svo oft
hvatt hann til, þegar hann var í ferð sinni
með „Snarken", og torveldaði með því
mjög starfið fyrir Elizu. Ekrurnar kost-
uðu 30,000 dollara, en þá átti hann alls
ekki til, því að „Úlfahúsið" var í smiðum
og átti samkvæmt útreikningum að kosta
30,000 dollara. Enga skynsamlega skýr-
ingu er hægt að gefa á þessum kaupum.
Jack London langaði til þess — og þá
gerði hann það.
Charmian fór til Oakland til að búa sig
undir fæðingu barnsins. Jack lét hóp
verkamanna ganga í að gera reiðveg, sem
átti að liggja um jarðir hans og heim að
„Úlfahúsinu“. Það átti að koma Charmian
að óvörum, þegar hún kæmi heim með son-
inn, því að í þetta skipti var hann viss
um, að hann mundi eignast son. Hann
dreymdi um þá stóru stund, þegar hann
gæti sett son sinn á hestbak og riðið við
hlið hans um þær 800 tunnur lands, sem
hann átti að erfa í framtíðinni.
Þann 19. júní fæddi Charmian dóttur,'
Jack hafði yndi af að aka með Charmian langarleiðir i vagni, stundum með fjórum hesturn fyrir.