Vikan - 12.09.1940, Blaðsíða 9

I
— Svo þú segist hafa getað gifzt stúlku, sem var milljónaeigandi ? Því
gerðirðu það ekki?
— Einn daginn komst ég að því, að hún kunni ekkí að búa til mat.
— Vertu nú ekki að gorta meira af hugrekki þínu. Þegar ræningj-
amir sögðu: Upp með hendurnar, þá gegndirðu undir eins.
— Já, en ég kreppti hnefana.
Móðirin: — Hvað fenguð þið með súkkulaðinu
í afmælisveizlunni ? — Sonurinn: — Eplaköku.
En það var búið að taka eplin úr henni.
Það var fyrsti dagur litla drengsins í skólan-
um. — Seztu hérna við dyrnar, drengur minn,
fyrst um sinn. .Þegar allir voru farnir, sá kenn-
arinn, að drengurinn hafði setið eftir og spurði,
hvers vegna hann sæti þama enn. •—- Eg er að
bíða eftir því, að „fyrst um sinn“ sé búið, svar-
aði drengurinn.
AaJJl
mik'll friðarvinur.
— Dr. Petersen borðar með okkur í dag. Hann er
Eigum við ekki að semja vopnahlé á meðan?
— Þjónn! Látið þér mig hafa hálfsteikta kóte-
lettu, hráar kartöflur, sanga sósu, dálítið af
brauði frá því í hinni vikunni, nokkra sokka t.il
þess að stoppa í og setjið útvarpið í samband —
það sækir á mig svo mikil heimþrá.