Vikan - 31.10.1940, Blaðsíða 9

Kennarinn: „Hvað
er hræsnari?"
Nemandinn: „Það
er drengur, sem kem-
ur brosandi í skólann.“
„Hvað átti ég að gera? — ekki gat ég skilið
börnin ein eftir heima."
Annar flutningsmaðurinn:
„Við verðum að hjálpast að
með þetta. Þú getur tekið
stóra mahognískápinn — ég
skal taka ábyrgðina."
„Eg var á sínum tíma að-
stoðarmaður hjá villidýraveiði-
manni.“
„Blóm frá ónafngreindum
aðdáenda, ungfrú Elsa.“
„Nagar þú neglurnar?" — „Ne-ei.“
— „Það ættirðu að gera.“ — Því þá
það ? — „Jú, því að þá gefur pabbi
þinn þér eitthvað til þess að þú hætt-
ir því.“
„Vinnan er aðalsmerki mannsins,
segið þér, en hvers vegna vinnið þér
þá ekki?“
„Ég er fæddur aðalsmaður.“
Ellen: „Ef ég giftist nokkurn tíma, þá verður
það að minnsta kosti ekki raanni, sem hrýtur.“
Móðirin: „En hvernig ætlarðu að komast að því
fyrir fram, góða Ellen?“