Vikan - 18.12.1993, Page 39

kennarar í hættu vegna
° starfa sinna við skóla sem
þennan og varúðarráðstaf-
anir eru í samræmi við það.
„Það er hættulegt fyrir alla
að kenna í þessu hverfi.
Tveir þriöju hlutar af kennur-
unum eru lika þjálfaöir sem
lögreglufólk, auk þess að
vera kennarar. Allir kennar-
ar, sem starfa við skóla eins
og þennan, hafa mjög stífar
umgengnisreglur við nem-
endurna. Þeir passa sig til
dæmis á að fara ekki of
langt frá dyrunum og hafa
þær ætíð opnar meðan á
kennslu stendur. Maður snýr
heldur aldrei baki í nemend-
ur þegar maður skrifar á töfl-
una. Þetta eru nauðsynlegar
öryggisreglur," segir Hafdís.
Þegar Hafdís fór að leita
eftir annarri vinnu vakti það
sérstaka athygli skólastjór-
ans, sem hún ræddi við, að
hún hafði ekki hætt á miðju
ári sem kennari í Oakland.
Án þess að ég segði nokkuö
sagði hann: „Ég viröi það og
ég tek eftir því að þú hélst út
árið.“
Reynslan í Oakland og
þrautseigjan við að halda út
dvölina þar urðu þannig
meðal bestu meðmæla Haf-
dísar þegar hún sótti um nýtt
starf. Nú kennir hún ( einni af
útborgum Los Angeles, við
South Bay Junior Academy
sem er skóli fyrir krakka upp
í 8 bekk.
„Það er allt öðruvísi. Þar
er ekki ríkjandi neinn litur og
nemendurnir eru heldur ekki
aldir upp í þessu hatri á
hvítu fólki. Þeir leika sér við
hvaða krakka sem er enda
búa þeir við allt aðrar að-
stæður. Þegar ég bjó í Oak-
land heyrði ég byssuskot á
hverjum einasta degi. Það
var stórhættulegt að vera
þar,“ segir Hafdís.
Dvölin í Oakland var mar-
tröð fyrir Hafdísi meðan á
henni stóð en þrátt fyrir það
lítur hún á björtu hliðarnar og
reynir að nota reynsluna á
jákvæðan hátt. Þótt þessum
hluta í lífi Hafdísar sé nú lok-
ið gleymist hann ekki svo
auðveldlega og hefur enn
áhrif á viðbrögð hennar í
daglegri umgengni við
blökkufólk.
„Þegar ég er á gangi og
mæti svertingjum verð ég öll
stíf. Ég ræð ekki við það,
kreppi ósjálfrátt hnefana og
er tilbúin að kýla og stökkva.
Ég fer bara strax í varnar-
stöðu," segir Hafdís að lok-
um. □

24. TBL. 1993 VIKAN 39
LIFSREYNSLA