Vikan - 20.12.1995, Qupperneq 52

BLOMAROSIR
Blómaskreytingarnar frá
Burkna hafa fariö viöa. Eina
fékk t.d. páfinn f Róm hér
um árió.
Aö sögn þeirra f Burkna
veróa Jólaskreytingarnar f
ár logagylltar meö dumb-
rauöu og koníaksbrúnu.
daufir. Jólaglugginn í versl-
uninni vakti alltaf mikla at-
hygli. Fólk kom víða að til að
sjá hann. Burkni hefur rutt
brautina í ýmsu. T.d. vorum
við fyrst til að lýsa upp
Strandgötuna í Hafnarfiði
með grenilengju yfir götuna."
En hvernig byrjaði blóma-
ævintýrið? Gefum Dúnu orð-
ið. „í kringum 1950 byrjaði ég
að búa til blóm úr kreppappír
fyrir jólin og selja fólki. Börn
úr nágrenninu og systrabörn
mín seldu þau í hús. Þá var
ekki neitt flutt inn af slíku og
þótti gott að fá þetta í vasa
með greni og á leiði. Blóma-
salan jókst og smátt og
smátt fór ég að búa til jóla-
skreytingar. Fólk frétti af
þessu og kom alls staðar að
úr bænum og pantaði hjá
mér. Þetta var mjög gaman
og gott að fá peninga fyrir
jólin. Um 1960 fór að bera á
alvarlegum heilsubresti hjá
manninum mínum. Hann var
sjómaður og gerði út smábát
en varð að hætta sjó-
mennsku fljótlega eftir 1960.
Þá þurfti að stokka margt
upp. Við vorum með ung
börn og skuldir eftir útgerð-
ina svo góð ráð voru dýr. Ég
var þá búin að hugsa um
hvað það hlyti að vera gam-
an að eiga blómabúð og
vinna við blóm og nú var að
duga eða drepast. Ég varð
að taka við að vinna úti.
Þess vegna réðumst við í
annaði þessu ekki og réð því
aðstoðarfólk. Við vorum ekki
háar í loftinu þegar við hjálp-
uðum til við að setja köngla,
mosa og jólakúlur í poka,
fengum að verðmerkja vörur
og vigta greni innan um allt
þetta skemmtilega fólk sem
kom í vinnu um jólin,“ segja
þær Sigríður og Gyða. „Jóla-
mánuðurinn var sannkölluð
vertíð og við lifðum á því,
sem þá kom inn, næstu
mánuði sem yfirleitt voru
Þrír œtt-
liólr I
Blóma-
búólnnl
Burkna.
Mmóg-
urnar
Sigrún
og Slg-
rióur sitj-
andl og
fyrlr aftan
standa,
t.v., Gyóa
og Bryn-
hlldur
dóttir
hennar og
dœtur Slg-
rióar, þasr
Svanhvit
og Slgrún.
_j
I g sat í blómapotti uppi
I á afgreiðsluborði nokk-
lurra mánaða gömul
innan um blómaskreyting-
arnar og frændi minn svaf oft
í innkaupakörfu hér í versl-
uninni svo segja má að við
séum meira og minna alin
upp hér í blómabúðinni hjá
ömmu,“ segir sú yngsta af
„blómarósunum" sex í
blómabúðinni Burkna í Hafn-
arfirði. í blómabúðinni starfa
í dag þrjár kynslóðir kvenna.
Flestir Hafnfirðingar þekkja
Dúnu í blómabúðinni. Hún
heitir Sigrún Þorleifsdóttir og
hefur selt Hafnfirðingum
blóm og blómaskreytingar í
rúm þrjátíu ár. Dæturnar,
Gyða og Sigríður Gísladæt-
ur, hafa unnið ( búðinni og
aðstoðað móður sína frá því
að þær muna eftir sér og
sömuleiðis Þórir, bróðir
þeirra. Dætradæturnar, Sig-
rún, Svanhvít og Brynhildur,
eru meira og minna aldar
upp innan um blómin í búð-
inni hjá „ömmu Dúnu“. Ekki
amalegt uppeldi það.
„Vikurnar fyrir jól eru
skemmtilegasti tími ársins í
blómabúðinni. í hátíðarskapi
fyllast viðskiptavinirnir gleði
og góðsemi í garð ættingja
og vina og koma hingað og
versla. Þá er mikið að gera,
nokkurs konar vertíð hjá
okkur. Við smitumst af gleði
viðskiptavin-
anna, syngjum
hér innan um
blómaskreyt-
ingarnar, segj-
um brandara
og hlæjum mik-
ið,“ segja blóm-
arósirnar í
Burkna.
„Fyrstu minn-
ingarnar tengj-
ast jólunum í
gömlu búðinni.
Mamma vann
dag og nótt,
hún átti bók-
staflega heima
í búðinni en
52 VIKAN 12. TBL. 1995
TEXTI: GUÐNÝ STEFÁNSDÓTTIR UÓSMYNDIR: MAGNÚS HJÖRLEIFSSON